Казкі. — Мінск: Логвінаў, 2013. — 200 с.
У сваіх казачных кнігах Глобус стварае вельмі прыцягальны, густанаселены таямнічы свет. Героі гэтай кнігі — людзі і істоты розных заняткаў і нацыянальнасцяў, захапленняў. І іх хвалюе не толькі тое, каб хутчэй кагосьці з'есці ці нашкодзіць, яны хочуць змяніць культурную парадыгму. (Уладзімір Арлоў)
ISBN 978-985-562-091-5
Кніга намінуецца на Літаратурную прэмію імя Ежы Гедройца за 2014 год (+ фрагменты з кнігі)Новая кніга Адама Глобуса: чытаць лепш дзяўчатам з 15-ці, хлопцам – з 21 (EURORADIO.FM)Адам Глобус: Я пішу казкі таму, што з узростам свет становіцца казачным (БелаПАН)ЗМЕСТ Паглядзець змест цалкам
Блакітныя вочы
Выгнанне з ложкаў
Чырвонае сэрца
Чорная нітка
Кіпень і агонь
Голас крыві бацькі свайго
Лузер і Флудзер
Пяць ложкаў з аргазмам
Права дрэва на шпакоўню
Пагоня
Як чорт падміргвае
Ісціна спадарыні
Багушэвіч
Вера, абізян, п’яніца і чалавечыя рогі
Снежная баба і марозны дзень
Як і Тык
Рай і свабода
Белая нітка і новая сталіца
Залатыя гузікі
Дабранач і сем злыдняў
Малы Цемрык і цвік-страла
Калодзежная жонка і Залаты грабянец
Жахліва-жоўтая кветка
Чорная канапа
Кілер, Круцік і ліфт
Шэры мост і дробныя феміністкі
Яна і ён
Ружовая качачка
Час і пілаванне
Шэрая акадэмія-павук у Шэрай краіне
Бар, кухар і партманет
Следчы і застрэленая жонка
Пра марнасць чарговай спробы
Светлая вайна
Шэрыя пальчаткі
Чарцяняка, баба і пляшка гарэлкі
Баба, каток і вартаўнік
Чорная гарэлка
Блакітнае вока
Метамарфозы на возеры Віцязь
Сіні пацук
Сівагаловы гульнятэхнік
Бог і чалавек
Душа і цукар
Куніка і Менік
Вупыры і веры
Шэры генерал і праўда
Таксоўшчык і барсетка
Русалка і Чорт
Іншае месца
Яны і сон
Чорт і Галя
Бэзавы дэман і дэмаралізацыя
Каралева
Залатакрылы голуб і шэрагаловая галубка
Сіняя трава
Маральная падтрымка
Воўчы апетыт
Джульет і Рамонка
Дама і Сабака-табака
Бліскучая рыдлёўка
Фіялетавы Валасень і лысая жанчына
Белая бяроза і лётчыкава каханка
Ненажэра і Папяровая лялька
Мой-Мой, Два-Два, Тры-Тры
Янусь і падземны пераход
Ілля Волас і залатыя рэчы
Цягнік-забойца і ноч на Купалу
Анёл і чыпсы
Жаданні і магчымасці
Сны выпускніка Акадэміі
Каханак, вясёлка і пара Q
Лепшы свет
Белы білет
Заспіртаваныя пальцы
Міхась і злараднасць
Вядзьмарка і тоўстая вяроўка
Залатакрылы Ліставей
Хлопчык і “А-у”
Настаўнік і сон
Шэры мех
Жаўтазубы хлопчык
Яна і я
Птушкі і Дамавік
Ху-у-ух
Шэры забойца
Цёмная раніца
Чорны арэх і Чорнае наканаванне
Белае вядро
Мэр і дэтэктыў Вярнідуб
Святая Ёлка
Белая вяроўка і брус сала
Жоўты чамадан і анёл
Чорна-чорныя пяты
Цёмны волас
Шчаслівае жыццё
Кароткая казка пра звычайных людзей
Гняздо Чырвоных нутрый
Чорна-сіні жудаснік і ключ
Чырвоная шклянка
Чортавы рогі
Чырвоныя туфлікі
Сівы вядзьмак
Празрыстая нітка
Рыжы чартагон і шкляны посуд
Доўгі шлях
Сіняя гушкалка
Шляхі пераможцаў
Рыжая распусніца
Вада і гарэлка
Чорны веер
Зялёны п’яніца
Шэрая баба
Пытанне і адказ
Белая жанчына
Мірскія людажэры
Белая кветка
Д’яблаў зуб
Сісі і Ноно
Зялёная свечка
Паэтка і чарната
Чорная сумка
Зеленавокі чорт
Залаты кілаграм
Адна ноч
Белая кладка
Чорны пэндзлік
Блакітная чарка
Шэрая кепка
Блакітныя агні
Чорнае піяніна
Чорныя сэрцы
Зялёная каністра і “stop-бензін”
Бэзавы кот
Жоўтая лыжка
Залатое кацяня
ФРАГМЕНТЫ З КНІГІ Паглядзець
Белая нітка і новая сталіца
Казку гэтую я пачуў ад сваёй бабы Броні. Пачуў я казку пра Белую нітку даўно, пачуў і забыўся, а тут пабачыў кончык звычайнай чорнай ніткі, што вытыркалася з-пад гузіка на кашулі, пабачыў і пацягнуў за яго. Ёсць у кончыка ніткі такая якасць — прымушае пацягнуць. Трэба ці не трэба, а пацягнеш. Пацягнуў — і выцягнуў усю нітку з гузіка, той адваліўся ад кашулі, упаў на падлогу, падскочыў і пакаціўся пад канапу. Давялося класціся на падлогу і даставаць гузік. Дастаў, тут і згадалася казка пра хлопчыка-пастуха, які пасвіў авечкі каля возера Свіцязь. Падышоў хлопчык да возера, а вада ў Свіцязі чыстая-чыстая, светлая-светлая, празрыстая-празрыстая. І ўбачыў пастух Белую нітку на вадзе ў Свіцязі. Узяў хлопец канец ніткі і пачаў цягнуць, а нітка цягнецца і цягнецца, цягнецца ды не сканчаецца. Пачаў пастух змотваць Белую нітку ў клубок. Калі зматаў ён клубок памерам з гусінае яйка, пабачыў, як з возера выплывае горад. Хлопчык цягне нітку і выцягвае з-пад вады цэлы горад з палацамі ды касцёламі, з цэрквамі ды кірмашамі... У горадзе тым народу процьма, і ўсе вясёлыя... Адно што сабака злы выскачыў з-пад крамнай брамы ды паляцеў з брэхам наўпрост на пастуха. Той спалохаўся, кінуў клубок у Свіцязь і — уцякаць. Адбегся, азірнуўся, а горад ужо зноў схаваўся пад азёрнай вадою. Людзі кажуць, што каб хлопец не змотваў Белую нітку ў клубок, а прывязаў яе да хвойкі, дык чароўны горад Свіцязь так і застаўся б стаяць, а Беларусь атрымала б новую сталіцу. Чарадзейства чарадзействам, а пакуль сталіца ў нас яшчэ старая, давядзецца мне простай ніткаю прышыць да простай кашулі просты гузік.
Шэры генерал і праўда
Шэры генерал загадаў прывесці салдата, які распавядаў саслужбоўцам, нібыта ён быў у пекле падземным і ў раі нябесным. Загад выканалі, салдат стаяў перад шэрымі вачыма генерала: “Сынок, ты наведаў пекла? Як там, пад зямлёю?” — “Горача, таварыш генерал! Чэрці грэшных людзей на агні падсмажваюць”. — “Кажуць, ты ўцёк з пекла і трапіў у рай нябесны. Ці праўда гэта?” — “Праўда, таварыш генерал. Я скраў у д’ябла ключ ад пекла і ўцёк. Гэтым жа ключом я адчыніў і райскую браму. Ключ, Вы не паверыце, універсальны, адчыняе любыя замкі. Д’ябал — выдатны майстра”. — “Сынок, хлопцы кажуць, ты сядзеў за адным сталом з Хрыстом, піў ягонае віно і еў ягоны хлеб. Яшчэ кажуць, нібыта ты ўкраў у Хрыста цыбуліну. Няўжо ты краў не толькі ў пекле падземным, але і ў раі нябесным?” — “Так, таварыш генерал, моцна есці захацелася, агаладаў я ў вандроўках пад зямлёю і на небе, таму і скраў у Хрыста горкую цыбуліну, скраў і з’еў яе з хлебам ды глытком віна. —Малайчына, сынок, ты правільна зрабіў, расказаўшы праўду свайму генералу. Ты маладзец, сынок, але ты — нягодны салдат. Ты — злодзей невыпраўляльны, і табе няма месца ў нашым войску!” — Шэры генерал прыстрэліў злодзея і загадаў прыбраць труп.
