Сарматыя
22.50 BYN
Памер: 125x200 мм
Вага: 140 г
Purchase
Апісаньне
Сарматыя: паэма / Марыя Мартысевіч ; 2-е выданне. — Вільня : Логвінаў, 2023. — 82 с.
ISBN 978-609-492-025-7
28 траўня 2019 году кніга атрымала прэмію "Кніга году" за 2018 год.
10 верасьня 2019 году кніга атрымала прэмію імя Наталлі Арсенневай за 2019 год.
У эпісталярнай паэме Марыі Мартысевіч апісваецца гісторыя каханьня, якая мела месца невядома калі і невядома дзе. Але яно і няважна, бо “Сарматыя” — гэта таксама гісторыя пра тое, што звычайна здараецца з людзьмі, якія наважыліся быць не такімі, як усе, у любыя часы і ў любой краіне. Сарматы — напаўміфічныя качэўнікі, апісаныя яшчэ Герадотам. Іх плямёны засялялі Паўночнае Прычарнамор’е ў III–IV ст. н. э. Праз тузін стагодзьдзяў ад іх пачала весьці свой род шляхта Вялікага Княства Літоўскага і Рэчы Паспалітай, адмяжоўваючыся такім чынам ад сялянскага саслоўя. Аўтарка паэмы спрабуе пачуць водгульле гэтага “старога добрага шляхецкага сарматызму” ў Беларусі XXI стагодзьдзя.
Другое выданьне паэмы, якая сьпярша публікавалася ў фэйсбуку, здабыла прыхільнасьць чытачоў, а пасьля сабрала за тры дні краўдфандынгу сродкі на выданьне асобнай кнігай, атрымала дзьве літаратурныя прэміі ў Беларусі, была выдадзеная ў Аўстрыі, Расіі й Польшчы ды йснуе ў выглядзе саўнддрамы SarmaTY/JA і аднайменнага музычнага альбому 2022 году Паліны Дабравольскай (Čornabrova).
Кніга перавыдадзеная ў выглядзе клепсыдры: з аднаго боку можна прачытаць кірылічны тэкст, а з другога боку адкрываецца “Сарматыя” лацінкай.
ФРАГМЕНТ З ПАЭМЫ Разгарнуць
Маніфэст «сарматкі» Разгарнуць
ISBN 978-609-492-025-7
28 траўня 2019 году кніга атрымала прэмію "Кніга году" за 2018 год.
10 верасьня 2019 году кніга атрымала прэмію імя Наталлі Арсенневай за 2019 год.
У эпісталярнай паэме Марыі Мартысевіч апісваецца гісторыя каханьня, якая мела месца невядома калі і невядома дзе. Але яно і няважна, бо “Сарматыя” — гэта таксама гісторыя пра тое, што звычайна здараецца з людзьмі, якія наважыліся быць не такімі, як усе, у любыя часы і ў любой краіне. Сарматы — напаўміфічныя качэўнікі, апісаныя яшчэ Герадотам. Іх плямёны засялялі Паўночнае Прычарнамор’е ў III–IV ст. н. э. Праз тузін стагодзьдзяў ад іх пачала весьці свой род шляхта Вялікага Княства Літоўскага і Рэчы Паспалітай, адмяжоўваючыся такім чынам ад сялянскага саслоўя. Аўтарка паэмы спрабуе пачуць водгульле гэтага “старога добрага шляхецкага сарматызму” ў Беларусі XXI стагодзьдзя.
Другое выданьне паэмы, якая сьпярша публікавалася ў фэйсбуку, здабыла прыхільнасьць чытачоў, а пасьля сабрала за тры дні краўдфандынгу сродкі на выданьне асобнай кнігай, атрымала дзьве літаратурныя прэміі ў Беларусі, была выдадзеная ў Аўстрыі, Расіі й Польшчы ды йснуе ў выглядзе саўнддрамы SarmaTY/JA і аднайменнага музычнага альбому 2022 году Паліны Дабравольскай (Čornabrova).
Кніга перавыдадзеная ў выглядзе клепсыдры: з аднаго боку можна прачытаць кірылічны тэкст, а з другога боку адкрываецца “Сарматыя” лацінкай.
ФРАГМЕНТ З ПАЭМЫ Разгарнуць
Маніфэст «сарматкі» Разгарнуць
Відэа
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Вершы з гэтай кнігі Людкі Сільновай прысвечаныя ўзаемаадносінам чалавека і цывілізацыі, з аднаго боку, і чалавека і прыроды, з іншага. Свет трансфармуецца. Ці застаецца ў ім досыць вольнага месца для шчырасці, кахання, сяброўства, чалавечай годнасці і пачуцця бяспекі? Разам з героямі, якія паўстаюць часам нават з сівой даўніны і легендаў, аўтарка даследуе ролю асобнага чалавека ў жыцці сучаснага вялікага горада і інфармацыйнага грамадства. На дапамогу ёй прыходзяць здабыткі сучаснай навукі, музыка і ўласная “тэхніка дэтэктыўнага пісьма”...
Адзіны прыжыццёвы зборнік вершаў Максіма Багдановіча "Вянок” убачыў свет у 1913 годзе, у Вільні, у друкарні Марціна Кухты. Антон Луцкевіч, аўтар першай рэцэнзіі "Пясняр чыстай красы”, пісаў: “І як у летні гарачы дзень у крыштальна чыстай крынічнай вадзе асвяжаецца наша цела, так асвяжае душу паэзія Максіма Багдановіча".
Рабіндранат Тагор (1861-1941) — індыйскі паэт, драматург, філосаф, мастак, кампазітар, грамадскі і палітычны дзеяч. Пісаў на бенгалі. У 1912 годзе, плывучы параходам у Вялікабрытанію, перастварыў зборнік сваіх ахвярных песнаспеваў («Гітанджалі») на англійскай мове, і ў тым самым годзе яны былі выдадзеныя ў Лондане. А ўжо ў 1913 годзе Раіндранат Тагор стаў першым нееўрапейцам-лаўрэатам Нобелеўскай прэміі па літаратуры.
