Толькі не гавары маёй маме...
25.50 BYN
Памер: 120x185 мм
Вага: 280 г
Purchase
Апісаньне
ISBN 978-985-562-013-7.
У кнігу лірычнай прозы Адама Глобуса “Толькі не гавары маёй маме…” сабраныя кароткія аповесці пра каханне і суперажыванне, пра лютасць і мужнасць, пра здзіўленне і гідкасць. Ёсць у кнізе і аповесць іранічная, а таксама — кароткі раман пра лёгкае расчараванне.
Упершыню кніга “Толькі не гавары маёй маме…” была надрукаваная ў 1995 годзе ў выдавецтве “Сучасная літаратура”.
Артыкул пра аўтара ў “Вікіпэдыі”
ЗМЕСТ
Трохкутнік (аповесць пра першае каханне)
Артэк (іранічная аповесць)
Сінема (аповесць пра суперажыванне)
1. Алкаголь
2. Дом кіно
3. Эротыка
4. У кадры
5. Правінцыя
6. Карыда (падарожная аповесць пра лютасць)
Гісторыя ката (аповесць пра мужнасць)
Амарыліс (апавяданне пра дзіцячыя страхі)
Млосці (аповесць пра гідкасці)
Толькі не гавары маёй маме... (раман пра здзіўленне)
“Дарагі мой сябра Адам...” (раман пра лёгкае расчараванне)
Фрагмент з кнігі Паглядзець
Пра аўтара Паглядзець
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Сямейная сага чатырох пакаленняў ізраільцаў. Гісторыя пачынаецца ў 1920-х, у забалочанай Ізрээльскай даліне, куды прыбываюць габрэі-рэпатрыянты Магілёўшчыны, Міншчыны, Чарнігаўшчыны, Кіеўшчыны, а таксама іншых куткоў Усходняй і Цэнтральнай Еўропы.
Пра гэтую кніжку Алеся Місуны нехта скажа: «Кніжка ўспамінаў». І будзе мець рацыю, бо нават пад павелічальным шклом у ёй не знойдзеш хоць друбінкі выдуманага. Усё было! І ўсё ж гэта больш, чым успаміны. Гэта — малюнак, дзе за буйнымі, кожным разам нечаканымі і глыбокімі зместам слядамі пэндзля, відаць тыя падзеі, тыя людзі з іх светаадчуваннем, тое жыццё, часта — змаганне за жыццё… Пярлінкі кароткіх апавяданняў вабяць сённяшняга чытача духам таго даўняга, ужо забытага і незваротнага часу, побыту, сярод якога прайшло маленства аўтара.
«Паліяна» – адна з самых вядомых дзіцячых кніг у свеце. Гэта гісторыя пра маленькую дзяўчынку, якая ўмее знаходзіць, чаму парадавацца ў любых абставінах. Пасля смерці бацькоў адзінаццацігадовую Паліяну з пачуцця абавязку бярэ да сябе яе цётка. Паліяна вучыць усіх навокал «гуляць у радасць».














