19.00 руб.
Памер: 215x290 мм
Вага: 490 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Мастак Аксана Була; пераклад з украінскай Наталлі Зенькі. – Мінск : Кнігазбор, 2019. – 44 с. – (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка”. Падсерыя “Каляровы ровар” ; выпуск 28).
ISBN 978-985-7207-66-4
Пераклад зроблены паводле выдання:
КАТЕРИНА МІХАЛІЦИНА “Хто росте в саду”
Художнє оформлення ОКСАНИ БУЛИ
Видавництво Старого Лева, Львів, 2016
Гэта невялікая гісторыя пра важныя рэчы: пра рост і пошук сябе, пра падабенства і непадобнасць і важнасць мець побач кагосьці, хто хоць трохі і хоць у чымсьці да цябе падобны. А яшчэ – пра дрэвы вакол нас, міма якіх праходзім, і не заўсёды ведаем, хто гэта тут расце. Таму кніга спатрэбіцца ўсім, хто хоча ведаць па імені распаўсюджаныя паркавыя дрэвы, навучыцца адрозніваць іх: у казачнай гульнявой форме дзякуючы выдатным ілюстрацыям так лёгка запомніць, як яны выглядаюць, якая ў іх кара, насенне, лісце, квецень.
Маленькі парастак, які вырас у парку, азіраецца вакол, уважліва прыглядаецца да сваіх суседзяў – бярозы, дуба, рабіны, клёну, ясеню, таполі, каштана, таполі, вярбы – і шукае, чый жа ён. Таму што быць нічыйным – сумна. Таму што шчасце – “гэта знайсці ў гэтым свеце кагосьці падобнага на цябе”.
ФРАГМЕНТ З КНІГІ
У вялікім горадзе быў маленькі парк з азярцом. У парку раслі адзінаццаць вялікіх дрэваў і адзін маленькі парастак. У яго была тонкая сцяблінка і два лісткі. Яму падабалася, калі надвячоркам ішоў цёплы дождж, і не падабалася халодная раса зранку.
У парку гулялі вялікія і маленькія людзі. Дарожкамі цёпкалі галубы і вароны. У траве поўзалі мурашкі, багоўкі і пырхалі мятлікі. Яны былі падобныя адны да адных. Маленькія людзі – да вялікіх, мурашы – да мурашоў, багоўкі – да баговак, а мятлікі…
Ну, мятлікі былі розныя, але ў іх ва ўсіх было па чатыры крылцы, па два вусікі і па шэсць лапак.
«Цікава, а хто з мяне вырасце? Да каго я падобны?» – падумаў парастак і ўзяўся разглядаць дрэвы навокал…
(канец фрагменту)
АД ПЕРАКЛАДЧЫЦЫ
“Хто расце ў парку” — улюбёная кніга маёй малодшай дачкі Аршулі. Я ніяк не чакала, набываючы цэлы стос дзіцячых выданняў у Львове, што адна з гэтых кніг будзе гучаць у нас дома амаль штовечар, ды яшчэ на працягу цэлага года. Кожны вечар пачынаўся з пошукаў “кнігі пра парастак”, і старэйшыя дзеці ўжо на памяць цытавалі ўрыўкі. Аршульцы было тады тры гады, на свае чатыры яна атрымала ў падарунак з Львова кнігу “Хто расце ў садзе”, і ў нас з’явіўся новы хіт вечаровых чытанняў. Шчыра кажучы, я ніколі б не змагла столькі разоў чытаць адно і тое ж, калі б не падзяляла захапленне дачкі. І мне захацелася, каб з гэтымі цудоўнымі гісторыямі пазнаёміліся і іншыя дзеці ў Беларусі.
Я прысвячаю пераклад сваім дзецям — Завейцы, Усцінцы, Ціту і Аршусі, якая і натхніла мяне на гэтую працу.
І яшчэ — дзякуй усім, хто падтрымаў праект на краўдфандынгавай платформе Ulej.
ПАГЛЯДЗЕЦЬ СТАРОНКІ З КНІГІ Паглядзець
ISBN 978-985-7207-66-4Пераклад зроблены паводле выдання:
КАТЕРИНА МІХАЛІЦИНА “Хто росте в саду”
Художнє оформлення ОКСАНИ БУЛИ
Видавництво Старого Лева, Львів, 2016
Гэта невялікая гісторыя пра важныя рэчы: пра рост і пошук сябе, пра падабенства і непадобнасць і важнасць мець побач кагосьці, хто хоць трохі і хоць у чымсьці да цябе падобны. А яшчэ – пра дрэвы вакол нас, міма якіх праходзім, і не заўсёды ведаем, хто гэта тут расце. Таму кніга спатрэбіцца ўсім, хто хоча ведаць па імені распаўсюджаныя паркавыя дрэвы, навучыцца адрозніваць іх: у казачнай гульнявой форме дзякуючы выдатным ілюстрацыям так лёгка запомніць, як яны выглядаюць, якая ў іх кара, насенне, лісце, квецень.
Маленькі парастак, які вырас у парку, азіраецца вакол, уважліва прыглядаецца да сваіх суседзяў – бярозы, дуба, рабіны, клёну, ясеню, таполі, каштана, таполі, вярбы – і шукае, чый жа ён. Таму што быць нічыйным – сумна. Таму што шчасце – “гэта знайсці ў гэтым свеце кагосьці падобнага на цябе”.
ФРАГМЕНТ З КНІГІУ вялікім горадзе быў маленькі парк з азярцом. У парку раслі адзінаццаць вялікіх дрэваў і адзін маленькі парастак. У яго была тонкая сцяблінка і два лісткі. Яму падабалася, калі надвячоркам ішоў цёплы дождж, і не падабалася халодная раса зранку.
У парку гулялі вялікія і маленькія людзі. Дарожкамі цёпкалі галубы і вароны. У траве поўзалі мурашкі, багоўкі і пырхалі мятлікі. Яны былі падобныя адны да адных. Маленькія людзі – да вялікіх, мурашы – да мурашоў, багоўкі – да баговак, а мятлікі…
Ну, мятлікі былі розныя, але ў іх ва ўсіх было па чатыры крылцы, па два вусікі і па шэсць лапак.
«Цікава, а хто з мяне вырасце? Да каго я падобны?» – падумаў парастак і ўзяўся разглядаць дрэвы навокал…
(канец фрагменту)
АД ПЕРАКЛАДЧЫЦЫ
“Хто расце ў парку” — улюбёная кніга маёй малодшай дачкі Аршулі. Я ніяк не чакала, набываючы цэлы стос дзіцячых выданняў у Львове, што адна з гэтых кніг будзе гучаць у нас дома амаль штовечар, ды яшчэ на працягу цэлага года. Кожны вечар пачынаўся з пошукаў “кнігі пра парастак”, і старэйшыя дзеці ўжо на памяць цытавалі ўрыўкі. Аршульцы было тады тры гады, на свае чатыры яна атрымала ў падарунак з Львова кнігу “Хто расце ў садзе”, і ў нас з’явіўся новы хіт вечаровых чытанняў. Шчыра кажучы, я ніколі б не змагла столькі разоў чытаць адно і тое ж, калі б не падзяляла захапленне дачкі. І мне захацелася, каб з гэтымі цудоўнымі гісторыямі пазнаёміліся і іншыя дзеці ў Беларусі.Я прысвячаю пераклад сваім дзецям — Завейцы, Усцінцы, Ціту і Аршусі, якая і натхніла мяне на гэтую працу.
І яшчэ — дзякуй усім, хто падтрымаў праект на краўдфандынгавай платформе Ulej.
ПАГЛЯДЗЕЦЬ СТАРОНКІ З КНІГІ Паглядзець
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
зьніжка
У кнізе пра дзяўчынку Ёрдзіс шведская дзіцячая пісьменніца Юя Вісландэр узгадвае сваё дзяцінства ў 1950-х гадах у Швецыі. Ёрдзіс жыве ў адным з раёнаў Стакгольма Хагалундзе разам з мамай, татам, сястрой і бабуляй. Дзяўчынка распавядае нам пра розныя цікавыя здарэнні са свайго жыцця.
Гэтая кніга складаецца з пяці розных гісторый пра Пэтсана і Фіндуса. У ёй ты сустрэнеш і курэй, і кароў, і мюклаў. Аднак тут не будзе ліса, бо Фіндус напужаў яго. Ты даведаешся, што расце ў агародзе Пэтсана, сходзіў у вандроўку і, магчыма, нават адсвяткуеш дзень народзінаў Фіндуса.
Таксама ты даведаешся крыху больш пра сваіх любімых персанажаў і пабачыш эскізы, з якіх нарадзіліся сапраўдныя кнігі.
Дзюнэ самая шчаслівая дзяўчынка на свеце. Асабліва калі яна ідзе ў школу. Як цудоўна ўсё пачынаецца! У Дзюнэ з’яўляецца сяброўка!
Але здараецца штосьці, чаго Дзюнэ не чакае. А пасля яшчэ і яшчэ…
