Інтэрнат
21.00 BYN
23.20 BYN
Size: 145x210 mm
Weight: 490 g
Purchase
out of stock
Description
Раман / Сяргій Жадан ; пераклад з украінскай Наталкі Бабінай. — Мінск : А. М. Янушкевіч, 2019. — 300 с. Цвёрдая вокладка.ISBN 978-985-7165-95-7.
Узнагароды:
Найлепшая кніга 24-га Форуму Выдаўцоў у Львове ў намінацыі “Сучасная украінская проза” (2017).
Студзень 2015-га. Данбас. Паша, настаўнік адной са школ, назірае, як лінія фронту няўхільна набліжаецца да яго дому. Так сталася, што ён вымушаны перасекчы гэтую лінію. Каб потым вярнуцца назад. І для гэтага яму трэба па меншай меры вызначыцца, на якім баку знаходзіцца ягоны дом...
Пераклад з украінскай Наталкі Бабінай паводле выдання:
Жадан С. Інтернат. Чернівці: Меридіан Черновіц, 2017.
ФРАГМЕНТ З РАМАНУ Паглядзець
Два гады таму, пасля доўгіх-доўгіх месяцаў знаёмства і размоў, пасля паўпаўзаў у зносінах і дзіўных наплываў узаемнай пяшчоты, Паша зрабіў ёй прапанову. Марына абразілася. Але засталася жыць у яго. Так яны і жылі далей – з гэтай схаванай і незразумелай абразай. Выходзіць замуж Марына за яго не хацела, а выганяць яе Паша неяк не адважваўся: сам жа запрасіў. Што цяпер выганяць. Вось і спалі ў адным ложку. Горш за ўсё, што Паша больш нічога не мог ад яе схаваць, яна глядзела на яго зблізку, яна ўсё вельмі добра бачыла. Бачыла раніцай яго цела, яго твар, яго скуру, якая губляла пругкасць, цямнела, выгарала, як газетная папера на сонцы. Бачыла, як ён ставіцца да старога, як не можа дамовіцца з ім аб самых простых рэчах. Бачыла, як ён баіцца сястры. Бачыла, як ён хаваецца ад пляменніка. Як ціха ненавідзіць сваю дырэктарку, як ігнаруе сваіх вучняў. Бачыла, што ён проста не ведае, як быць з ёй, як з ёй размаўляць, як з ёй спаць. Жыў так, быццам здзяйсняў цяжкае злачынства непасрэдна на вачах патэнцыйнага сведкі, які будзе сведчыць потым бязлітасна і халаднакроўна, не забыўшыся ніводнай дэталі, не прапусціўшы ніводнага эпізоду. Як сама сабе загнаў у пастку, думаў часам Паша адчайна, і яе вось з сабой прыхапіў для чагосьці, глядзеў ён уважліва на Марыну. Мінулай зімой стала наогул дрэнна. Нешта змянілася ў паветры, яно нібыта наэлектрызавалася, усе як звар’яцелі: гаварылі толькі пра палітыку, глядзелі навіны, дзяліліся імі. Паша не глядзеў, але таксама гаварыў. Проста гаварыў пераканаўча. Ад чаго Марына шалела і лютавала. Нешта зламалася ў мове, трэснула, як лёд на сакавіцкім вадасховішчы, і вось-вось павінна было распасціся на мноства цяжкіх калючых абломкаў. Паша нават не спрабаваў нешта паправіць: як можна паправіць лёд, што разломваецца і тоне ў халоднай вадзе? Шкада, вядома, думаў ён, але што зробіш. Ён і надалей клаўся спаць разам з ёй. Проста вытрымліваў усё большую паўзу, даючы ёй магчымасць заснуць. І спаў у спартыўнай вопратцы, каб не адчуваць яе цяпла.Products You May Like
Рына, алкагалічка сярэдніх гадоў, з неахвотай едзе на пахаванне сваёй бабкі ў забытую богам беларускую глушэчу. Пакуль памірала яе старая, Рына займалася чужымі ў дамах шчаслівай старасці на Захадзе. Адзінае, чаго яна хоча цяпер, – спакой. Але дома яе чакае неспадзяванка – старыя грахі і спадчына маюць доўгія цені. Ці можна ўсё выправіць, калі ты і блізка не цягнеш на гераіню? Рыне трэба пахаваць бабку, адкапаць каханка, аднавіць крыніцы, ніколі не прыходзячы ў поўную свядомасць. Жанр гэтай кнігі – балотная казка.
У сусвеце, дзе некалькі краін аб’ядналіся ў звышдзяржаву, пануе ідэалогія адзінай культуры. Адмысловая арганізацыя «С.О.Н.» займаецца знішчэннем помнікаў самабытных культур, каб змяніць гісторыю. Аднак тыя, хто сутыкаецца са згубленай мовай сваёй краіны, пераходзяць на яе і становяцца носьбітамі звышздольнасцяў. Нібы мова здольная змяніць генетычны код. У Мінску такія людзі стварылі падпольнае аб’яднанне «Лабірынт», каб ратаваць спадчыну беларусаў ад сістэмы з дапамогай уласных здольнасцяў. Але ці праўда выклікае забытая мова мутацыі, а не нешта яшчэ? Ці не блукае ў Лабірынце шпіён? І што рабіць, калі блізіцца ноч і «С.О.Н.» ахоплівае розум?
У сваёй кнізе аўтар згадвае, як жылі і пра што марылі маладыя людзі 40, 50 і 60 гадоў таму.
