Выбраныя вершы. — Менск: І. П. Логвінаў, 2007. — 60 с.
ISBN 978-985-6800-47-7
Цемрык Велет, па ўласным прызнаньні, будуе мост “між формаю, зьместам і працягам”. Ён піша наўмысна няроўна з гледзішча рыфмы і рытму, парушаючы фармальныя законы паэтыкі. Вершы паэта, аб якія яшчэ паламаюць пёры літкрытыкі, зьвернутыя да падтэкставага-сугестыўнага, падсьвядомаснага. Іх вызначальныя рысы – заўжды нечаканая вобразнасьць і алюзійнасьць. “Хто любіць жыцьцё, той яго страціць” – гэткі “аптымістычны” зварот да чытача ўсё ж такі ня ёсьць лейтматыўным у творчасьці паэта. Нягледзячы на наяўнасьць змрачнаватай лексікі (слова сьмерць сустракаецца ледзь не праз верш) і фаталістычных матываў, дэбютны зборнік Цемрыка пакідае сьветлыя пачуцьці.
не цягні ў хату зямлю з магілкі яна наскрозь прасякнутая чужымі сьлязьмі пазьбягай Там жыцьця і сыходзь бяз рытму без аркестраў і маршаў – у неба нотаю мі
Гэтую кнігу паэзіі Генадзь Бураўкін напісаў ужо ў XXI стагоддзі. Яе склалі паэмы “Узнясенне” і “Развітанне”, прысвечаныя апосталам Бацькаўшчыны Францішку Багушэвічу і Якубу Коласу, а таксама лірычныя вершы, прасякнутыя балючымі клопатамі нашых дзён, асветленыя сыноўскай любоўю да роднай зямлі і прадыктаваныя ўзвышаным пачуццём чыстага кахання. Наклад кнігі цалкам прададзены .
Восіп Мандэльштам (1891–1938) – народжаны ў Варшаве ў габрэйскай сям'і (яго маці паходзіла з Вільні), справядліва лічыцца адным з найлепшых паэтаў рускай мовы ў ХХ стагоддзі. У яго творчасці можна бачыць уплывы паэтыкі неакласіцызму, сімвалізму, акмеізму. Ахвяра сталінскага тэрору (памёр на турэмным перасыльным пункце Уладзівастока).
Валадымір Сасюра (1898-1965) — выдатны ўкраінскі паэт і перакладчык, аўтар больш як 40 паэтычных зборнікаў. Быў шчырым сябрам Беларусі, якую называў сінявокай сястрой Украіны. Сябраваў з многімі беларускімі пісьменнікамі, асабліва былымі маладнякоўцамі Уладзімірам Дубоўкам і Андрэем Александровічам.
