Сакральная паэзія
Больш выяваў
Націсніце, каб павялічыць
7.50 BYN
Памер: 110x150 мм
Вага: 125 г
Purchase
Апісаньне
Сакральная паэзія / Энхедуанна ; пераклад з шумерскай. — Мінск: Выдавец Зміцер Колас, 2019. — 76 с. – (Паэты планеты).ISBN 978-985-23-0079-7
Пераклады зроблены паводле наступных крыніц:
Black, J. A., Cunningham, G., Rodson, E., Zólyomi, G. The Electronic Text Corpus of Sumerian Literature. Oxford 1998.
Hallo, William W. and van Dijk, J. J. A. The Exaltation of Inanna. Yale Near Eastern Researches 3. New Haven / London: Yale University Press, 1968.
The Collection of the Sumerian Temple Hymns. Trans. Ake Sjoberg and E. Bermann. Locust Valley, NY: J.J. Augustin, 1969.
De Shong Meador, Betty. Inanna. Lady of Largest Heart. Poems of the Sumerian High Priestess Enheduanna. Austin, Tx.: Texas University Press, 2000.
Энхедуанна (даслоўна: «найвышэйшая жрыца бога Ану», каля 2285 – каля 2250 г. да н. э.) – дачка заснавальніка дынастыі Саргона Акадскага, якая лічыцца першым гістарычна вядомым аўтарам, чые творы дайшлі да нас у пісьмовым выглядзе. У кнігу ўвайшлі ўпершыню перакладзеныя на беларускую мову гімны і паэмы Энхедуанны.
ЗМЕСТ Разгарнуць
ВЕРШ З КНІГІ Разгарнуць
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Стэйн Стэйнар (1908-1958) – ісландскі паэт, які, пачаўшы з вострасацыяльных традыцыйных вершаў, пад уплывам сюррэалізму перайшоў да эксперыментаў з абстрактнымі стылямі і фактычна стаў пачынальнікам мадэрнізму ў паэзіі Ісландыі.
Кшыштаф Каміль Бачыньскі (1921–1944) – самы значны польскі паэт з «пакалення калумбаў», што сталеў у часы Другой сусветнай вайны і загінуў на чацвёрты дзень Варшаўскага паўстання. Шукаў новыя паэтычныя формы для апісання досведу жыцця пад акупацыяй, і яго апакаліптычныя вершы адлюстроўваюць лёс асобы, якой давялося сутыкнуцца з вялікай гісторыяй.
У эпісталярнай паэме Марыі Мартысевіч апісваецца гісторыя каханьня, якая мела месца невядома калі і невядома дзе. Але яно і няважна, бо “Сарматыя” — гэта таксама гісторыя пра тое, што звычайна здараецца з людзьмі, якія наважыліся быць не такімі, як усе, у любыя часы і ў любой краіне. Сарматы — напаўміфічныя качэўнікі, апісаныя яшчэ Герадотам. Іх плямёны засялялі Паўночнае Прычарнамор’е ў III–IV ст. н. э. Праз тузін стагодзьдзяў ад іх пачала весьці свой род шляхта Вялікага Княства Літоўскага і Рэчы Паспалітай, адмяжоўваючыся такім чынам ад сялянскага саслоўя. Аўтарка паэмы спрабуе пачуць водгульле гэтага “старога добрага шляхецкага сарматызму” ў Беларусі XXI стагодзьдзя.
