Поўня

няма водгукаў

Андрасюк Міхась

12.00 BYN

Памер: 145x200 мм

Вага: 400 г

Purchase

Абраны варыянт адсутнічае на складзе. Калі ласка, абярыце іншы варыянт.

Проза Андрасюк Міхась

Апісаньне

Поўня / Міхал Андрасюк. – Беласток, 2018. – 190 с.

ISBN 978-83-62857-48-7

Урэшце дачакаліся. Пасля доўгага зацішша перад чытачамі неверагодна таямнічая “Поўня”Міхала Андрасюка. Літаратура бязмежная ў сваей лёсавай вызначальнасці часу і прасторы. Сваімі вобразамі і словамі выспявала стагоддзямі ў магічным свеце Белавежскай пушчы і ўзляцела звыш межаў жыцця і смерці. Чытаўшы гэтую кнігу мы можам на хвіліну адчуваць сябе ў некалькіх вымярэннях, але без патрэбы ставіць лішнія пытанні свету бачанага і небачанага.

Поўня празаічнага таленту Міхала Андрасюка раскрываецца перад намі.

Яўген Вапа
Доўгі Брод

© Міхал Андрасюк, 2018
© Праграмная рада тыдневіка “Ніва”, 2018
© Беларускае радые Рацыя, 2018

ПРА АЎТАРА Паглядзець

ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець

1. ДВАЦЦАТЫ ПАВЕРХ

1.

Высцерагайся гарадоў, большых за ўвесь свет, дадзены табе ў дзяцінстве, сказала аднойчы рудавалосая цыганка. Аднойчы – значыць даўным-даўно. Даўным-даўно – тое ж, што і ніколі.

У гэты горад я прыехаў усяго на адну хвіліну, неабходную, каб вырваць Юлію з абдымкаў шкла і бетону, і рушыць далей, туды, дзе ў жылах свету бурліць жывая, зялёная кроў. Чакаў мяне адзінокі вечар на дваццатым паверсе і ноч, коратка пастрыжаная нажніцамі вялікага горада. Юлія абяцала пад’ехаць раніцай, бо сёння ніяк у яе не атрымаецца, сямейныя справы, ды ўвогуле дзікая мітусня. Раніцай узыдзе аранжавае сонца і ў дарогу.

Ніколі не маем упэўненасці, куды прывядзе абраны шлях і якім словам сустрэне нас месца, назначанае ў маршруце. І не ведаем, ці дарога “туды”, без залішніх торгаў, перадасць нас дарозе “назад”. Ёсць толькі спадзеў на шчаслівае вяртанне дамоў.

Я прыехаў у гэты горад развітацца з жанчынай, але не ведаў аб тым.

Жанчын у маім жыцці і не замала было, і не зашмат, дакладна столькі, колькі імёнаў зможа захаваць памяць, каб ніводнае не згубілася, не пазбавілася вуснаў, вачэй, голасу.

Быў я з маімі жанчынамі ні коратка, ні доўга. Час, канешне, не даецца адзін для ўсіх, ды і цячэнне яго, наперакор гадзіннікам і календарам, мяняецца. Час стрымгаловіць, час ідзе, час сноўдае нага за нагой. Ці спыняецца? Не ведаю. Калі заходзіць у вечнасць, то мабыць так, дазваляе спыніць сябе, заварожаны яе заманлівымі абятніцамі.

З маімі жанчынамі я быў да тае хвіліны, пакуль час, адведзены адзін на дваіх, не стане паварочваць на сцежку аднастайнасці і манатоніі. Яшчэ да першых сівых валасоў я зразумеў: паставіш на гэтай сцежцы на крок-два зашмат і ўжо ніколі з яе не вернешся. Рана-позна прывыкнеш да банальных слоў на прывітанне новага дня і абыякавым позіркам будзеш сустракаць раніцу, што карабкаецца з руцінна пакамечанай пасцелі…

(канец фрагменту)

Водгукі

Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.

Раім паглядзець

зьніжка

Самурай

Кіркевіч Алесь

Свет перапоўнены інфармацыяй, а чалавек не адчувае “інфармацыйнага голаду”, каб чытаць вялікія кніжкі. Таму шанец застаецца адно ў паэзіі ды кароткіх празаічных тэкстаў. Туды, нібы ў мікрачып, можна запісаць максімум эмоцый – каханне, страх, роспач. З імі ды іншымі рэфлексамі спрабуе гуляць аўтар у сваім дэбютным зборніку.

Еўрапеана. Кароткая гісторыя дваццатага стагоддзя

Оўржэднік Патрык

Жанр гэтай эксперыментальнай прозы балансуе на мяжы мастацкага апавядання і эсэістыкі. А сам тэкст — гэта іранічная сумесь бессэнсоўных лозунгаў, распаўсюджаных перакананняў і стэрэатыпаў, знакаў і канцэпцый. ХХ стагоддзе паўстае перад чытачом не як паслядоўнасць гістарычных падзей, а як набор фактаў — хаатычных, на першы погляд, але на самай справе старанна падабраных, каб стварыць вобраз мінулага, які западае ў памяць, падахвочвае да разважанняў і пераасэнсаванняў.