…Усё ж сказаць жыццю “так”

Больш выяваў

Націсніце, каб павялічыць

няма водгукаў

Франкль Віктар

44.00 BYN

Памер: 110x165 мм

Вага: 210 г

Purchase

Абраны варыянт адсутнічае на складзе. Калі ласка, абярыце іншы варыянт.

Мэмуары Пераклады Публіцыстыка Філязофія Тэхналогія (выдавецтва)Навукова-папулярная літаратура Жыцьцяпісы Франкль Віктар

Апісаньне

…Усё ж сказаць жыццю “так” / Віктар Франкль ; пераклад з нямецкай Вольга Бранавец-Янковіч. — Мінск : Тэхналогія, 2024. — 232 с.

ISBN 978-985-458-383-9

Пераклад зроблены паводле:
Viktor E. Frankl. ...Trotzdem ja zum leben sagen
München, Kösel-Verlag, 2009.

Як не згубіць сябе ў цемры безвыходнасці? Дзе шукаць сэнс у тэатры абсурду, якім раптам стаў навакольны свет? На лёс Віктара Франкля, знакамітага псіхолага і філосафа, выпала шмат выпрабаванняў, жахі канцлагераў падчас Другой сусветнай вайны, смерць родных і блізкіх, непрыняцце на радзіме. У гэтай кнізе ён апавядае пра свой шлях унутранага пераадолення жыццёвых нягод і дапамагае чытачу адкрыць у сабе крыніцу неверагоднай моцы — моцы сказаць “так” свайму жыццю.

ЗМЕСТ

Прадмова
Псіхолаг у канцлагеры
Сінхранізацыя ў Біркенвальдзе
Пра аўтара

ПРА АЎТАРА

Віктар Эміль Франкль (1905–1997) быў прафесарам неўралогіі і псіхіятрыі Венскага ўніверсітэта, а таксама прафесарам логатэрапіі Міжнароднага ўніверсітэта ЗША (US International University) у Сан-Дыега, штат Каліфорнія. Ён стаў пачынальнікам логатэрапіі, або, як называюць яе некаторыя аўтары, “трэцяй венскай школы тэрапіі” (пасля псіхааналізу і індывідуальнай псіхалогіі).

31 кніга Франкля перакладзеная на 26 моваў, у тым ліку на кітайскую і японскую. Амерыканская версія гэтай кнігі выйшла пад назвай «Man's Search for Meaning» («Чалавек у пошуках сэнсу»); было прададзена больш за 9 мільёнаў яе паасобнікаў, а Бібліятэка Кангрэсу ў Вашынгтоне назвала яе адной з дзесяці ўплывовых кніг у ЗША.

ПРАДМОВА (фрагмент) Паглядзець

Прызнанне Віктару Франклю

У сучаснай свядомасці венскі Хофбург гэтак жа мала асацыюецца з «дваром», як венскі Гарадскі тэатр – з «замкам».

Яшчэ ў пачатку новага стагоддзя венскі Хофбург секулярызаваўся і перайшоў ва ўласнасць рэспублікі; цяпер тут знайшлі прытулак дзяржаўныя калекцыі твораў мастацтва, факультэты ўніверсітэта, канцылярыі розных таварыстваў і нават кватэры. Тут ладзяцца кангрэсы, ёсць залы для выставаў, канцэртаў і лекцый.

Увосень 1976 года, праз год пасля Конрада Лорэнца, падчас штогадовага аўстрыйскага Кніжнага тыдня, які таксама праводзіцца ў гэтым месцы, у святочна-зіхатлівай зале Хофбурга Віктар Франкль атрымаў прэмію Донаўлада за працу свайго жыцця.

На гэтым вечары з мінулага асаблівую значнасць мелі два аспекты.

У канцэнтрацыйным лагеры, у надзвычай няўцешным і безнадзейным становішчы Віктар Франкль знайшоў суцяшэнне і надзею ў звароце да будучыні. «Я ўяўляў сябе сабе, быццам стаю за кафедрай у вялікай, прыгожай і цёплай лекцыйнай зале і збіраюся прачытаць зацікаўленай публіцы лекцыю пад назвай «Псіхатэрапеўтычны досвед у канцэнтрацыйным лагеры», і гавару якраз пра ўсё тое, што мне самому давялося перажыць».

І вось тады ён стаяў у гэтай вялікай, прыгожай, цёплай і светлай залі і гаварыў. Трыумфальна пацьвердзілася не толькі яго тэратэўпічна-прароцкая фантазія, але і яго вучэнне: ён мог перажыць гэты вечар, бо калісьці папярэдне перажыў яго ў думках.

Але сэнс гэтай хвіліны ў Хофбургу сягае нашмат далей за асабістае...

(канец фрагменту)

ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець

Сексуальнасць

Недаяданне робіцца прычынай таго, што прымітыўныя інстынкты, якія авалодваюць вязнем на другой стадыі яго ўнутранага прызвычайвання да лагернага жыцця, выводзяць на першы план у свядомасці харчовы інстынкт; гэтым, напэўна, істотна тлумачыцца той факт, што сексуальны інстынкт збольшага маўчыць. За выключэннем першага шокавага перыяду, псіхолаг адзначае ў гэтых мужчынскіх супольнасцях пэўную адметнасць: у адрозненне ад гуртавога жыцця ў іншых ваенных установах (казармах і г. д.), тут не было непрыстойнасці. І ў снах вязняў амаль ніколі не выплываюць сексуальныя зместы, хоць у сэнсе псіхааналізу гэтыя «імкненні з адкладзенай мэтай», як і ўся туга па любові ды іншыя парывы вязня, зазвычай часта выяўляюцца ў снах.

...

Палёгка

...Усе ў лагеры ведалі і казалі адно аднаму: на свеце няма такога шчасця, якое магло б адкупіць усё тое, што мы вытрывалі. Са шчасцем гэта не мела нічога агульнага – тое, што нас падтрымлівала, што надавала сэнс нашым пакутам, ахвярам і смерці, не было шчасцем. Тым не менш, да няшчасця мы не былі гатовыя. Расчараванні, якія паслаў лёс многім з вызваленых, перажываліся цяжка, і, з медыцынскага пункту гледжання, пераадолець іх было няпроста. Гэтая канстатацыя, аднак, не павінна знеахвоціць псіхатэрапеўта, але наадварот: хай яно стане стымулам – як задача, якую трэба развязаць.

Так ці іначай, для кожнага вызваленага аднойчы настае дзень, калі ён, азірнуўшыся на свой досвед канцэнтрацыйнага лагеру, здзівіцца, не разумеючы, як ён здолеў вытрываць усё, з чым яму давялося сутыкнуцца. І калі ў яго жыцці быў дзень вызвалення, калі падзеі гэтага дня здаваліся яму чароўным сном, то аднойчы надыдзе той дзень, калі ўсё перажытае ў лагеры будзе здавацца яму толькі жахлівым сном. І вянцом гэтых перажыванняў чалавека, які знайшоў свой дом, стане каштоўнае пачуццё, што пасля ўсіх перанесеных пакут у свеце больш няма чаго баяцца – акрамя Бога.

(канец фрагменту)

Водгукі

Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.

Раім паглядзець

Як гавораць беларусы

Шклярык Вадзім

Кніга прысвечаная разгляду адметных рыс сучаснай беларускай літаратурнай мовы, характарыстыцы яе дыялектнай асновы, апісанню найбольш яркіх асаблівасцей гаворак Беларусі. Адрасавана ўсім, хто цікавіцца беларускай мовай у шырокім яе разуменні.

Вітаўты і Вітарты

Мікус Алесь

Кніга прысвечаная рэканструкцыі аўтэнтычных тутэйшых двухасноўных імёнаў старабалцкага тыпу на грунце антрапанімічных і тапанімічных звестак (прозвішчы, геаграфічныя назвы). Для сучаснай рэнавацыі прапанавана 180 двухасноўных імёнаў (у тым ліку для жаночага называння), для кожнага з іх падаюцца структурныя паралелі (больш за 2 000 іменных адзінак). Апроч асноўнага матэрыялу старых метрыкаў, багата скарыстана звестак з масіва старапрускіх імёнаў, з сучасных літоўскіх і латышскіх прозвішчаў.

зьніжка

Наша крыжаванка

Багдановіч Вікторыя

Ткацкія ўзоры, змешчаныя ў гэтай кнізе, зусім не выпадковыя. Кожны з іх узяты з рэальных прыкладаў нацыянальнага традыцыйнага мастацтва. Аднак іх фрагментарнасць, незавершанасць мусіць нагадаць нам пра тое разбурэнне, якое цягам стагоддзяў перажывала нашая спадчына, традыцыя і культура і якое візуальна можна ўявіць так, быццам моль аб’ела тканае палатно. Незапоўненыя клеткі крыжаванкі – гэта “дзірачкі” ў посцілцы, якую можна “адрамантаваць” (“зацыраваць”), упісаўшы туды правільныя адказы.