Вершы. — Мінск : Кнігазбор, 2018. — 128 с. — (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка” ; выпуск 109).
ISBN 978-985-7027-23-7.
Дэбютны зборнік вершаў Алеся Замкоўскага — гэта лірычны відарыс узнёслых вандровак неспакойнай душы аўтара па свеце пачуццяў, роздумаў, трызненняў і мар. Сонца, поўня, неба, зоры, вада, вясна, восень, зіма, дзень і ноч, анёлы, каханая — яго галоўныя спадарожнікі на абраным паэтычным шляху. Зборнік складаюць вершы, напісаныя на працягу апошніх 15 гадоў.
© Замкоўскі А., 2018
© ГА «Саюз беларускіх пісьменнікаў», 2018
© Афармленне. ПУП «Кнігазбор», 2018
ПРА КНІГУШто застанецца, калі аддаць усё (Жанна Капуска, сайт СБП)ВЕРШ З КНІГІ * * * У травеньскі бэзавы вечар закрый мае сумныя вочы пяшчотнага слова далоняй. Бяссоннай купальскаю ноччу спакой падары маім вуснам сваім пацалункам гарачым. У верасні ранкам туманным ізноў напішы мне прызнанне на мокрым лісце й пажоўклым. А дзённай завеяй у лютым аддай свае крылы свабоды — я моўчкі растану, я моўчкі…ЗМЕСТ Паглядзець
У ЗАЛАТЫМ АКНЕ
* * * Асцярожнымі, дрыготкімі…
* * * мандарынавы новы год…
* * * Мне прысніўся святы Валянцін…
* * * Ганарлівы і спакойны…
* * * мы блізка…
* * * У травеньскі бэзавы вечар…
* * * сняжынкавы шэпт ласкавы…
* * * за нямытай шыбай іншасвет…
* * * забяры свой цень цяжкі дадому…
* * * пад коўдрай адной…
* * * сыдзем да берага. Сядзем…
* * * Агонь тваёй пяшчотнае тугі…
* * * …здагадайся, наколькі я буду блізкі…
* * * раніца колеру бэзу…
* * * Калі б мог ведаць да цябе дарогу…
* * * Мой голас для цябе…
impression
* * * Замест цукру…
* * * Забыць адрас…
* * * спі спакойна…
* * * захінаю фіранкі…
* * * праглядаю свае…
* * * твае розныя вочы…
* * * Я вынайшаў цябе…
* * * кава-кола-гарэлка…
* * * не буду катам табе…
* * * Над горадам — ноч…
адзінае
* * * між ціхіх дрэў…
* * * шэптам буду распранаць цябе…
* * * будзе так: без лішніх прадчуванняў…
* * * восень без нас…
* * * абдымаючы дні…
* * * не знаходжу вокнаў…
* * * барвовая нітка насычаная дажджом…
* * * вецер вуліцу атруціў…
* * * ты не можаш сказаць ні слова…
* * * не даехалі да парку…
* * * амаль нічога…
* * * халодныя пальцы горада ўсцішана лашчылі…
* * * пакажы мне сваю пустэчу…
СКРОЗЬ БЕЗДАНЬ СНУ
* * * ледзь-ледзь…
* * * Восень… Сінеча… Мроя…
* * * я памру…
* * * Заціснула сэрца…
* * * у бездані сну…
* * * рэха вясной вібруе…
* * * у кефірным паветры…
* * * калі няма куды ісці…
* * * муха б’ецца моцна ў шкло…
* * * прыхільніца прытуліцца…
* * * каралевы не будзе ні чорнай ні белай…
* * * са скрываўленай нагою…
* * * анёл мой!..
* * * паўкрока да цемры…
* * * у падвешаным стане…
* * * галодны…
* * * Зачынены вокны…
* * * у нашай цёмнай глыбіні…
МІЖ ГЛУХІХ СЦЯЖЫН
пілігрымы
* * * Мяжа…
* * * Дай мне, дзень, агонь на плечы…
* * * гляджу на неба і бачу не проста снег…
* * * …будзе блага…
* * * Восень. Верасень. Вера…
* * * аўтавакзал. мне да самай-самай канечнай…
* * * Слова!..
* * * горад доўга маўчыць, аднак…
дыпціх крыжа
* * * рукі здранцвеюць…
* * * пустое сонца. Цішыня…
* * * перацярпелі смагу ночы…
* * * ноч плача…
* * * не хапае жарсці й болю…
* * * …і гук крыла…
* * * не вяртаюся. не знікаю…
* * * Быць самім…
* * * сыплецца лісце…
* * * горад начны, ветрам закалыханы…
* * * неба ўсё бачыць…
* * * пад клёнам што сумуе…
* * * выбачай, мой адчай… выбачай…
* * * Мы чакаем, каб нешта боскае…
* * * між лязом і рукой…
* * * мы паклалі свае макітры…
* * * каін бязвольна плакаў…
* * * дрэвы-каркасы, дрэвы-шкілеты вясны…
* * * холад. смак крыві і срэбра…
* * * ты маеш права на гэтага і на іншага…
* * * і крочым каля прывідаў…
* * * дарога…
* * * У тумане, між дрэваў, якіх не бачна…
* * * шалёны снег цалуе рукі…
* * * цярпець…
* * * памажы…
* * * начная моцная гарбата…
* * * верыш ці не верыш…
* * * ілюзія…
* * * пабудуй скрозь туман свой мост…
* * * сны знікаюць між павевамі завірухі…
* * * скончыўся травень. яму надышла finita…
* * * на самай простай паперцы…
* * * выцягні…
* * * у «хуткіх дапамогах» якія жарсна гудуць…
* * * як партызан што ночыў…
* * * не збягай…
* * * зямля…
* * * дождж цячэ па небе…
* * * словам адным…
* * * каву пераліваю ў бутэльку…
ХАЙКУ
* * * Верасень…
* * * На Дзвіне — льдзіны…
* * * квітнеюць вішні…
* * * узніклі зоры…
* * * зведаць толькі сон…
* * * снег ляціць з неба…
* * * ноч абдымае…
* * * хто гэта побач?..
* * * паглядзі: захад!..
ПРА АЎТАРААлесь Замкоўскі нарадзіўся ў Полацку ў 1984 годзе. Скончыў Полацкую нацыянальную гімназію, факультэт беларускай філалогіі і культуры Віцебскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя П. М. Машэрава.
Друкаваўся ў часопісах “Маладосць”, “Дзеяслоў”, газеце “Літаратурная Беларусь”, альманахах “Надзвінне” і “Ратуша”.
Лаўрэат першага конкурсу маладых пісьменнікаў “Экслібрыс” (2012), фіналіст фестывалю аўтарскай песні і паэзіі “Віцебскі лістапад” (2017), (2017), лаўрэат трэцяй ступені Міжнароднай славянскай паэтычнай прэміі (2017).