Зачараваны скарб

Больш выяваў

Націсніце, каб павялічыць

няма водгукаў

Снарская Іна

26.00 руб.

Памер: 130x200 мм

Вага: 325 г

Purchase

Абраны варыянт адсутнічае на складзе. Калі ласка, абярыце іншы варыянт.

Проза Кнігазбор (выдавецтва)Снарская Іна Выдавец Цымбераў Раман

Апісаньне

Зачараваны скарб : аповесці / Іна Снарская. — Мінск : Выдавец Цымбераў Р. М., 2022. — 232 с. : [8] с. іл.

ISBN 978-985-7303-13-7

У гэтай кнізе Іны Снарскай жывуць яе родныя, суседзі, сябры з вёсак яе маленства на Полаччыне. Кожны аповед напісаны сэрцам, з вялікай любоўю да сваіх герояў. Завяршае кнігу аповесць, прысвечаная памяці маці, яе няпростаму лёсу і каханню.

ЗМЕСТ Паглядзець

ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець

У ночы кароткая памяць. Замест уступу

Сёння мне прыснілася бабуля Матрона. Яна засцілала стол белым ільняным настольнікам, а я была шчаслівая, як у дзяцінстве. Час не спяшаўся, мы пра нешта размаўлялі, а мне думалася: як гэта цудоўна, што я такая дарослая, а бабуля яшчэ жывая… Нібыта сяджу ў нашай хаце за гасцявым сталом, абапершыся галавой на кулачкі, а час запаволіўся і загусцеў, — гутару з бабуляй… Сёння нам было б шмат пра што пагаварыць, ужо і сама бабуля, але так сябе ўспрымаць яшчэ не навучылася: здаецца, па-ранейшаму іду дарогамі дзяцінства, — што там за паваротам, якія дзівы-дзівосныя?..

Часам я задаю сабе пытанне: чаму ў бабулінай хаце мне было так добра, так светла і радасна? Нібы рай апусціўся на зямлю з усімі тымі белымі настольнікамі, вышыванымі ручнікамі, спарышом у двары, каровай Малышкай, якая волка і цёпла дыхае на далонь лугавымі кветкамі… Ляціць гэта ўсё цяпер па сёмым небе, і толькі ў снах праступаюць няўлоўныя абрысы таго дзіцячага раю, чуюцца родныя галасы, інтанацыі, словы, якія да раніцы забываюцца, бо начная памяць кароткая, як узмах крылаў ластаўкі. Прачнешся — і застаецца толькі празрысты лёгкі ўспамін-адчуванне, і хоць плач, хоць крычы, ужо не ўтрымаеш, пройдзе рай, як вада скрозь пальцы… Памяць новага дня, вярні мне тыя словы, што гаварыла баба Мура ў сне! На жаль, не паўторыць, пачнецца новы мой дзень, дзе самой сабе давядзецца быць пытаннем і адказам, дачкой, маці й бабуляй…

Кожны падарунак нясе ў сабе ахвяру. За падарункі дзяцінства мы плоцім немагчымасцю паўтарэння. Нельга вярнуцца ў тую першародную чысціню, ранішнюю свядомасць, тое шчырае захапленне светам, любоў да ўсяго жывога, у тое "ах", "няўжо", "гэта ж трэба"… У маленстве мы марым хутчэй вырасці, а калі вырастаем, нібы глухнем, слепнем, губляем вастрыню пачуццяў… "Чаму чарсцвее душа, бабуля? Няўжо гэткая цана за падарункі дзяцінства? А можа, гэта тая ахвяра, якая патрэбна, каб жыць далей?" — задаю пытанні, а бабуля маўчыць. Не, яна нешта гаворыць, толькі я не чую… Не чую, не магу ўспомніць… У ночы кароткая памяць.

"Зачараваны скарб" — аповесць, якая складаецца з караценькіх аповедаў. Галоўная гераіня — маленькая дзяўчынка, якой некалі была я сама, а цяпер, хоць і вырасла, у душы ёю засталася, і гэтая дарослая «я» таксама апавядае, часам знаходзіцца нібы за кадрам. Месца дзеі — вёсачка Сястронкі, дзе жылі мае бабуля з дзядулем па маці, а я дарастала да школы, Варонічы Полацкага раёна, дзе жыла мая бабуля па бацьку. Узгадваю і Запалоцце ў Полацку, час майго дашкольнага маленства… Гэта не традыцыйныя ўспаміны, ці, як цяпер модна гаварыць, зацемкі, не эсэ, не апавяданні ў звычайным разуменні, а сінтэз усяго гэтага. Тут праглядаюцца і элементы мастацкай публіцыстыкі з майго тэлевізійнага мінулага, калі пісала сцэнарыі да перадачаў, дакументальных фільмаў, брала інтэрв’ю як журналіст…

У "Зачараваным скарбе" жывуць мае родныя, суседзі, сябры, сустракаюцца і мастацкія персанажы, падзеі, якія ажывіла ўласнай фантазіяй. Ды як бы там ні было, кожны аповед напісаны сэрцам, з вялікай любоўю да маіх герояў. Вельмі хочацца, каб яны жылі не толькі ў маёй памяці ці ва ўяве, але і на старонках гэтай даматканай аповесці, дзе я размаўляю з роднымі, каго ўжо даўно няма, а вы зможаце пазнаёміцца з добрымі, шчырымі людзьмі, іхнім няпростым шчасцем. Магчыма, нейкай душы на небе стане ад гэтага трохі лягчэй.

Водгукі

Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.

Раім паглядзець

Ген зямлі

Длатоўская Аліна

У сусвеце, дзе некалькі краін аб’ядналіся ў звышдзяржаву, пануе ідэалогія адзінай культуры. Адмысловая арганізацыя «С.О.Н.» займаецца знішчэннем помнікаў самабытных культур, каб змяніць гісторыю. Аднак тыя, хто сутыкаецца са згубленай мовай сваёй краіны, пераходзяць на яе і становяцца носьбітамі звышздольнасцяў. Нібы мова здольная змяніць генетычны код. У Мінску такія людзі стварылі падпольнае аб’яднанне «Лабірынт», каб ратаваць спадчыну беларусаў ад сістэмы з дапамогай уласных здольнасцяў. Але ці праўда выклікае забытая мова мутацыі, а не нешта яшчэ? Ці не блукае ў Лабірынце шпіён? І што рабіць, калі блізіцца ноч і «С.О.Н.» ахоплівае розум?

Англійскі сусед

Вешым Міхаіл

Балгарыя, Еўрасаюз. Па вёсцы Урадлівая маланкай разлятаецца навіна: паўразбураную хату п’янчугі Ванчы набыў падданы англійскай каралевы Джон. Здзелка з маёмасцю, заключаная паводле ўсіх канонаў тутэйшай нядбайнасці, становіцца пачаткам знаёмства Джона з асаблівасцямі славянскага менталітэту, а вяскоўцаў — з дзіўным англійскім светапоглядам.

Ліст да страчанага сябра

Бэссон Патрык

Раман апавядае пра знешне нібыта лёгкае жыццё маладых людзей, якія вядуць, тым не менш, няпростыя пошукі свайго месца ў гэтым жыцці і, на жаль, не заўсёды ўдала спрабуюць паразумецца паміж сабою.