Пераклады Марыі Пушкінай
«Гляну я ў аконца...» – другі раман з «Менскай трылогіі» Сяргея Пясецкага, славутага польска-беларускага празаіка. Аўтар з уласцівай яму каларытнасцю распавядае пра закрытае і поўнае таямніцаў зладзейскае асяроддзе Менска пачатку ХХ стагоддзя.
«Знахар» — польскі бэстсэлер 1937 года. Меладраматычны раман Тадэвуша Далэнгі-Мастовіча расказвае пра выбітнага варшаўскага хірурга, прафесара Рафала Вільчура, які пасля страты памяці і шматгадовых бадзянняў пад імем Антонія Касібы трапляе ў рытуал на млын у мястэчку на Браслаўшчыне, дзе нечакана выяўляе ў сабе невытлумачальную здольнасць лячыць людзей.
Гэты твор захаваў на сваіх старонках магічнае, невядомае і насычанае жыццё ракаўскіх кантрабандыстаў, якое б знікла назаўжды, калі б не пільнае вока аўтара, які за гэтай стыхіяй назіраў. Каларытная дакументальная аснова, асабісты досвед, яркія характары і шчырыя пачуцці — а над усім гэтым коціцца дзіўны Вялікі Воз… Валадарыць цудоўная, адзіная, зачараваная Вялікая Мядзведзіца.
Кніга ўяўляе сабой зборнік успамінаў і разважанняў аўтара аб падарожжах, у час якіх ён неаднаразова наведваў краіны Цэнтральнай і Усходняй Еўропы — Славакію, Венгрыю, Славенію, Харватыю, Албанію, Украіну, Румынію, Малдову і Прыднястроўе.
Няма на складзе
Раман “Даліна Ісы” — адзін з найцікавейшых празаічных твораў нобелеўскага лаўрэата Чэслава Мілаша (1911—2004). Аўтабіяграфічная кніга пра дзяцінства і сталенне, “вялікая вандроўка па краіне памяці”, напісаная Мілашам у эміграцыі і апублікаваная ў Парыжы ў 1955 годзе, апавядае пра хлопца Томка, які толькі-толькі ўваходзіць у дарослае жыццё. Падзеі разгортваюцца пасля Першай сусветнай вайны, у Літве, на берагах ракі Нявежы, якая атрымала ад аўтара літаратурнае імя Іса.
Няма на складзе
Анталогія сучаснай польскай драматургіі "На розныя галасы" – гэта не першая спроба прадставіць п'есы аўтараў і аўтарак з Польшчы для беларускіх чытачоў і тэатраў. Але з часоў апошніх падобных перакладаў прайшло больш за дзесяць год, і таму мы спадзяемся, што выхад гэтай анталогіі справакуе новую хвалю цікавасці да польскай драматургіі. Тым больш гэта не адкрыццё незнаёмага, і ў беларускай тэатральнай прасторы мы маем трывалы падмурак гэтай цікавасці. Чым ён умацоўваўся? У першую чаргу п'есамі класікаў Станіслава Віткевіча, Вітальда Гамбровіча, Тадэвуша Ружэвіча, Славаміра Мрожэка.
