Аповед пра Шакунталу
Больш выяваў
Націсніце, каб павялічыць
19.90 BYN
Памер: 145x215 мм
Вага: 320 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Аповед пра Шакунталу, як ён расказаны ў Першай Кнізе сьвятой Магабгараты ды ў п’есе вялікага паэта Калідасы “Шакунтала пазнаная” / пераклад з санскрыту Ігара Кулікова. — Мінск : А. М. Янушкевіч, 2018. — 218 с.
ISBN 978-985-7165-72-8.
Паданьне пра Шакунталу займае важнае месца ў індыйскай літаратуры. Менавіта паводле яе сына Бгараты Індыя была яшчэ ў старажытнасьці названая Bhārata, ці “Зямля Бгараты”. Цяпер гэта адна з афіцыйных назваў краіны. У гэтай кнізе зьмешчаныя два пераклады: першы — арыгінальны аповед пра Шакунталу з Магабгараты; другі — яго апрацоўка ў выглядзе п’есы “Шакунтала пазнаная”, створаная найвялікшым санскрыцкім паэтам Калідасам.
Шакунтала была дачкой знакамітага мудраца Вішвамітры й нябёснай дзевы Мэнакі, якая кінула сваё дзіця ў лесе неўзабаве па нараджэньні. Дзяўчынку знайшоў і вырасьціў вялікі пустэльнік Канва – сын Кашйапы, айца багоў. Гэты аповед расказвае пра сустрэчу й шлюб Шакунталы з князем Душйантам ды нараджэньне іх сына Бгараты, якому было наканавана стаць валадаром усяе зямлі. Менавіта паводле яго Індыя стала называцца Bhãrata, што цяпер зьяўляецца адной з афіцыйных назваў краіны.
Асаблівасьцю гэтага перакладу, зробленага паэтам Ігарам Куліковым, ёсьць спроба захаваць арыгінальныя паэтычныя памеры й выснаваць для іх беларускія адпаведнікі. Пераклад таксама зьмяшчае шэраг наватвораў, якія пакліканыя дакладней перадаць сэнсавыя нюансы арыгіналу.
ISBN 978-985-7165-72-8.
Паданьне пра Шакунталу займае важнае месца ў індыйскай літаратуры. Менавіта паводле яе сына Бгараты Індыя была яшчэ ў старажытнасьці названая Bhārata, ці “Зямля Бгараты”. Цяпер гэта адна з афіцыйных назваў краіны. У гэтай кнізе зьмешчаныя два пераклады: першы — арыгінальны аповед пра Шакунталу з Магабгараты; другі — яго апрацоўка ў выглядзе п’есы “Шакунтала пазнаная”, створаная найвялікшым санскрыцкім паэтам Калідасам.
“Аповед пра Шакунталу” – адна з самых папулярных устаўных гісторый (upãkhyãna-) у Магабгараце. Гэтая кніга зьмяшчае ня толькі арыгінальнае паданьне, але і яго драматургічную адаптацыю – п’есу “Шакунтала пазнаная” найславутага санскрыцкага паэта Калідасы (≈ 4–5 стст. н. э.), якая справядліва ўважаецца шэдэўрам індыйскага клясычнага тэатру.
Шакунтала была дачкой знакамітага мудраца Вішвамітры й нябёснай дзевы Мэнакі, якая кінула сваё дзіця ў лесе неўзабаве па нараджэньні. Дзяўчынку знайшоў і вырасьціў вялікі пустэльнік Канва – сын Кашйапы, айца багоў. Гэты аповед расказвае пра сустрэчу й шлюб Шакунталы з князем Душйантам ды нараджэньне іх сына Бгараты, якому было наканавана стаць валадаром усяе зямлі. Менавіта паводле яго Індыя стала называцца Bhãrata, што цяпер зьяўляецца адной з афіцыйных назваў краіны.
Асаблівасьцю гэтага перакладу, зробленага паэтам Ігарам Куліковым, ёсьць спроба захаваць арыгінальныя паэтычныя памеры й выснаваць для іх беларускія адпаведнікі. Пераклад таксама зьмяшчае шэраг наватвораў, якія пакліканыя дакладней перадаць сэнсавыя нюансы арыгіналу.
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Адзіны прыжыццёвы зборнік вершаў Максіма Багдановіча "Вянок” убачыў свет у 1913 годзе, у Вільні, у друкарні Марціна Кухты. Антон Луцкевіч, аўтар першай рэцэнзіі "Пясняр чыстай красы”, пісаў: “І як у летні гарачы дзень у крыштальна чыстай крынічнай вадзе асвяжаецца наша цела, так асвяжае душу паэзія Максіма Багдановіча".
зьніжка
Густоўна выдадзены і невялікі аб‘ёмам, гэта трэці зборнік вершаў Усевалада Сцебуракі. Зборнік мае два раздзелы – “Вуліцы сталіцы” і “Сцяжыны правінцыі”. Пейзажныя замалёўкі суседнічаюць з творамі іранічнай скіраванасці. Асобнае важкае месца займаюць патрыятычныя вершы. Скрозь увесь зборнік праходзіць тэма любові – да жанчыны, да сяброў, да роднага краю. Кніга мае прысвячэнне: “Родным па духу і крыві”.
Актыўная ўдзельніца літаратурнага руху сярэдзіны 1920-х гг. Яўгенія Пфляўмбаўм пакінула не толькі выдатныя творы, але і загадку сваёй біяграфіі, якая застаецца крыніцай разваг аб лёсе творчай жанчыны. Кніга яе выбраных вершаў адметная найперш цікавымі творамі 1920–1930-х гг., якія аўтарка не ўключала ў наступныя зборнікі, і творамі, напісанымі ў канцы жыцця, засталіся ў рукапісах.
