Бэўвульф
14.50 BYN
Памер: 130x200 мм
Вага: 280 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Пераклад са стараангельскай мовы Антона Францішка Брыля. — Мінск: Зміцер Колас, 2013. — 130 с. Цвёрдая вокладка.ISBN 978-985-6992-31-8
Пераклад зроблены з выдання: M. Swanton, ed., Beowulf. Manchester Uniersity Press, 1997.
“Бэўвульф” — найбуйнейшы твор стараангельскай паэзіі, які дайшоў да нашых дзён. У складанай структуры паэмы знаходзіцца месца ці не ўсім важным тэмам літаратуры англасаксаў: апісанні звычайных і фантастычных бітваў умела пераплеценыя з ўрыўкамі элегічнымі і маралістычнымі, з пераказамі генеалогій, з адсылкамі да іншых германскіх легендаў і да біблейскіх эпізодаў.
“Бэўвульф” — паэма пра мора, па якім плывуць чаўны і марскія змеі, пра неба, у якім лунаюць найчасцей птушкі, але часам і цмокі, пра цёмныя багны і ззяючыя палаты, пра шлях, які лёг між усяго названага, ды пра чалавека, які праходзіць гэтым шляхам. Яна ператвараецца то ў элегію, то ў гімн, то ў казань, але не збіваецца з роўнага кроку, пакуль апошняя алітэрацыя не змацуе апошні радок (Прайдзісвет).
Мода на “Бэўвульфа”. Інтэрвію Марыны Весялухі зь перакладнікам “Бэўвульфа” Антонам Францішкам Брылём
І наш Бэўвульф. Рэцэнзіня на кнігу Ціхана Чарнякевіча на сайце "Звязды".
Артыкул пра “Бэўвульф” у Вікіпэдыі
ЗМЕСТ
Прадмова
БЭЎВУЛЬФ
Дадатак. Песня пра Гільдэбранда
Каментары
Індэкс эпізодаў і ўстаўных аповедаў
Радаводы
Літаратура
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Анакрэон (каля 572 – каля 485 гг. да н. э.) – старагрэцкі паэт, жыццялюбная лірыка якога, дайшоўшы да нашчадкаў у невялікіх фрагментах, натхняла новыя і новыя пакаленні паэтаў у самых розных краінах свету. У дадатку змешчаны ўзоры іншай грэцкай анакрэантычнай паэзіі.
“Цела мігдалу” – дэбютная кніга Ганны Шакель. Паэтка даследуе чалавечую душу і яе шлях праз род, карані і памяць; паэзія ў гэтым зборніку – спосаб гаварыць пра мінулае, якое не дае спакою. У вершах спалучаюцца біблейскія вобразы і фальклорныя матывы. Творы ў кнізе ствараюць цэльны наратыў, у цэнтры якога – канцэнтраваная беларуская рэфлексія над сабой і светам. Кампазіцыю кнігі трапна завяршаюць пераклады вершаў Дэвіда Герберта Лоўрэнса.
Афанасій Фет (1820–1892) – рускі паэт, перакладчык і мемуарыст, якога ўсе сучаснікі называлі сапраўдным і рэдкім лірычным талентам, а Мікалай Някрасаў лічыў, што такой паэтычнай асалоды, якую дорыць сваімі вершамі Фет, немагчыма знайсці ні ў якога рускага аўтара пасля Пушкіна.
