Палімпсэст
Апісаньне
Раман. — Мінск: Галіяфы, 2012. — 164 с. — (Бібліятэка Таварыства Вольных Літаратараў).ISBN 978-985-6906-80-3.
“Палімпсэст” — першы буйны празаічны твор вядомага паэта, эсэіста, стваральніка Таварыства вольных літаратараў Алеся Аркуша. Рэальныя героі маладосьці пісьменьніка трапілі ў “бурштын” творчага пераасэнсаваньня мінулага і набылі другое, гэтым разам літаратурнае жыцьцё.
Урывак з раману ў часопісе “Дзеяслоў”.
***
Алесь Аркуш шчодра надзелены творчым літаратурным талентам, часам з рамантычным, а часам і з постмадэрнісцкім ухілам, што, бадай, заўсёды захоўвае моцнае адценьне кніжнасьці і інтэлектуалізму. (Арнольд МакМілін)
***
Сацыяльнае, нацыянальнае, ідэалягічнае, філязофскае, эстэтычнае, — усё прагна ўбірае ў сябе ён (Алесь Аркуш) і ўсё прагна перажывае, як неад’емна-асабістае, ператвараючы звычайнае, будзённае, адкрыта-сацыяльнае ў дзівосны сьвет нечаканых асацыяцыяў, парадоксаў, мітаў і прыпавесьцяў. (Алег Мінкін)
***
Алімпійскі прынцып “не перамагаць, а ўдзельнічаць” робіцца актуальным і для літаратуры. Да творчага фінішу, як у аўтагонках, пераможцам прыходзіць той, хто элемэнтарна даходзіць да гэтага фінішу. Прамежкавы вынік робіцца вызначальным, бо як ніколі сучасныя літаратары разьлічваюць на вечнасьць, а ў апошняй па самім вызначэньні ня можа існаваць канцовай асады. Той, хто выходзіць рэгулярна на прамежкавыя фінішы, у сукупнасьці будзе першым. Ужо можна меркаваць: Алесь Аркуш ёсьць першым вольным літаратарам XXI стагоддзя. Покуль іншыя зьбіраюцца бегчы, ён нясьпешна ідзе. Аркуш дойдзе. (Сяргей Шыдлоўскі)
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Поўня ўзышла на чорнае неба, яе халодныя прамяні асвячалі пакой, падаючы праз акно. Голасна брахаў суседскі сабака. Я доўга не мог заснуць, таму пэўны час проста ляжаў пад коўдрай і паглядаў у акно. Узгадаў, як мая бабуля вучыла мяне малога, што перад сном у акно глядзець нельга, бо нячыстая можа налякаць. Зразумела, што я, малы хлапчук цікаўны да ўсяго, не мог яе паслухаць. Акно было для мяне нібы дзвярыма ў іншы свет, я падоўгу ўглядаўся ў неба, на якім танчылі халодныя зоры, нават намагаўся іх лічыць. Тады ж бабуля пачынала пужаць мяне «бабамі цыцохамі» і распавядаць мне чарговую байку.
Напісаны ў бліскучым літаратурным стылі аўтабіяграфічны раман Жо Лангеравай (1912—1990) распавядае пра няпросты лёс, які выпаў на долю аўтаркі: ад поўных наіўнымі надзеямі даваенных гадоў да цяжкіх часоў эміграцыі ў ЗША падчас фашысцкае акупацыі, не меней жорсткага перыяду пасля вяртання ў сталінізаваную Чэхаславакію.
Сборник новелл о жизни Шуры Переплётова в Витебске. Автор переплетает исторические факты с городскими мифами и литературными цитатами. Суеверия шляхты, войны, подпольный рок-н-ролл и поездки на летающем трамвае превращаются в новые легенды о городе на берегу Западной Двины.
