Брыдкія аповяды
Апісаньне
Мінск: Каўчэг, 2015. — 200 с.ISBN 978-985-7137-50-3.
Зборнік прозы Дзмітрыя Падбярэзскага “Брыдкія аповяды” складаецца з апавяданняў і аповесці, напісаных у розныя гады. Большасць з іх друкавалася ў перыёдыцы, аднак кніга змяшчае творы, што прапануюцца чытачу ўпершыню. Стылістыка кнігі рэзка вагаецца ад трэш-фэнтэзі да жорсткага рэалізму, што і прадыктавала назву трэцяй кнігі мастацкай прозы ў даробку аўтара.
“Я думаю: “Чаго Падбярэзскага, музычнага крытыка, заносіць увесь час у пісьменніцтва? Ён жа абсалютна адэкватны ў сваёй іпастасі?” Здаецца, гэта з-за таго недахопу, які ёсць у нашай сённяшняй літаратуры. Калі ты чытаеш твор і кожны раз думаеш: “Не, не пра мяне!” Чытаеш і кожны раз бачыш герояў, у якіх ты сябе не пазнаеш. І ты разумееш, што гэта павінен зрабіць толькі я – напісаць тое, што я хачу чытаць. У Падбярэзкага атрымалася напісаць тое, што ён сам хацеў чытаць, і тое, што хацела чытаць усё наша пакаленне. Кніга Дзмітрыя для людзей, якім не хапае сябе ў сучаснай літаратуры”.
Ганна Кісліцына, з прамовы на прэзэнтацыі кнігі.
ЗМЕСТ Паглядзець
ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Вітольд Шаблоўскі аўтаспынам абʼязджае Косава, падвозіць мясцовых на Кубе на старэнькім пежо, знаёміцца з бяздомнай полькай на лонданскім вакзале, праходзіць украінскую мяжу разам з перакупамі на кантрабандным аўтамабілі, размаўляе з албанскімі будаўнікамі ды грэчаскімі бізнесоўцамі... Усё дзеля таго, каб пачуць рэальныя гісторыі людзей, якія жывуць у перыяд трансфармацый. Для кожнага героя наступіў новы час, але ці змяніліся старыя звычкі?
За аснову сюжэта графічнага рамана «53 тралейбус» былі ўзяты апавяданні Ўладзіміра Рабіновіча з кнігі "Рабіновіч, як табе не сорамна", вольны пераказ неапублікаваных мемуараў адваката Айзіка Ленчнара, гарадская легенда пра тры танкі і іншыя гісторыі. Любое супадзенне з рэальнасцю аўтар лічыць сваёй заслугай.
Рына, алкагалічка сярэдніх гадоў, з неахвотай едзе на пахаванне сваёй бабкі ў забытую богам беларускую глушэчу. Пакуль памірала яе старая, Рына займалася чужымі ў дамах шчаслівай старасці на Захадзе. Адзінае, чаго яна хоча цяпер, – спакой. Але дома яе чакае неспадзяванка – старыя грахі і спадчына маюць доўгія цені. Ці можна ўсё выправіць, калі ты і блізка не цягнеш на гераіню? Рыне трэба пахаваць бабку, адкапаць каханка, аднавіць крыніцы, ніколі не прыходзячы ў поўную свядомасць. Жанр гэтай кнігі – балотная казка.
