Нямцэвічы. Сапраўдныя гісторыі

няма водгукаў

Гладышчук Анатоль

5.00 BYN

Памер: 170x260 мм

Вага: 740 г

Purchase

Няма на складзе

Гісторыя Мэмуары Навукова-папулярная літаратура Звязда (ex-Літаратура і Мастацтва)Гладышчук Анатоль

Апісаньне

Гісторыка-дакументальны нарыс. — Мінск: Літаратура і Мастацтва, 2009. — 288 с.: іл. Цвёрдая вокладка.

ISBN 978-985-6720-55-3

Кніга "Нямцэвічы. Сапраўдныя гісторыі" складаецца з дванаццаці раздзелаў, разнастайных паводле зместу, якія здолелі аб'яднаць 250 гадоў беларускай гісторыі. Аповеды пра Урсын Нямцэвічаў, жыццёвыя калізіі прадстаўнікоў гэтага слыннага роду — адлюстраванне цэлай эпохі, што дазваляе глыбей пазнаёміцца са сваёй гістарычнай спадчынай, якая выклікае не проста звычайную чытацкую цікавасць, але і становіцца сапраўднай культурнай каштоўнасцю. Змешчаны напрыканцы выдання "Радавод Урсын Нямцэвічаў" стаўся вынікам шматгадовых даследаванняў, і, несумненна, будзе цікавы і пазнавальны шырокаму колу аматараў гістарычнай і краязнаўчай літаратуры.

Бабіна Наталка. Нямцэвічы. Сапраўднае жыццё (Наша Ніва)

ЗМЕСТ Паглядзець змест цалкам

Прадмова Паглядзець прадмову цалкам

Знакамітых родаў на Беларусі было шмат, нават вельмі шмат, але бясконцыя ціскі гістарычнага прэсу на наш край стваралі для многіх з іх трагічныя абставіны. Лёс і роля гэтага адметнага для нашай зямлі роду часцей выдае дэтэктыўнай, чым гістарычнай спадчынай, якой кожны з нас мае права ганарыцца. Не закранаючы палітычных абставін мінулых часоў, можна пагадзіцца, што ўсё, што мае дачыненне да нашай беларускай зямлі, да тых людзей, якія стагоддзямі тут жылі, нараджаліся і паміралі, — гэта і ёсць нашае мінулае, без якога не толькі нельга ўявіць будучыні, але, што яшчэ важней для сучаснікаў, — нельга ўсвядоміць і сённяшняе. Ці трэба мець шмат розуму, каб уцяміць, што гістарычная калода без тузоў, каралёў, дам і нават валетаў непрыдатная для будучай гульні?

Нямцэвічы — вядомы род на Беларусі, але знакамітасць сваю ён прыдбаў найбольш праз аднаго з іх — Юльяна Урсын Нямцэвіча, паэта і пісьменніка, палітычнага дзеяча і сакратара-ад'ютанта Тадэвуша Касцюшкі. Лес Юльяна Урсын Нямцэвіча падобны да лёсу многіх нашых землякоў, якія ніколі не адмаўляліся ад сваіх каранёў і той зямлі, на якой яны нарадзіліся і якая іх узгадавала. Нарадзіўся і вырас ён у радавым маёнтку Скокі каля Берасця, аднак большую частку свайго сталага жыцця Ю. Нямцэвіч вымушаны быў правесці далёка ад родных мясцін. І сёння, нягледзячы на тое, што цікавасць да гістарычнай спадчыны імкліва расце, мы ўсё яшчэ ніяк не можам зрушыць з месца той велізарны гістарычны замшэлы валун, каб гучна і без агаворак вымавіць: "Гэта ён, наш Юльян Урсын Нямцэвіч!"

І нічога крыўднага няма, калі хтосьці з іншай краіны яго таксама назаве сваім. Месца ў гістарычнай спадчыне не патрабуе змены дзяржаўных меж, а, наадварот, можа стаць добрай падставай для паразумення і дабрачыннасці.

Калі нават павярхоўна паспрабаваць асэнсаваць нашу гістарычную спадчыну, то нельга не здзівіцца, які моцны след пакінулі нам тут продкі, падпарадкаваўшы свае нялёгкія ўчынкі невядомым нам і іхнім пажаданням Богу. Што ні крок — абавязкова ўбачыш нейкі глыбока заканспіраваны гістарычны маячок. І, можа, адразу ён не засвеціць, а спатрэбіцца пэўны час і натхненне, каб раздзьмухаць гэтую застылую на гістарычным холадзе іскрынку мінулага, але як шмат задавальнення потым яна прынясе і таму, хто знайшоў яе, і таму, хто ўбачыць яе святло.

Мінулае — як цень, як нейкі цудоўны міраж, які ўжо ніколі не ўзнікне, а толькі адлюструецца імгненнем сённяшняй памяці, каб пацешыць будучыню. Час — як выпушчаная Богам страла, як безупынны цягнік, які імкнецца толькі ў будучыню, вокамгненна праносячы чалавечы лёс праз жыццё, якое неўзабаве апынаецца ў мінулым. Чалавек — як дзейная асоба, як натхнёны фантазёр, які стварае за час, адведзены яму Усявышнім, шмат чаго добрага, не мінаючы і дрэннае, і які неўзабаве знікае, імкліва аддаляючыся кропкай на небасхіле стагоддзяў, пакуль зусім не знікне. І маўклівымі сведкамі той былой дзейнасці дзе-нідзе праступяць разбураныя падмуркі, раскіданыя валуны і, у лепшым выпадку, дрэвы, якія ён пасадзіў пры жыцці і якія маюць век у некалькі разоў большы за чалавечы. Гэта неспадзяваны цуд, калі нашчадкам застаецца нешта большае — пабудаваны храм або палац, якія выпрабоўваюць дзеючую генерацыю на магчымасць яе будучыні. Так было, так ёсць і так будзе. У гэтым не толькі высокі сэнс гістарычнай спадчыны, але і магчымасць захаваную спадчыну ўзбагачаць, памнажаць і перадаваць нашчадкам.

Водгукі

Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.

Раім паглядзець

зьніжка

Збор твораў у 3-х тамах. Том 1: Працы па археаграфіі і крыніцазнаўству

Улашчык Мікалай

Першы том збору твораў вядомага беларускага гісторыка ўключае ў сябе крыніцазнаўчыя і археаграфічныя даследаванні, артыкулы, рэцэнзіі і прадмовы да розных публікацый на адпаведную тэматыку, а таксама два пасмяротныя выданні, якія планаваліся як трэцяя і чацвёртая кнігі гэтай тэматычнай серыі: “Нарысы па археаграфіі і крыніцазнаўству гісторыі Беларусі дасавецкага перыяду: частка другая” і “Мемуары і дзённікі як крыніцы па гісторыі Беларусі”.

Беларускі Гістарычны Агляд. Том 30. Сшыткі 1–2 + Сшытак 3 (дадатковы)

Сшыткі 1—2 (58—59) + Сшытак 3 (дадатковы). Аўтары нумара: Юры Грыбоўскі (Jerzy Grzybowski), Юры Гардзееў (Jury Hardziejeŭ), Аляксандр Казакоў (Aliaksandr Kazakoŭ), Крыс Лорэнц (Chris Lorenz), Уладзімір Падалінскі (Uladzimir Padalinski), Ірына Раманава (Iryna Ramanava), Генадзь Сагановіч (Hienadź Sahanovič), Ганна Славіна (Hanna Slavina), Сцяпан Стурэйка (Sciapan Sturejka), Сяргей Токць, Уладзімір Валодзін (Uladzimir Valodzin), Сцяпан Захаркевіч (Sciapan Zacharkievič), Віталь Зайка (Vital Zajka).