Мора Мары
10.00 BYN
Памер: 130x200x13 мм
Вага: 280 г
Purchase
Апісаньне
Мора Мары : вершы / Ванда Марцінш душ Рэйш. — Мінск : Кнігазбор, 2020. — 136 с. — (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка” ; выпуск 125).
ISBN 978-985-7227-36-5.
Паэзія Ванды Марцінш душ Рэйш дужа рэдкая, анамальная з’ява. Свае вершы Ванда Марцінш праз усё жыццё пісала “ў стол”, “для сябе”, “для душы”, пісала, арыентуючыся хіба на беларускую й замежную класіку. І гэтая “ізаляцыя” толькі пайшла ёй на карысць. Калі я ўпершыню прачытаў творы паэткі, мне здалося, што я чытаю нейкую “прапушчаную” старонку беларускай класікі. Здзівіла некранутая свежасць вершаў, жыццярадаснае, такое рэдкае ў наш час, светаўспрыманне, сакавітыя, “барочныя” фарбы. Некаторыя “пейзажныя” вершы Ванды Марцінш чытаюцца як “хрэстаматыйныя”. Яна — ці не першая ў беларускай паэзіі паэтка-“марыністка”. Сярод партугальскіх і шатландскіх краявідаў, архітэктуры, культуры, традыцыяў, гісторыі яна пачувае сябе “па-свойску”, утульна, у гармоніі (Алег Мінкін).
ВЕРШ З КНІГІ
На беразе мора набуду хаціну
Расчараванняў і страт анальгетык —
На беразе мора набуду хаціну.
* Мора Мары – “мора” на зваротным баку Месяца
ЗМЕСТ Паглядзець
ISBN 978-985-7227-36-5.
Паэзія Ванды Марцінш душ Рэйш дужа рэдкая, анамальная з’ява. Свае вершы Ванда Марцінш праз усё жыццё пісала “ў стол”, “для сябе”, “для душы”, пісала, арыентуючыся хіба на беларускую й замежную класіку. І гэтая “ізаляцыя” толькі пайшла ёй на карысць. Калі я ўпершыню прачытаў творы паэткі, мне здалося, што я чытаю нейкую “прапушчаную” старонку беларускай класікі. Здзівіла некранутая свежасць вершаў, жыццярадаснае, такое рэдкае ў наш час, светаўспрыманне, сакавітыя, “барочныя” фарбы. Некаторыя “пейзажныя” вершы Ванды Марцінш чытаюцца як “хрэстаматыйныя”. Яна — ці не першая ў беларускай паэзіі паэтка-“марыністка”. Сярод партугальскіх і шатландскіх краявідаў, архітэктуры, культуры, традыцыяў, гісторыі яна пачувае сябе “па-свойску”, утульна, у гармоніі (Алег Мінкін).
ВЕРШ З КНІГІ
Мора Мары*
На беразе мора набуду хаціну
І буду я стому на шпацыр вадзіць,
Упраўна пісаць па начах успаміны
І вершамі палкасць душы халадзіць.
Пад ціхі напеў ружавеючай далі
Завабіць Марфей у пасцель раніцой,
А вецер між скал змеле бурныя хвалі
Ў кашлата-брунатны бязважкі прыбой.
Расчараванняў і страт анальгетык —
Мора і сну суцяшальны спарыш —
Сэрца загоіць і высвенціць гэтак,
Каб я і далей шчыра несла свой крыж...
На беразе мора набуду хаціну.
Свой верш развітальны, як першы, складу.
І зноў да людзей. Толькі мо напамінам
Кавалачак неба з сабой пакладу.
* Мора Мары – “мора” на зваротным баку Месяца
ЗМЕСТ Паглядзець
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Зборнік Уладзіміра Сцяпана — кароткія паэтычныя тэлеграмы з трох радкоў. Яны — як фотаздымкі, якія фіксуюць розныя моманты жыцця. Кожны верш з сямнаццаці складоў – спроба знайсці паэзію ў самым звычайным і будзённым.
У эпісталярнай паэме Марыі Мартысевіч апісваецца гісторыя каханьня, якая мела месца невядома калі і невядома дзе. Але яно і няважна, бо “Сарматыя” — гэта таксама гісторыя пра тое, што звычайна здараецца з людзьмі, якія наважыліся быць не такімі, як усе, у любыя часы і ў любой краіне. Сарматы — напаўміфічныя качэўнікі, апісаныя яшчэ Герадотам. Іх плямёны засялялі Паўночнае Прычарнамор’е ў III–IV ст. н. э. Праз тузін стагодзьдзяў ад іх пачала весьці свой род шляхта Вялікага Княства Літоўскага і Рэчы Паспалітай, адмяжоўваючыся такім чынам ад сялянскага саслоўя. Аўтарка паэмы спрабуе пачуць водгульле гэтага “старога добрага шляхецкага сарматызму” ў Беларусі XXI стагодзьдзя.
Гэтая кніга – амаль поўнае зьліцьцё аўтарскага голасу з наўкольнымі зыкамі: шаргаценьнем лістоты, яблыкападам, рэхам зьдзічэлых садоў. Але найперш – з птушынымі сьпевамі. І пераўвасабленьнем ва ўлюбёных арлоў, шлюбныя гульні якіх выкрасаюць у небе абрысы васьмёрак. Восем – лічба, за якою бясконцасьць.
