Бэўвульф
Description
Пераклад са стараангельскай мовы Антона Францішка Брыля. — Мінск: Зміцер Колас, 2013. — 130 с. Цвёрдая вокладка.ISBN 978-985-6992-31-8
Пераклад зроблены з выдання: M. Swanton, ed., Beowulf. Manchester Uniersity Press, 1997.
“Бэўвульф” — найбуйнейшы твор стараангельскай паэзіі, які дайшоў да нашых дзён. У складанай структуры паэмы знаходзіцца месца ці не ўсім важным тэмам літаратуры англасаксаў: апісанні звычайных і фантастычных бітваў умела пераплеценыя з ўрыўкамі элегічнымі і маралістычнымі, з пераказамі генеалогій, з адсылкамі да іншых германскіх легендаў і да біблейскіх эпізодаў.
“Бэўвульф” — паэма пра мора, па якім плывуць чаўны і марскія змеі, пра неба, у якім лунаюць найчасцей птушкі, але часам і цмокі, пра цёмныя багны і ззяючыя палаты, пра шлях, які лёг між усяго названага, ды пра чалавека, які праходзіць гэтым шляхам. Яна ператвараецца то ў элегію, то ў гімн, то ў казань, але не збіваецца з роўнага кроку, пакуль апошняя алітэрацыя не змацуе апошні радок (Прайдзісвет).
Мода на “Бэўвульфа”. Інтэрвію Марыны Весялухі зь перакладнікам “Бэўвульфа” Антонам Францішкам Брылём
І наш Бэўвульф. Рэцэнзіня на кнігу Ціхана Чарнякевіча на сайце "Звязды".
Артыкул пра “Бэўвульф” у Вікіпэдыі
ЗМЕСТ
Прадмова
БЭЎВУЛЬФ
Дадатак. Песня пра Гільдэбранда
Каментары
Індэкс эпізодаў і ўстаўных аповедаў
Радаводы
Літаратура
Products You May Like
Хаім Нахман Бялік (1873–1934), родам з украінскай Жытоміршчыны, яшчэ пры жыцці здабыў славу безумоўнага класіка габрэйскай паэзіі. Пісаў у асноўным на іўрыце, але аддаваў належнае і сваёй роднай мове, ідыш. У 1921 г. атрымаў пашпарт грамадзяніна Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1924 г. жыў у Тэль-Авіве.
Паэзія Ванды Марцінш душ Рэйш дужа рэдкая, анамальная з’ява. Свае вершы Ванда Марцінш праз усё жыццё пісала “ў стол”, “для сябе”, “для душы”, пісала, арыентуючыся хіба на беларускую й замежную класіку. І гэтая “ізаляцыя” толькі пайшла ёй на карысць. Калі я ўпершыню прачытаў творы паэткі, мне здалося, што я чытаю нейкую “прапушчаную” старонку беларускай класікі…
У гэтай паэтычнай кнізе Анатоля Івашчанкі сабраныя вершы, што ствараліся цягам апошніх дзесяці гадоў. Тры разьдзелы аб’ядноўвае вера ў тое, што нават пасярод вусьцішнае цёмнае моўчы Мова стаецца тым ахоўным абярэгам, сьцягам і шляхам, што выводзіць да сьвятла. Адрасуецца ўсім, каму не ўсё роўна.
