Развітанне з ілюзіямі
Purchase
Апісаньне
ISBN 978-83-89185-73-0
Гэтую кнігу падрыхтаваў да друку яшчэ сам аўтар. У 1995 годзе, праз тры гады пасля ягонай смерці, яе выкінулі з плана дзяржаўнага менскага выдавецтва. Тады яна мела назву "Чацвёртае вымярэнне". Цяперашняе выданне падаецца ў аўтарскім варыянце, дадаўся, хіба, аўтабіяграфічны тэкст Аляксея Карпюка "Мая Джамалунгма".
Марына Весялуха. Апошняя кніга Аляксея Карпюка (Рэцэнзія на кнігу на Budzma.org)
ЗМЕСТ
"Сэрца людское яднаецца з сэрцам сусвету..."
Мая Джамалунгма
Развітанне з ілюзіямі
Апавяданні
Чацвёртае вымярэнне
Дзённікі
Баявы дзённік А. Н. Карпюка, камандзіра партызанскага атрада імя К. Каліноўскага Беластоцкага злучэння
Франтавы дзённік А. Н. Карпюка
Тлумачэнні
***
АД ВЫДАЎЦОЎ
Жыццё гэтай кнізе Аляксея Карпюка дала Іна Карпюк.
"Развітанне з ілюзіямі" павінна было з'явіцца яшчэ паўтара дзесятка гадоў таму. Аляксей Карпюк паспеў скончыць кнігу перад сваёй смерцю. Рукапіс у адно з менскіх дзяржаўных выдавецтваў аддавала ўжо спадарыня Іна. Кніга тады мела назву "Чацвёртае вымярэнне" і была гатовая да друку: прайшла карэктуру, рэдактарскую вычытку, вёрстку, на гранках ужо стаяла пячатка з нумарам замовы... Раптоўную адмову ў друкаванні кнігі сям'і пісьменніка ніяк не патлумачылі. Гэта быў 1995 год...
Рыхтуючы "Развітанне з ілюзіямі" да выдання ў серыі "Гарадзенская бібліятэка", мы запланавалі змясціць на першых старонках аповед Іны Карпюк пра гісторыю гэтай кнігі.
Гісторыю, якая пачалася яшчэ тады, калі пісьменніка Аляксея Карпюка ўлады зацята рабілі "здраднікам". Яго імя ганьбілі, а ўсю сям'ю выкінулі на ўзбочыну жыцця, не пакінуўшы нават сродкаў для існавання. Карпюка знялі з пасады старшыні гарадзенскай філіі Саюза пісьменнікаў, не публікавалі ягоных артыкулаў, выкінулі кнігі з планаў выдавецтваў.
У 1995 годзе гэтыя часы для Іны Карпюк вярнуліся... Яна збіралася апавесці пра тое, што захоўвае на балконе памятную дошку Аляксею Карпюку, якой гарадскія ўлады так і не ўганаравалі дома, дзе шмат гадоў жыў пісьменнік. Не робіць гэтага і кіраўніцтва гарадзенскага ўніверсітэта (ці хаця б яго філалагічнага факультэта), для якіх ушанаваць памяць шматгадовага старшыні мясцовай філіі Саюза пісьменнікаў, здавалася б, мае быць місіяй. Іна Карпюк ніяк не хацела пагадзіцца з тым, што да сённяшніх дзён у Гародні няма вуліцы, якая б насіла імя Аляксея Карпюка, ні помніка, ні мемарыяльнай дошкі...
...Мы дамовіліся, што я запішу яе маналог адразу пасля таго, як яе выпішуць з бальніцы. Але 19 верасня 2008 года спадарыні Іны Карпюк не стала.
Яна вельмі чакала гэтай кнігі.
Мы прысвячаем яе Вам, Іна Анатольеўна.
Павал Мажэйка
***
"Хто баіцца слова "крэсы" і не любіць успамінаць пра штучны падзел Беларусі на Усходнюю і Заходнюю, таму варта чытаць прозу Карпюка, каб без крыўды прыняць, што заходнікі іначай думаюць, іначай працуюць, іначай лічаць грошы, іначай паміраюць, чым усходнікі, і гэта зусім не ў крыўду ні тым, ні гэтым. І гэта не разбурае Край..." (Данута Бічэль)
"Карпюк — чалавек надзвычайны, сапраўдны гарадзенец". (Васіль Быкаў)
"Калісьці я запытаў Карпюка, чаму ён дапамагае таксама палякам. Ён адказаў: "Можа, калі вы пачняце вывучаць сваю родную мову, будзеце мець польскія школы, тады і беларусы нарэшце пачнуць змагацца за свае правы". (Тадэвуш Гавін)
"Я — нецярплівы, самаўпэўнены, рэзкі, упарты, лёгкаранімы, нясціплы, самалюбівы, прамалінейны, некамунікабельны, скрыты, схільны перабольшваць ды кідацца ў крайнасці. Цярпець не магу розных канонаў, рэжымаў, рэгламентаў і агульнапрынятых норм". (Аляксей Карпюк)
Водгукі
Раім паглядзець
