Ген жыцця
2.80 BYN
Size: 145x215 mm
Weight: 610 g
Purchase
out of stock
Description
Аўтабіяграфічная аповесць. — Мінск: Кнігазбор, 2009. — 364 с. : іл. Цв. вокл. ISBN 978-985-6852-88-9. Змест Сын каваля і артая М. Чарняўскі Бацькі Дзяцінства Школьныя гады Вясковыя святы Нарачанскі край Вёска Качаны Дзед і бабка Прыход “цывілізацыі” Мядзельская школа. Выбар жыццёвага шляху Доўгія студэнцкія гады. Мінскае мастацкае вучылішча Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут. Першыя творчыя крокі Пачатак самастойнага жыцця Знаёмства з іншым светам Заключэнне Жыццё народнага мастака Беларусі, лаўрэата Дзяржаўнай прэміі рэспублікі, прафесара Васіля Шаранговіча — яскравы прыклад таго, як талент і апантаная працавітасць, велізарнае жаданне дасягнуць пастаўленай мэты і самаахвярнае служэнне ёй вывелі хлопчыка з глухой вёсачкі Качаны, што на Мядзельшчыне, на шырокі шлях мастацтва. Змрочныя дні ваеннага маленства, гаротнае пасляваеннае існаванне сярод мудрых і спагадлівых вясковых людзей, нялёгкія, запоўненыя бясконцай працай гады студэнцкага юнацтва, пошукі свайго адметнага месца ў жыцці, сустрэчы з многімі выдатнымі асобамі, актыўная творчая і педагагічная дзейнасць — усё гэта паўстае са старонак аўтабіяграфічнай аповесці мастака “Ген жыцця”.
Products You May Like
Апавяданні Алега Дашкевіча друкаваліся ў розных перыядычных выданнях Беларусі на працягу больш як дваццаці гадоў, але сабраныя разам у кнігу ўпершыню. Гэта своеасаблівыя замалёўкі-рэпартажы з мінулага і нашага стагоддзя (тысячагоддзя!), у якіх дакладна, сур’ёзна і з гумарам перададзены той час, падзеі і надзеі беларусаў, а праўдзівей — само нашае жыццё.
Поўня ўзышла на чорнае неба, яе халодныя прамяні асвячалі пакой, падаючы праз акно. Голасна брахаў суседскі сабака. Я доўга не мог заснуць, таму пэўны час проста ляжаў пад коўдрай і паглядаў у акно. Узгадаў, як мая бабуля вучыла мяне малога, што перад сном у акно глядзець нельга, бо нячыстая можа налякаць. Зразумела, што я, малы хлапчук цікаўны да ўсяго, не мог яе паслухаць. Акно было для мяне нібы дзвярыма ў іншы свет, я падоўгу ўглядаўся ў неба, на якім танчылі халодныя зоры, нават намагаўся іх лічыць. Тады ж бабуля пачынала пужаць мяне «бабамі цыцохамі» і распавядаць мне чарговую байку.
Драматычны аповед пра падзеі, звязаныя са смерцю і пахаваннем жонкі Яна Рознэра Зоры. Гэта высокастылёвы суплёт успамінаў і рэфлексій аўтара, у якім крытычна адлюстроўваецца таталітарызм эпохі “нармалізацыі”, ствараецца шэраг партрэтаў тагачасных постацяў славацкай культуры і палітыкі.
