Пэтсан сумуе
14.00 BYN
Памер: 210x290 мм
Вага: 410 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Мастак Свэн Нурдквіст; пераклад са шведскай Надзеі Кандрусевіч. — Мінск: Кнігазбор, 2017. — 32 с.: іл. — (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка”. Падсерыя “Каляровы ровар”; выпуск 15).Наклад кнігі цалкам прададзены.
ISBN 978-985-7144-41-9
© Sven Nordqvist, тэкст, ілюстрацыі, 1987
© Bokförlaget Opal AB, 2016
© Надзея Кандрусевіч, пераклад на беларускую мову, 2017
© Афармленне, выданне на беларускай мове, ПУП “Кнігазбор”, 2017
Пераклад зроблены паводле выдання Sven Nordqvist “Stackars Pettso”, Bokförlaget Opal AB, Bromma, 2016.
У кнізе “Пэтсан сумуе” аповед будзе пра “агульную млявасць і абыякавасць да жыцця” дзядулі Пэтсана, на якога раптам звалілася восеньская хандра, і пра тое, як маленькі Фіндус ратаваў сябра ад яе.
Фрагмент з кнігі
...На дварэ была восень. Пэтсан сядзеў на кухні ды піў каву.
Ён моўчкі глядзеў на шэрае неба за вакном. Настрой быў зусім кепскі.
А вось Фіндус наадварот быў як ніколі бадзёры і на месцы не сядзеў ды й сядзець не хацеў. Ён аббег вакол крэсла, злавіў сябе за хвост, заскочыў на стол, выпіў глыток кавы, схапіў кавалачак цукру, кінуў яго на падлогу, саскочыў сам, потым заскочыў на канапу, потым зноў на стол…
— ЦЫЦ МНЕ! — цыкнуў на яго Пэтсан і цяжка ўздыхнуў. — Ну што за дзень... Зусім няма сіл. Нічога не хочацца рабіць.
— Ну і цудоўна, — сказаў Фіндус. — Будзем цэлы дзень гуляць!
— Не-е, — адказаў Пэтсан. — Гуляй сам. І лепш дзе-небудзь у іншым месцы.
— Сам ды яшчэ ў іншым месцы! Я хачу гуляць з табой. Тут і цяпер. Можам згуляць у “Памый ката”. Цур ты — кот.
— Не, не хачу, — прамармытаў Пэтсан і ўтаропіўся ў вакно. — Няма сіл. Трэба насекчы дроў, а я не хачу. Трэба перакапаць агарод, а я не хачу. Буду сядзець тут цэлы дзень і сумаваць…
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Гісторыя пра дыназаўра Джа, які збіраў дзівосныя рэчы: пёркі, ракавінкі, камяні. Яго родны востраў захапілі жорсткія монстры, якія занялі найлепшыя для жыцця мясціны і забаранілі памятаць пра мінулае. Аднак жа Джа паміж спакоем і змаганнем выбраў барацьбу, і ўрэшце захопнікам давялося хавацца па слізкіх норах.
зьніжка
Казка пра маленькага ляніўца Сплюшку, які меў незвычайную здольнасць: штоночы ён са сваімі памагатымі бараніў сны сваіх сяброў, а ўдзень адсыпаўся. Праз гэта ўсе і думалі, што ён соня.
Нездарма людзі кажуць, што чалавек – каваль свайго шчасця. А ці можна шчасце, напрыклад, выразаць?! Старадаўняе беларускае майстэрства выцінанкі дае адназначны адказ на гэтае пытанне. Так, можна! У вершах Любові Сівуравай, шыкоўна аздобленых выцінанкамі народнага майстра Беларусі Наталлі Сухой, чытач – і выразач! – пабачыць, пачуе і зможа прымераць на сябе розныя заняткі, прафесіі ды іншыя шляхі выпрацоўкі ўласнага шчасця!
