Кразі – чырвоны кракадзільчык
Больш выяваў
Націсніце, каб павялічыць
22.50 BYN
Памер: 240x210 мм
Вага: 375 г
Purchase
Апісаньне
Кразі – чырвоны кракадзільчык : казка / Надзея Кім ; ілюстрацыі Кацярына Раюнец. – Мінск : Пазытыў-цэнтр, 2022. – 44 с. : іл. – (Кніжны Рысь). Цвёрдая вокладка.
ISBN 978-985-7193-78-3.
Казка пра тое, як сяброўства пераўтварае адрознае і дзіўнае ў дзівоснае.
ФРАГМЕНТ З КНІГІ
У трыснягу каля ракі жыў-быў маленькі кракадзільчык Кразі. Разам з татам, мамай ды старэйшым братам Кранушам. Увогуле там жыло шмат кракадзілавых сямей з мноствам маленькіх кракадзільчыкаў.
Больш за ўсё яны любілі гуляць у хованкі ў рацэ ды трыснягу. Але Кразі не мог бавіцца з усімі, бо ён быў чырвоны. І яму гэта страшэнна замінала, бо чырвоны колер вельмі добра бачны і яго адразу знаходзілі. Таму малы часта самотна гуляў з шуфлікам ды вядзерцам ля берага. Крануш намагаўся яго падбадзёрыць і, бывала, заставаўся разам з братам. Але Кразі не хацеў, каб з ім заставаліся.
Ён хацеў быць зялёным, як і ўсе. Толькі як? Кразі шмат пра тое разважаў, ды так
нічога не прыдумаў і заставаўся такім жа чырвоным...
(канец фрагмента)
ISBN 978-985-7193-78-3.
Казка пра тое, як сяброўства пераўтварае адрознае і дзіўнае ў дзівоснае.
ФРАГМЕНТ З КНІГІ
У трыснягу каля ракі жыў-быў маленькі кракадзільчык Кразі. Разам з татам, мамай ды старэйшым братам Кранушам. Увогуле там жыло шмат кракадзілавых сямей з мноствам маленькіх кракадзільчыкаў.
Больш за ўсё яны любілі гуляць у хованкі ў рацэ ды трыснягу. Але Кразі не мог бавіцца з усімі, бо ён быў чырвоны. І яму гэта страшэнна замінала, бо чырвоны колер вельмі добра бачны і яго адразу знаходзілі. Таму малы часта самотна гуляў з шуфлікам ды вядзерцам ля берага. Крануш намагаўся яго падбадзёрыць і, бывала, заставаўся разам з братам. Але Кразі не хацеў, каб з ім заставаліся.
Ён хацеў быць зялёным, як і ўсе. Толькі як? Кразі шмат пра тое разважаў, ды так
нічога не прыдумаў і заставаўся такім жа чырвоным...
(канец фрагмента)
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Што рабіць, калі твая вёска знаходзіцца так далёка, што яе не можа знайсці нават Дзед Мароз? Каб захаваць навагодні настрой, жыхары прыдумалі ўласную традыцыю: дзеці ў вёсцы сталі ўпотайкі прыносіць падарункі тым, хто мае ў іх патрэбу. Каб стаць такім Тайным Дзедам Марозам, трэба быць спагадлівым, шчодрым і вельмі-вельмі добрым! Давайце даведаемся, хто з вёскі атрымаў падарункі ў гэтым годзе…
У сына Дзеда Мароза ёсць праблема: ён зусім не любіць зімы, катання на каньках і гарачага чаю. Куды больш яму падабаюцца вясна, зайцы і каляровыя яйкі! І ён марыць стаць Велікодным Дзедам, калі вырасце. Але ягоны бацька не можа з гэтым змірыцца. Дзед Мароз вельмі шануе сямейныя традыцыі…
Нездарма людзі кажуць, што чалавек – каваль свайго шчасця. А ці можна шчасце, напрыклад, выразаць?! Старадаўняе беларускае майстэрства выцінанкі дае адназначны адказ на гэтае пытанне. Так, можна! У вершах Любові Сівуравай, шыкоўна аздобленых выцінанкамі народнага майстра Беларусі Наталлі Сухой, чытач – і выразач! – пабачыць, пачуе і зможа прымераць на сябе розныя заняткі, прафесіі ды іншыя шляхі выпрацоўкі ўласнага шчасця!
