Пітэр Пэн

21.00 руб. 26.20 руб.

Памер: 200x260 мм

Вага: 840 г

Purchase

Абраны варыянт адсутнічае на складзе. Калі ласка, абярыце іншы варыянт.

Літаратура для дзяцей Пераклады Кнігазбор (выдавецтва)Кнігі дзеткам Фантастыка і фэнтэзі Падсэрыя "Каляровы Ровар"Бібліятэка часопіса “ПрайдзіСвет” “PostScriptum”Бары Джэймс Мэцью

Апісаньне

Пераклад з англійскай Уладзь Лянкевіч; ілюстрацыі Кацярына Дубовік. — Мінск: Кнігазбор, 2017. — 192 c.: іл. — (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка”. Падсерыя “Каляровы ровар”; выпуск 20. Бібліятэка часопіса “ПрайдзіСвет” “PostSriptum”).

ISBN 978-985-7180-55-4.

Пераклад зроблены паводле выдання: Peter Pan and Wendy by James Matthew Barrie. A Millennium Fulcrum Edition, 1991 by Duncan Research.

Гэта першы пераклад на беларускую мову самага знакамітага твора англійскага пісьменніка Джэймса Мэцью Бары пра заўсёднага хлопчыка Пітэра, пра чароўную краіну Неверляндыю, у якой ён жыве, пра тое, як туды трапілі Вэндзі, Джон і Майкл — дзеці з нашага свету, — і пра прыгоды, якія іх там напаткалі.

ЗМЕСТ

Пітэр Пэн уварваўся
Цень
Паляцелі! Паляцелі!
Палёт
Востраў насамрэч
Хатка для Вэндзі
Падземны дом
Русалчына затока
Нявер-птушка
Шчаслівая сям’я
Вэндзіна гісторыя
Дзеці ў палоне
Вы верыце ў фей?
Пірацкі карабель
“Або Крук, або я!”
Вяртанне дадому
Калі Вэндзі вырасла

ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець

Усе дзеці растуць — усе, акрамя аднаго. Яны рана пачынаюць разумець, што калісьці ўсё-ткі вырастуць. З Вэндзі гэта здарылася так. Аднойчы, калі ёй было два гады, яна бавілася ў садзе, збіраючы кветкі. Нарвала цэлы букет і пабегла да мамы. У той момант дзяўчынка, напэўна, выглядала вельмі-вельмі міла, бо місіс Дарлінг ахнула ад захаплення і ледзьве не заплакала: “Ну чаму ты не можаш застацца такой назаўсёды!” І больш нічога не сказала. Але з таго часу Вэндзі ведала: ёй наканавана вырасці. Калі табе ажно два гады, сорам такога не ведаць. Два гады — гэта пачатак канца.

Адным словам, яны жылі ў доме нумар 14, і пакуль не з’явілася Вэндзі, усё круцілася вакол маці. Яна была прыгожай і рамантычнай жанчынай з чароўнай усмешкай. Яе рамантычны розум нагадваў усходнія куфэрачкі, адзін з якіх хаваецца ў наступным: колькі ні адкрывай, унутры ёсць яшчэ. А на яе чароўных насмешлівых вуснах жыў пацалунак, як Вэндзі ніколі не дастанецца, хоць вось жа ён, добра бачны ў правым кутку ўсмешкі.

А як яе дабіўся містар Дарлінг — гэта асобная гісторыя. Многія джэнтльмены, якія былі хлопчыкамі ў той час, як яна была дзяўчынкай, раптам у той жа самы дзень зразумелі, што кахаюць яе, і ўсім кагалам пабеглі да яе дома, каб у гэтым прызнацца. Пабеглі ўсе, апрача містара Дарлінга, які злавіў экіпаж і дабраўся першым. Вось так ён яе і заваяваў, толькі да самага глыбокага куфэрачка і таго пацалунку дабрацца не здолеў. Зрэшты, ён пра апошні куфэрак ніколі і не ведаў, а што да пацалунку… містар Дарлінг проста стаміўся яго шукаць. Вэндзі здавалася, што здабыць яго можа хіба што Напалеон, але я так і бачу, як ён пнецца, стараецца, а потым, раззлаваны, сыходзіць, ляпнуўшы дзвярыма.

Містар Дарлінг часта выхваляўся перад Вэндзі, што яе маці не толькі кахае яго, але яшчэ і паважае. Ён быў з тых сур’ёзных людзей, якія ведаюць усё пра акцыі і аблігацыі. Насамрэч усё пра іх не ведае ніхто, але ён лічыў, што ён — ведае, і часта казаў: “Акцыі выраслі, аблігацыі ўпалі”, — і казаў гэта неяк так, што любая кінецца паважаць.

Місіс Дарлінг выходзіла замуж яшчэ зусім дзяўчынай. Спачатку яна з радасцю, ледзь не з захапленнем займалася хатняй бухгалтэрыяй, быццам у гульні гулялася, але аднойчы не ўлічыла брусэльскую капусту, потым і квяцістая пачала прападаць — а замест гэтага з’явіліся малюнкі безыменных дзетак. Яна крэмзала лічбы, а марыла пра дзяцей.

Першай нарадзілася Вэндзі, затым Джон, а пасля Майкл.

Праз пару тыдняў пасля нараджэння Вэндзі было няясна, ці змогуць яны пракарміць яшчэ адзін рот. Місіс Дарлінг страшэнна ганарылася дачкой, але яе муж быў чалавек прамы: ён сеў на край жончынага ложка, узяў яе за руку і пачаў лічыць выдаткі. Яна ўмольна глядзела на яго, маўляў, рызыкнем, паспрабуем, што атрымаецца, але гэта было не ў ягонай натуры. У ягонай натуры — кавалак паперы ды аловак, а калі яна збівала яго сваімі заўвагамі і прапановамі, ён пачынаў зноў і зноў…

Водгукі

Неабходны Уваход або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.

Раім паглядзець

Дуду. 2020. №09 (10). Дзіцячы транспарт

З 10-га нумара дзіцячага часопіса “Дуду” маленькія чытачы даведаюцца шмат цікавага і карыснага пра “дзіцячы транспарт” – веласіпеды, самакаты, скутары. Казка Дар’і Зубовіч “Прыгоды Вусаціка на дарозе” навучыць дзяцей асноўным правілам дарожнай бяспекі. Дакладна спадабаецца чытачам комікс нашага юнага, васьмігадовага аўтара Мішы Сяргея, які распавядае пра тое, як важна “думаць дабро”.

зьніжка

акцыя

Калядная каша

Нурдквіст Свэн

У Беларусі на зімовыя святы — Каляды і Новы год — да дзетак звычайна прыходзіць Святы Мікалай ці Дзед Мароз. Яны прыходзяць уначы, калі ўсе дзеткі спяць, з мяхамі, поўнымі падарункаў ды цукерак. У Швецыі на Каляды дзеці чакаюць Каляднага Гнома і гатуюць яму адмысловую калядную кашу з рысу і малака. Але гномы, як і Дзеды Марозы, бываюць сапраўдныя і не. Сапраўдных гномаў ніхто не бачыць, але менавіта яны дапамагаюць людзям і ведаюць пра іх усё. Кожныя Каляды гномы вельмі чакаюць свайго каляднага пачастунку...

Мітусня ў агародзе

Нурдквіст Свэн

Чарговая гісторыя пра старога Пэтсана і ягонага ката Фіндуса, герояў аповедаў шведскага мастака і літаратара Свэна Нурдквіста. Гэтым разам гісторыя адбываецца вясновай раніцай у агародзе старога Пэтсана...