Я абслугоўваў ангельскага караля
10.80 BYN
Памер: 130x200 мм
Вага: 400 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Раман. / Пераклад з чэшскай Марыі Мартысевіч. — Мінск: І. П. Логвінаў, 2013. — 228 с. — (Чэшская калекцыя). Цвёрдая вокладка.ISBN 978-985-562-001-4
Гэты раман — гісторыя жыцця чэшскага кельнера-недаростка Яна Дзіце, расказаная ім самім. Галоўны герой мерае свет раскошнымі міжваеннымі рэстарацыямі, у якіх яго муштравалі, а людзей — VIP-кліентамі, якіх яму даводзілася абслугоўваць; прагне зрабіцца мільянерам, але дасягае ўнутранае свабоды, толькі страціўшы ўсё, што меў. Жыццёвую філасофію ва ўсіх сэнсах маленькага чалавека Грабал сэрвіруе ў комплексе з гісторыяй Чэхаславаччыны 1918—1948 гг.
Багуміл Грабал, або За што любіць Чэхію. Да 100-годзьдзя Багуміла Грабала (Ян Максімюк, Радыё Свабода)
ЗЬМЕСТ
Келіх грэнадыны
Гатэль “Ціхота”
Я абслугоўваў ангельскага караля
А галавы я так і не знайшоў
Як я зрабіўся мільянэрам
ПРА АЎТАРА
Багуміл Грабал — чэскі празаік, флагман эўрапейскай літаратуры авангарду. Нарадзіўся 28 сакавіка 1914 г. у Брне.
Памёр у 1997 г., выпаўшы з вакна клінікі “На Булаўцы” ў Празе.
Вучыўся на праўніка ў Карлавым унівэрсытэце. Перад тым, як пасьля Другой сусьветнай вайны пачаць літаратурную кар’еру, зьмяніў шмат прафэсіяў, сярод якіх тэлеграфіст, рабочы на чыгунцы, каміваяжэр, страхавы агент, утылізатар макулятуры. Аўтар блізу двух дзясяткаў аповесьцяў і зборнікаў апавяданьняў, самыя знакамітыя зь якіх — “Пабітэлі” (Pábitelé, 1964), “Пільна дагляданыя цягнікі” (Ostře sledované vlaky, 1965), “Я абслугоўваў ангельскага караля” (Obsluhoval jsem anglického krále, 1971), “Занадта сумная самота” (Příliš hlučná samota, 1977).
Грабал — найперакладанейшы чэскі пісьменьнік XX стагодзьдзя. Па-беларуску ў 2007 г. выйшла друкам ягоная аповесьць “Танцавальныя гадзіны для старэйшых і спрактыкаваных” (Taneční hpdiny pro starší a pokročilé, 1964) у перакладзе Яна Максімюка.
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
У гэтай кнізе Іны Снарскай жывуць яе родныя, суседзі, сябры з вёсак яе маленства на Полаччыне. Кожны аповед напісаны сэрцам, з вялікай любоўю да сваіх герояў. Завяршае кнігу аповесць, прысвечаная памяці маці, яе няпростаму лёсу і каханню.
Пра гэтую кніжку Алеся Місуны нехта скажа: «Кніжка ўспамінаў». І будзе мець рацыю, бо нават пад павелічальным шклом у ёй не знойдзеш хоць друбінкі выдуманага. Усё было! І ўсё ж гэта больш, чым успаміны. Гэта — малюнак, дзе за буйнымі, кожным разам нечаканымі і глыбокімі зместам слядамі пэндзля, відаць тыя падзеі, тыя людзі з іх светаадчуваннем, тое жыццё, часта — змаганне за жыццё… Пярлінкі кароткіх апавяданняў вабяць сённяшняга чытача духам таго даўняга, ужо забытага і незваротнага часу, побыту, сярод якога прайшло маленства аўтара.
Раман апавядае пра знешне нібыта лёгкае жыццё маладых людзей, якія вядуць, тым не менш, няпростыя пошукі свайго месца ў гэтым жыцці і, на жаль, не заўсёды ўдала спрабуюць паразумецца паміж сабою.
