Брыдкія аповяды
Апісаньне
Мінск: Каўчэг, 2015. — 200 с.ISBN 978-985-7137-50-3.
Зборнік прозы Дзмітрыя Падбярэзскага “Брыдкія аповяды” складаецца з апавяданняў і аповесці, напісаных у розныя гады. Большасць з іх друкавалася ў перыёдыцы, аднак кніга змяшчае творы, што прапануюцца чытачу ўпершыню. Стылістыка кнігі рэзка вагаецца ад трэш-фэнтэзі да жорсткага рэалізму, што і прадыктавала назву трэцяй кнігі мастацкай прозы ў даробку аўтара.
Падбярэзскі: Аўтар мусіць зацікавіць чытача хоць з дапамогай гвалтоўнага піяру! (рэпартаж з прэзентацыі кнігі)
Зьміцер Падбярэскі: Менск можна назваць эўрапейскім горадам музыкі (SVABODA.ORG)
“Я думаю: “Чаго Падбярэзскага, музычнага крытыка, заносіць увесь час у пісьменніцтва? Ён жа абсалютна адэкватны ў сваёй іпастасі?” Здаецца, гэта з-за таго недахопу, які ёсць у нашай сённяшняй літаратуры. Калі ты чытаеш твор і кожны раз думаеш: “Не, не пра мяне!” Чытаеш і кожны раз бачыш герояў, у якіх ты сябе не пазнаеш. І ты разумееш, што гэта павінен зрабіць толькі я – напісаць тое, што я хачу чытаць. У Падбярэзкага атрымалася напісаць тое, што ён сам хацеў чытаць, і тое, што хацела чытаць усё наша пакаленне. Кніга Дзмітрыя для людзей, якім не хапае сябе ў сучаснай літаратуры”.
Ганна Кісліцына, з прамовы на прэзэнтацыі кнігі.
ЗМЕСТ Паглядзець
ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець
Водгукі
Неабходны Уваход або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Кніга “Пад крыжам” улучае аповесць пра вялікага беларускага мастака-пейзажыста Фердынанда Рушчыца “Зямля Фердынанда”, навелы пра выдатных сучасных пейзажыстаў Марыю ды Міколу Ісаёнкаў, Антона Вырву і развітальнае апавяданне са зніклай у чарнобыльскай бядзе вёскай Лімень на Магілёўшчыне, якая па-ранейшаму жыве ў памяці і сэрцы пісьменніка.
У гэтай кнізе Святланы Явар (Сачанкі) упершыню сабраныя пад адной вокладкай паэтычныя і празаічныя творы пісьменніцы, што дае магчымасць адчуць усю глыбіню яе найтанчэйшай повязі з жыццём і вышыню яе памкненняў, напраўду містычных прасвятленняў.
«Запіскі...» з’яўляюцца адным з найбольш паслядоўных, знішчальных, бескампрамісных, але ў той жа час таленавітых і па-сапраўднаму смешных (гумар, што праўда, «чорны») прыкладаў сатырычнага адлюстравання антычалавечай сутнасці таталітарнай савецкай сістэмы.
