Тры мяхі дзядзькі Рыгора, альбо Сам-насам з Барадуліным
7.20 руб.
Памер: 130x200 мм
Вага: 460 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Мінск : Логвінаў, 2011. — 362 с.
Кніга гутарак журналіста Сяргея Шапрана з Рыгорам Барадуліным, размова ў якой ідзе не толькі пра чалавечы і творчы лёс народнага паэта Беларусі, але і пра родную Ушаччыну, пра маму Акуліну Андрэеўну і самых блізкіх сяброў: Васіля Быкава, Уладзіміра Караткевіча, Міхася Стральцова, Генадзя Бураўкіна, Уладзіміра Някляева. І ў непарыўнай сувязі з гэтым — пра літаратуру, родную мову і пра краіну, у якой Барадулін даўно адчувае сябе, па ўласным вызначэнні, іншакраінцам.
Пра кнігу на ЕЎРАРАДЫЁ
— Неяк адна маленькая дзяўчынка ў адказ на пытанне, што такое жыццё, сказала, што гэта, як у кінатэатры: людзі прыйшлі, паглядзелі фільм і пайшлі, пасля наступныя прыходзяць.
— Тут на зямлі па жыццё практычна чарга, мы ўсе тут у жывой чарзе, мы ўсе, паўтаруся, часовыя. Вечная толькі душа. І таму мы павінны зразумець, што за гэты час, які адведзены нам Усявышнім, Лёсам, мы павінны заставацца самімі сабой, не здраджваць сабе, каб, адыходзячы ў вечнасць, было што ўспомніць, што мы не дарэмна жылі на гэтай зямлі. Аднак пытанне “Што такое недарэмна?” таксама дужа складанае. Адзін лічыць, што трэба набыць многа грошай, другі марыць пра дамы, трэці хоча нарабіць дзяцей, чацвёрты думае змяніць пятнаццаць жонак, ну а ў выніку — голы прыйшоў, голы пайшоў.
ЗМЕСТ Паглядзець змест цалкам
Кніга гутарак журналіста Сяргея Шапрана з Рыгорам Барадуліным, размова ў якой ідзе не толькі пра чалавечы і творчы лёс народнага паэта Беларусі, але і пра родную Ушаччыну, пра маму Акуліну Андрэеўну і самых блізкіх сяброў: Васіля Быкава, Уладзіміра Караткевіча, Міхася Стральцова, Генадзя Бураўкіна, Уладзіміра Някляева. І ў непарыўнай сувязі з гэтым — пра літаратуру, родную мову і пра краіну, у якой Барадулін даўно адчувае сябе, па ўласным вызначэнні, іншакраінцам.
Пра кнігу на ЕЎРАРАДЫЁ
— Неяк адна маленькая дзяўчынка ў адказ на пытанне, што такое жыццё, сказала, што гэта, як у кінатэатры: людзі прыйшлі, паглядзелі фільм і пайшлі, пасля наступныя прыходзяць.
— Тут на зямлі па жыццё практычна чарга, мы ўсе тут у жывой чарзе, мы ўсе, паўтаруся, часовыя. Вечная толькі душа. І таму мы павінны зразумець, што за гэты час, які адведзены нам Усявышнім, Лёсам, мы павінны заставацца самімі сабой, не здраджваць сабе, каб, адыходзячы ў вечнасць, было што ўспомніць, што мы не дарэмна жылі на гэтай зямлі. Аднак пытанне “Што такое недарэмна?” таксама дужа складанае. Адзін лічыць, што трэба набыць многа грошай, другі марыць пра дамы, трэці хоча нарабіць дзяцей, чацвёрты думае змяніць пятнаццаць жонак, ну а ў выніку — голы прыйшоў, голы пайшоў.
ЗМЕСТ Паглядзець змест цалкам
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.