Толькі не гавары маёй маме...
25.50 BYN
Памер: 120x185 мм
Вага: 280 г
Purchase
Апісаньне
Зборнік інтымнае прозы. Другое выданне. — Мінск: I. П. Логвінаў, 2012. — 264 с. — (Сэрыя “Я кнігу маю”).ISBN 978-985-562-013-7.
У кнігу лірычнай прозы Адама Глобуса “Толькі не гавары маёй маме…” сабраныя кароткія аповесці пра каханне і суперажыванне, пра лютасць і мужнасць, пра здзіўленне і гідкасць. Ёсць у кнізе і аповесць іранічная, а таксама — кароткі раман пра лёгкае расчараванне.
Упершыню кніга “Толькі не гавары маёй маме…” была надрукаваная ў 1995 годзе ў выдавецтве “Сучасная літаратура”.
Артыкул пра аўтара ў “Вікіпэдыі”
ЗМЕСТ
Трохкутнік (аповесць пра першае каханне)
Артэк (іранічная аповесць)
Сінема (аповесць пра суперажыванне)
1. Алкаголь
2. Дом кіно
3. Эротыка
4. У кадры
5. Правінцыя
6. Карыда (падарожная аповесць пра лютасць)
Гісторыя ката (аповесць пра мужнасць)
Амарыліс (апавяданне пра дзіцячыя страхі)
Млосці (аповесць пра гідкасці)
Толькі не гавары маёй маме... (раман пра здзіўленне)
“Дарагі мой сябра Адам...” (раман пра лёгкае расчараванне)
Фрагмент з кнігі Паглядзець
Пра аўтара Паглядзець
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Поўня ўзышла на чорнае неба, яе халодныя прамяні асвячалі пакой, падаючы праз акно. Голасна брахаў суседскі сабака. Я доўга не мог заснуць, таму пэўны час проста ляжаў пад коўдрай і паглядаў у акно. Узгадаў, як мая бабуля вучыла мяне малога, што перад сном у акно глядзець нельга, бо нячыстая можа налякаць. Зразумела, што я, малы хлапчук цікаўны да ўсяго, не мог яе паслухаць. Акно было для мяне нібы дзвярыма ў іншы свет, я падоўгу ўглядаўся ў неба, на якім танчылі халодныя зоры, нават намагаўся іх лічыць. Тады ж бабуля пачынала пужаць мяне «бабамі цыцохамі» і распавядаць мне чарговую байку.
“…Гэта кніжка пра тое, чаго не бывае, ніколі не было і ў прынцыпе не можа быць. Гэта чыстая проза без ніякай публіцыстыкі, без нічога, што магло б здарыцца ў рэальнасці. Не ведаю, наколькі мне гэта ўдалося, я хацеў напісаць кніжку ні пра што. І калі мне ўдалося напісаць кніжку ні пра што, я буду адчуваць сябе шчаслівым чалавекам…” (Сяргей Дубавец)
Драматычны аповед пра падзеі, звязаныя са смерцю і пахаваннем жонкі Яна Рознэра Зоры. Гэта высокастылёвы суплёт успамінаў і рэфлексій аўтара, у якім крытычна адлюстроўваецца таталітарызм эпохі “нармалізацыі”, ствараецца шэраг партрэтаў тагачасных постацяў славацкай культуры і палітыкі.
