Звычайныя рэчы
4.20 BYN
Памер: 200x240 мм
Вага: 140 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Казкі / Мастак Марыся Лось. — Мінск: Мастацкая літаратура, 2013. — 23 с.: іл.ISBN 978-985-02-1438-6
Казкі пра звычайныя рэчы, вядома ж, насамрэч пра незвычайнае — нашае жыццё, адначасна складанае і цудоўнае.
ЗМЕСТ
Казка пра Мабілачку
Казка пра шалёную Газонакасілку
Казка пра крывавую мэрыю
Казка каўбаснага завода
Казка пра звычайныя кубачкі і Крышталёвую Вазу
Казка пра Пераборлівы Гузік
Фрагмент з кнігі
На ўскрайку аднаго лесу існаваў роўны і прыгожы луг, на ім жылі розныя кветкі. Зрання яны ўмываліся расой і віталі ўзыход сонца, удзень слухалі спевы пчолаў, а ўвечары вадзілі карагоды і частавалі адна адну салодкім пылком.
Праз дарогу ад таго лугу стаяў дом, дзе жылі змрочныя злыдні. Там усё было аднолькавым i панурым: аднолькавыя шэрыя дошкі ў плоце, прыбітыя аднолькавымі ржавымі цвікамі, аднолькавыя фіранкі на аднолькавых вокнах. Кветкі вакол дома таксама стаялі аднолькавыя, бо былі пластмасавыя, з гаспадарчай крамы. Злыдні вельмі не любілі жывыя кветкі і высокую траву. Таму яны набылі Газонакасілку і загадалі ёй знішчаць усё на сваім шляху.
Газонакасілка для пачатку зрэзала на падворку ўсё тое, што хоць крыху вытыркалася з зямлі, і ёй закарцела патрушчыць яшчэ што-кольвек. Яна радасна пашматавала пластмасавыя кветкі, потым шэры плот з іржавымі цвікамі, пасля дом, а следам…
(З “Казкі пра шалёную Газонакасілку”)
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Гэты твор захаваў на сваіх старонках магічнае, невядомае і насычанае жыццё ракаўскіх кантрабандыстаў, якое б знікла назаўжды, калі б не пільнае вока аўтара, які за гэтай стыхіяй назіраў. Каларытная дакументальная аснова, асабісты досвед, яркія характары і шчырыя пачуцці — а над усім гэтым коціцца дзіўны Вялікі Воз… Валадарыць цудоўная, адзіная, зачараваная Вялікая Мядзведзіца.
Чаму на старонках няма нумароў? Дзеля чаго след застаецца пустым? Ці расказвае кніга толькі пра чалавека, прапануючы рухацца скрозь гульню ў словы? Як перакрыжоўваюцца формы ценяў на дрэвах, камянях і паперы з пошукам працягу ў апошняй кропцы? Куды знікае чалавек і навошта яго знаходзіць? Ці з’яўляецца адказ адзіным водгукам на пытанне? Адкуль пачынаецца кніга?
У іранічнай і лірычнай аповесці Андрэя Горвата персанажы стамляюцца быць кардоннымі фігуркамі, стараюцца не патануць у шматслойнасц Існавання і вучацца казаць: «Je vis. Я жыву».
