Смерць у Венецыі
Больш выяваў
Націсніце, каб павялічыць
27.00 руб.
Памер: 145x215 мм
Вага: 635 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Смерць у Венецыі : выбраныя навелы і апавяданні / Томас Ман ; пераклад з нямецкай Уладзміра Папковіча. — Мінск : А. М. Янушкевіч, 2018. — 392 с. — (Cерыя “Noblesse Oblige”). Цвёрдая вокладка.
ISBN 978-985-7165-87-2.
Пераклад з нямецкай паводле выдання:
Thomas Mann. Die Erzählungen. Frankfurt: S. Fischer, 2005.
Стваральнік “інтэлектуальнага рамана”, лаўрэат Нобелеўскай прэміі 1929 года Томас Ман (1875–1955) быў бясспрэчным майстрам у навелістычным жанры. Найлепшыя яго навелы з’яўляюцца ўзорамі глыбокага псіхалагізму, бездакорнай архітэктонікі, дзівоснай гармоніі нацыянальнага і агульна чалавечага, сацыяльнага і ўніверсальнага. Сярод твораў кароткай прозы Мана ёсць сапраўдныя шэдэўры; да іх адносяцца перш за ўсё “Трыстан”, “Тоніа Крэгер” і “Смерць у Венецыі”, якія публікуюцца ў гэтай кнізе.
ФРАГМЕНТ З КНІГІ (апавяданне “Тобіяс Міндэрнікель”) Паглядзець
ЗМЕСТ Паглядзець
ISBN 978-985-7165-87-2.
Пераклад з нямецкай паводле выдання:
Thomas Mann. Die Erzählungen. Frankfurt: S. Fischer, 2005.
Стваральнік “інтэлектуальнага рамана”, лаўрэат Нобелеўскай прэміі 1929 года Томас Ман (1875–1955) быў бясспрэчным майстрам у навелістычным жанры. Найлепшыя яго навелы з’яўляюцца ўзорамі глыбокага псіхалагізму, бездакорнай архітэктонікі, дзівоснай гармоніі нацыянальнага і агульна чалавечага, сацыяльнага і ўніверсальнага. Сярод твораў кароткай прозы Мана ёсць сапраўдныя шэдэўры; да іх адносяцца перш за ўсё “Трыстан”, “Тоніа Крэгер” і “Смерць у Венецыі”, якія публікуюцца ў гэтай кнізе.
ФРАГМЕНТ З КНІГІ (апавяданне “Тобіяс Міндэрнікель”) Паглядзець
ЗМЕСТ Паглядзець
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Апавяданьні, уключаныя ў зборнік знакамітага польскага пісьменьніка Зьбігнева Уладзімежа Фрончка "Анёлы, чэрці і кабеты", ненавязліва прымушаюць чытача думаць. Пра хуткаплыннае жыцьцё, пра сваю місію ў ім, пра каханьне і нянавісьць, пра добрае і нядобрае. Напісаныя па-майстэрску, зь цёплым польскім гумарам, ад якога хочацца ўсьміхацца, а часам і плакаць.
Драматычны аповед пра падзеі, звязаныя са смерцю і пахаваннем жонкі Яна Рознэра Зоры. Гэта высокастылёвы суплёт успамінаў і рэфлексій аўтара, у якім крытычна адлюстроўваецца таталітарызм эпохі “нармалізацыі”, ствараецца шэраг партрэтаў тагачасных постацяў славацкай культуры і палітыкі.
Свет перапоўнены інфармацыяй, а чалавек не адчувае “інфармацыйнага голаду”, каб чытаць вялікія кніжкі. Таму шанец застаецца адно ў паэзіі ды кароткіх празаічных тэкстаў. Туды, нібы ў мікрачып, можна запісаць максімум эмоцый – каханне, страх, роспач. З імі ды іншымі рэфлексамі спрабуе гуляць аўтар у сваім дэбютным зборніку.
