Жыць не страшна
Апісаньне
Фрэскі. — Мінск: Медысонт, 2008. — 256 с. Цьвёрдая вокладка.Наклад кнігі цалкам прададзены.
ISBN 978-985-6530-95-4
У кнігу Барыса Пятровіча (Сачанкі) увайшлі кароткія навэлы, якія маюць падназву "фрэскі". Так, фрэскі, бо пішуцца яны за адзін раз, як і малююцца ў храме — пакуль не высахла тынкоўка. І не перапісваюцца, бо нельга ўвайсьці ў адзін і той жа настрой двойчы...
У гэтым зборніку вы зможаце прасачыць аўтарскае развіццё жанру: ад сюжэтнае прозы да прозы ў вершах.
Артыкул пра аўтара ў Вікіпедыі
*****
Пра кнігу
"Багатая лексыка, выверанае і паўсюль на сваім месцы слова, далікатнае і стрыманае пісьмо (па-брэхтаўску адчужанае ад аўтара), прытоены ў падтэксьце інтэлектуалізм, ці, дакладней, не прытоены, а натуральна ўплецены ў тканіну тэксту някідкай ніткай... Барыс Пятровіч аднолькава ўдала і прафэсійна працуе ў рэалістычнай, мадэрновай і нават постмадэрновай эстэтыцы. Што б ён ні пісаў, традыцыйнае апавяданьне ці аповесьць, мадэрновую імпрэсію ці постмадэрновы тэкст, усякі раз ён выверана адпаведны даміноўнаму ў той ці іншай эстэтыцы фармальна-эстэтычнаму модусу".
(Валянцін Акудовіч)
"Міф, які стварае Барыс Пятровіч, адначасова і ўнівэрсальны, і беларускі. Прастора дзеяньня тэкстаў — заўсёды Беларусь, але гэтая Беларусь успрымаецца не як правінцыя, а як цэнтр, і герой не маргінал, а чалавек сусьвету... Адметная рыса творчасьці Барыса Пятровіча — сінтэз набыткаў сусьветнай культуры і аўтахтоннай, аўтэнтычнай беларушчыны... Барысу Пятровічу ўдаецца спалучаць неспалучальнае: традыцыйную "вясковую" прозу і інтэлектуальную, пошукавую плынь".
(Людміла Рублеўская)
"Барыс Пятровіч мае выключнае стылістычнае чуцьцё, адметнасьць якога ўкаранёная ў здольнасьці абіраць адзіна магчымыя словы для аднаўленьня ў вобразе прынцыпова значных зьяваў... Талент стыліста шчасліва лучыцца з майстэрствам сюжэтабудаваньня: Барыс Пятровіч здольны вылушчыць ядро арыгінальнай ідэі з фабулы, здавалася б, ужо даўно і безнадзейна змучанай мастакоўскімі эксплуататарскімі захадамі".
(Ірына Шаўлякова)
*****
ЗМЕСТ (скарочаны)
Гісторыя аднаго інтэрв'ю для часопіса, які будзе. Абавязкова будзе
Фрэскі-1
Фрэскі-2
Фрэскі-3
Фрэскі-4
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Жыццёвы і творчы шлях Элізы Ажэшкі (1841—1910) непарыўна знітаваны найперш з Гродна і Гродзеншчынай, а таксама з Драгічыншчынай. Яе знакамітая аповесць «Хам» прысвечаная жыццю беларускай вёскі пазамінулага стагоддзя і мае маральна-этычную скіраванасць. Пісьменніца паказала звычайнага селяніна-рыбака Паўла Кабыцкага вельмі глыбокай і цэльнай асобаю, а ягоныя стасункі з гарадской дзяўчынай Франкай угрунтаванымі на біблійным запавеце дароўваць свядомыя і несвядомыя правіны бліжніх.
Малады навуковец-фалькларыст Андрэй Беларэцкі збіваецца ў буру з дарогі і трапляе ў родавы замак Яноўскіх — Балотныя Яліны. Яго прымае гаспадыня замка Надзея Яноўская — апошняя з роду. Яна расказвае Беларэцкаму, што род Яноўскіх пракляты за здраду яе продка Рамана Старога, на дваццаць пакаленняў. Надзея — дваццатае пакаленне, яна чакае неўзабаве смерці, з якой згасне і род Яноўскіх. Яна расказвае пра зданяў, прадвеснікаў яе гібелі — Дзікае паляванне, Малога чалавека і Блакітную жанчыну.
У сваёй кнізе аўтар згадвае, як жылі і пра што марылі маладыя людзі 40, 50 і 60 гадоў таму.
