Выбраныя вершы. — Менск: І. П. Логвінаў, 2007. — 60 с.
ISBN 978-985-6800-47-7
Цемрык Велет, па ўласным прызнаньні, будуе мост “між формаю, зьместам і працягам”. Ён піша наўмысна няроўна з гледзішча рыфмы і рытму, парушаючы фармальныя законы паэтыкі. Вершы паэта, аб якія яшчэ паламаюць пёры літкрытыкі, зьвернутыя да падтэкставага-сугестыўнага, падсьвядомаснага. Іх вызначальныя рысы – заўжды нечаканая вобразнасьць і алюзійнасьць. “Хто любіць жыцьцё, той яго страціць” – гэткі “аптымістычны” зварот да чытача ўсё ж такі ня ёсьць лейтматыўным у творчасьці паэта. Нягледзячы на наяўнасьць змрачнаватай лексікі (слова сьмерць сустракаецца ледзь не праз верш) і фаталістычных матываў, дэбютны зборнік Цемрыка пакідае сьветлыя пачуцьці.
не цягні ў хату зямлю з магілкі яна наскрозь прасякнутая чужымі сьлязьмі пазьбягай Там жыцьця і сыходзь бяз рытму без аркестраў і маршаў – у неба нотаю мі
Джакама Леапардзі (1798 – 1837) – адна з самых значных постацяў шматвяковай італьянскай паэзіі. Лірычны герой яго рамантычнай, з элементамі эстэтыкі, лірыкі – асоба, якая пастаянна знаходзіцца ў разладзе з сабою і імкнецца да ўцёкаў ад самае сябе.
Нікалаус Ленау (1802 – 1850) – нямецкамоўны паэт, народжаны на славянска-вугорска-румынскім памежжы колішняй Аўстрыйскай імперыі Габсбургаў. Яго творчасць, з аднаго боку, абапіралася на традыцыі еўрапейскага рамантызму, а з другога, у ёй знайшла увасабленне эстэтыка плыні «бідэрмаер», якая імкнулася адрадзіць асобныя дарамантычныя мастацкія каштоўнасці.
Первая книга стихов Андрея Бастунца “У непарадного подъезда” была подготовлена к печати ещё в 1996 г., но выходит в свет только сейчас. Кроме неё, в сборник “Доказательство движения” включены избранные стихотворения автора, написанные в период с 90-х годов по конец 2015 г.
