18.00 руб.
Памер: 215x2290 мм
Вага: 490 г
Purchase
Апісаньне
Мастак Аксана Була; пераклад з украінскай Наталлі Зенькі. – Мінск : Кнігазбор, 2019. – 44 с. – (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка”. Падсерыя “Каляровы ровар” ; выпуск 28).
ISBN 978-985-7207-66-4
Пераклад зроблены паводле выдання:
КАТЕРИНА МІХАЛІЦИНА “Хто росте в саду”
Художнє оформлення ОКСАНИ БУЛИ
Видавництво Старого Лева, Львів, 2016
Гэта невялікая гісторыя пра важныя рэчы: пра рост і пошук сябе, пра падабенства і непадобнасць і важнасць мець побач кагосьці, хто хоць трохі і хоць у чымсьці да цябе падобны. А яшчэ – пра дрэвы вакол нас, міма якіх праходзім, і не заўсёды ведаем, хто гэта тут расце. Таму кніга спатрэбіцца ўсім, хто хоча ведаць па імені распаўсюджаныя паркавыя дрэвы, навучыцца адрозніваць іх: у казачнай гульнявой форме дзякуючы выдатным ілюстрацыям так лёгка запомніць, як яны выглядаюць, якая ў іх кара, насенне, лісце, квецень.
Маленькі парастак, які вырас у парку, азіраецца вакол, уважліва прыглядаецца да сваіх суседзяў – бярозы, дуба, рабіны, клёну, ясеню, таполі, каштана, таполі, вярбы – і шукае, чый жа ён. Таму што быць нічыйным – сумна. Таму што шчасце – “гэта знайсці ў гэтым свеце кагосьці падобнага на цябе”.
ФРАГМЕНТ З КНІГІ
У вялікім горадзе быў маленькі парк з азярцом. У парку раслі адзінаццаць вялікіх дрэваў і адзін маленькі парастак. У яго была тонкая сцяблінка і два лісткі. Яму падабалася, калі надвячоркам ішоў цёплы дождж, і не падабалася халодная раса зранку.
У парку гулялі вялікія і маленькія людзі. Дарожкамі цёпкалі галубы і вароны. У траве поўзалі мурашкі, багоўкі і пырхалі мятлікі. Яны былі падобныя адны да адных. Маленькія людзі – да вялікіх, мурашы – да мурашоў, багоўкі – да баговак, а мятлікі…
Ну, мятлікі былі розныя, але ў іх ва ўсіх было па чатыры крылцы, па два вусікі і па шэсць лапак.
«Цікава, а хто з мяне вырасце? Да каго я падобны?» – падумаў парастак і ўзяўся разглядаць дрэвы навокал…
(канец фрагменту)
АД ПЕРАКЛАДЧЫЦЫ
“Хто расце ў парку” — улюбёная кніга маёй малодшай дачкі Аршулі. Я ніяк не чакала, набываючы цэлы стос дзіцячых выданняў у Львове, што адна з гэтых кніг будзе гучаць у нас дома амаль штовечар, ды яшчэ на працягу цэлага года. Кожны вечар пачынаўся з пошукаў “кнігі пра парастак”, і старэйшыя дзеці ўжо на памяць цытавалі ўрыўкі. Аршульцы было тады тры гады, на свае чатыры яна атрымала ў падарунак з Львова кнігу “Хто расце ў садзе”, і ў нас з’явіўся новы хіт вечаровых чытанняў. Шчыра кажучы, я ніколі б не змагла столькі разоў чытаць адно і тое ж, калі б не падзяляла захапленне дачкі. І мне захацелася, каб з гэтымі цудоўнымі гісторыямі пазнаёміліся і іншыя дзеці ў Беларусі.
Я прысвячаю пераклад сваім дзецям — Завейцы, Усцінцы, Ціту і Аршусі, якая і натхніла мяне на гэтую працу.
І яшчэ — дзякуй усім, хто падтрымаў праект на краўдфандынгавай платформе Ulej.
ПАГЛЯДЗЕЦЬ СТАРОНКІ З КНІГІ Паглядзець
ISBN 978-985-7207-66-4Пераклад зроблены паводле выдання:
КАТЕРИНА МІХАЛІЦИНА “Хто росте в саду”
Художнє оформлення ОКСАНИ БУЛИ
Видавництво Старого Лева, Львів, 2016
Гэта невялікая гісторыя пра важныя рэчы: пра рост і пошук сябе, пра падабенства і непадобнасць і важнасць мець побач кагосьці, хто хоць трохі і хоць у чымсьці да цябе падобны. А яшчэ – пра дрэвы вакол нас, міма якіх праходзім, і не заўсёды ведаем, хто гэта тут расце. Таму кніга спатрэбіцца ўсім, хто хоча ведаць па імені распаўсюджаныя паркавыя дрэвы, навучыцца адрозніваць іх: у казачнай гульнявой форме дзякуючы выдатным ілюстрацыям так лёгка запомніць, як яны выглядаюць, якая ў іх кара, насенне, лісце, квецень.
Маленькі парастак, які вырас у парку, азіраецца вакол, уважліва прыглядаецца да сваіх суседзяў – бярозы, дуба, рабіны, клёну, ясеню, таполі, каштана, таполі, вярбы – і шукае, чый жа ён. Таму што быць нічыйным – сумна. Таму што шчасце – “гэта знайсці ў гэтым свеце кагосьці падобнага на цябе”.
ФРАГМЕНТ З КНІГІУ вялікім горадзе быў маленькі парк з азярцом. У парку раслі адзінаццаць вялікіх дрэваў і адзін маленькі парастак. У яго была тонкая сцяблінка і два лісткі. Яму падабалася, калі надвячоркам ішоў цёплы дождж, і не падабалася халодная раса зранку.
У парку гулялі вялікія і маленькія людзі. Дарожкамі цёпкалі галубы і вароны. У траве поўзалі мурашкі, багоўкі і пырхалі мятлікі. Яны былі падобныя адны да адных. Маленькія людзі – да вялікіх, мурашы – да мурашоў, багоўкі – да баговак, а мятлікі…
Ну, мятлікі былі розныя, але ў іх ва ўсіх было па чатыры крылцы, па два вусікі і па шэсць лапак.
«Цікава, а хто з мяне вырасце? Да каго я падобны?» – падумаў парастак і ўзяўся разглядаць дрэвы навокал…
(канец фрагменту)
АД ПЕРАКЛАДЧЫЦЫ
“Хто расце ў парку” — улюбёная кніга маёй малодшай дачкі Аршулі. Я ніяк не чакала, набываючы цэлы стос дзіцячых выданняў у Львове, што адна з гэтых кніг будзе гучаць у нас дома амаль штовечар, ды яшчэ на працягу цэлага года. Кожны вечар пачынаўся з пошукаў “кнігі пра парастак”, і старэйшыя дзеці ўжо на памяць цытавалі ўрыўкі. Аршульцы было тады тры гады, на свае чатыры яна атрымала ў падарунак з Львова кнігу “Хто расце ў садзе”, і ў нас з’явіўся новы хіт вечаровых чытанняў. Шчыра кажучы, я ніколі б не змагла столькі разоў чытаць адно і тое ж, калі б не падзяляла захапленне дачкі. І мне захацелася, каб з гэтымі цудоўнымі гісторыямі пазнаёміліся і іншыя дзеці ў Беларусі.Я прысвячаю пераклад сваім дзецям — Завейцы, Усцінцы, Ціту і Аршусі, якая і натхніла мяне на гэтую працу.
І яшчэ — дзякуй усім, хто падтрымаў праект на краўдфандынгавай платформе Ulej.
ПАГЛЯДЗЕЦЬ СТАРОНКІ З КНІГІ Паглядзець
Водгукі
Неабходны Уваход або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Салавей вярнуўся з далёкай Афрыкі і шукае, дзе звіць сабе гняздо. А ў садзе столькі дрэваў і кустоў! Якое з іх можа стаць домам для птушачкі? Магчыма, гэта вішня, чарэшня або алыча? Сліва або груша? Кожнае дрэва распавядае салаўю сваю гісторыю, падкрэсліваючы, чым яно асаблівае. У апавяданнях дрэваў узнікае таксама вобраз дзядулі-садавода – разумнага і добрага, які ставіўся да дрэваў як да адухоўленых істотаў, размаўляў з імі і песціў – і яго сям'і, якая да гэтага часу жыве ў доме побач, паважае дрэва і збірае іхныя плады.
зьніжка
Ці чулі вы пра паноў Кубліцкага ды Заблоцкага? Яны праелі, прагулялі ўсю сваю гаспадарку, а пасля сеялі рэпу, наседжвалі яйка з-пад Куры-Шчабятуры, змагаліся з Цмокам паганым ды траплялі ў іншыя гісторыі. Пра іх апавядаў аўтар гэтай кнігі ў дзвюх папярэдніх казачных аповесцях – “Прыгоды паноў Кубліцкага ды Заблоцкага” і “Гаспадарка паноў Кубліцкага ды Заблоцкага”. Цяпер маеце працяг дзівосных панскіх авантураў, дзе поўна неспадзяванак, гумару, вясёлых парадоксаў.
Гэты нумар дзіцячага часопіса "Дуду" мае тэму "Усё пра вірусы і мікробы". У цікавай, прывабнай для дзяцей форме расказваецца пра правілы гігіены і бяспечныя паводзіны, неабходныя для таго, каб не захварэць. Як заўсёды, чытачы знойдуць у часопісе комікс, верш Андрэя Хадановіча, казку Андрэя Скурко і шматлікія заданні для развіцця.
