І тады ўдарыў бом
2.90 руб.
Памер: 130x200 мм
Вага: 265 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Апавяданні і п’есы / Укладанне Анатоля Астапенкі. — Мінск : Кнігазбор, 2013. — 220 с. — (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка”; выпуск 41).ISBN 978-985-7057-52-8.
Трагедыя чалавечага жыцця і яго святочная весялосць кіруюць думкамі і ўчынкамі герояў гэтай кнігі. Пячаткай трагічнага камізму пазначаныя іх лёсы і характары. Будзённае ў творах цесна пераплецена з казачнай рэальнасцю, афарбавана яе прывідным святлом. Казка ў іх густа рэалістычная, рэалізм казачны. Аўтару відавочна не сумна ў створаным ім фантастычным свеце. Не засумуе й чытач.
Пра аўтара
Мікола Захаранка нарадзіўся ў 1949 годзе ў мястэчку Васілевічы на Гомельшчыне. Скончыў філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Паэт, празаік, драматург, публіцыст. Лаўрэат літаратурнай прэміі часопіса “Полымя” (2001), двойчы лаўрэат літаратурнага конкурсу газеты “Звязда” і Саюза беларускіх пісьменнікаў (1999, 2003). П’еса “Паехалі!” ставілася ў 1996 годзе на сцэне Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы.
ЗМЕСТ Паглядзець змест цалкам
* * * * *
Раніцай пятага дня зімовага месяца студзеня 2001 года на трох “уазіках” і адным “жыгулёнку” ў Шчэрбаўку прыскочыў карны міліцэйскі нарад. Жахлівая вестка абляцела вёску роўна за трыццаць дзве хвіліны і злавесным воблакам павісла над прыватнымі падворкамі і грамадскімі пабудовамі.
Вёска прыйшла ў рух, замітусілася і стала на дыбкі.
Кожны шчэрбавец спяшаўся ўратаваць сябе і свайго бліжняга. Пешкі, на конях, трактарах і матацыклах імчалі па заснежаных вуліцах і завулках да сваіх родных хат і пунек чорныя вяшчальнікі бяды.
“Самагонку шукаю-у-уць!” — адчайна і нема крычала-прычытвала надвясковае паднябессе…
(З апавядання “Усё будзе добра”)
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
За аснову сюжэта графічнага рамана «53 тралейбус» былі ўзяты апавяданні Ўладзіміра Рабіновіча з кнігі "Рабіновіч, як табе не сорамна", вольны пераказ неапублікаваных мемуараў адваката Айзіка Ленчнара, гарадская легенда пра тры танкі і іншыя гісторыі. Любое супадзенне з рэальнасцю аўтар лічыць сваёй заслугай.
Аднаму з герояў рамана Пятру Махавікову падарылі на Новы год нататнік-штодзённік, ён даў сабе слова штодня рабіць занатоўкі, бо год 2000 незвычайны. Слова Пятро стрымаў, у выніку нарадзіўся адмысловы дзённікавы раман з 12 раздзелаў, які стаўся стрыжнем кнігі, вакол яго, нібы вінаградная лаза, абвіваюцца астатнія 16 раздзелаў твора.
Рына, алкагалічка сярэдніх гадоў, з неахвотай едзе на пахаванне сваёй бабкі ў забытую богам беларускую глушэчу. Пакуль памірала яе старая, Рына займалася чужымі ў дамах шчаслівай старасці на Захадзе. Адзінае, чаго яна хоча цяпер, – спакой. Але дома яе чакае неспадзяванка – старыя грахі і спадчына маюць доўгія цені. Ці можна ўсё выправіць, калі ты і блізка не цягнеш на гераіню? Рыне трэба пахаваць бабку, адкапаць каханка, аднавіць крыніцы, ніколі не прыходзячы ў поўную свядомасць. Жанр гэтай кнігі – балотная казка.
