Апошні дзень
3.50 BYN
Памер: 120x190 мм
Вага: 160 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Вершы. — Мінск: Кнігазбор,2013. — 136 с. — (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка”; выпуск 32). Наклад кнігі цалкам прададзены.
ISBN 978-985-7047-18-4
Кніга “Апошні дзень” ужо адной сваёй назвай здольная выклікаць змрочныя асацыяцыі. Аднак вершы, змешчаныя тут, поўняцца не толькі цемрай трывогі, але і святлом надзеі. Яны балансуюць на хісткай мяжы — паміж напаўразбуранай традыцыяй і нечым невядомым. Невядомае заўсёды пужае, фарбуючы светаадчуванне ў чорныя і шэрыя колеры, прымушае бегчы без аглядкі. Традыцыя дазваляе спыніцца, азірнуцца і паслухаць галасы мінулага…
“Апошні дзень” — спроба пэўнага падсумавання. З надзеяй што прыйдзе ДЗЕНЬ НОВЫ.
Анатоль Брусевіч — паэт, перакладнік, літаратуразнаўца. Нарадзіўся 28 верасня 1977 года ў Гародні. Скончыў філалагічны факультэт ГрДУ імя Янкі Купалы (1999), там жа магістратуру (2000) і аспірантуру (2003) пры кафедры польскай філалогіі. Друкуецца з 1989 года ў у беларускіх і замежных выданнях. Аўтар зборніка паэзіі “Дуэль” (1992), “Падаю ў неба” (2006), манаграфіі “Фактары беларускай культуры ў творчасці Адама Міцкевіча” (2008). Жыве і працуе ў Гародні.
* * * * *
Нашто чакаць?
Смяецца чэрап поўні.
Навокал — ноч, і ўсім даўно ўсё роўна,
Нашто чакаць.
Куды ісці?
Дарога люстраная,
Таму ніхто з вандроўнікаў не знае,
Куды ісці.
Хто ты такі? —
Пыталіся ў паэта.
Паэт, як ноч, маўчаў усмешкай светлай.
Ён быў глухі…
ISBN 978-985-7047-18-4
Кніга “Апошні дзень” ужо адной сваёй назвай здольная выклікаць змрочныя асацыяцыі. Аднак вершы, змешчаныя тут, поўняцца не толькі цемрай трывогі, але і святлом надзеі. Яны балансуюць на хісткай мяжы — паміж напаўразбуранай традыцыяй і нечым невядомым. Невядомае заўсёды пужае, фарбуючы светаадчуванне ў чорныя і шэрыя колеры, прымушае бегчы без аглядкі. Традыцыя дазваляе спыніцца, азірнуцца і паслухаць галасы мінулага…
“Апошні дзень” — спроба пэўнага падсумавання. З надзеяй што прыйдзе ДЗЕНЬ НОВЫ.
Анатоль Брусевіч — паэт, перакладнік, літаратуразнаўца. Нарадзіўся 28 верасня 1977 года ў Гародні. Скончыў філалагічны факультэт ГрДУ імя Янкі Купалы (1999), там жа магістратуру (2000) і аспірантуру (2003) пры кафедры польскай філалогіі. Друкуецца з 1989 года ў у беларускіх і замежных выданнях. Аўтар зборніка паэзіі “Дуэль” (1992), “Падаю ў неба” (2006), манаграфіі “Фактары беларускай культуры ў творчасці Адама Міцкевіча” (2008). Жыве і працуе ў Гародні.
* * * * *
Нашто чакаць?
Смяецца чэрап поўні.
Навокал — ноч, і ўсім даўно ўсё роўна,
Нашто чакаць.
Куды ісці?
Дарога люстраная,
Таму ніхто з вандроўнікаў не знае,
Куды ісці.
Хто ты такі? —
Пыталіся ў паэта.
Паэт, як ноч, маўчаў усмешкай светлай.
Ён быў глухі…
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Багдан Ігар Антоныч (1909–1937) – украінскі паэт, празаік, перакладчык, літаратуразнаўца, «закаханы ў жыццё паганец». Праз афіцыйную забарону шырокую вядомасць яго творы атрымалі толькі ў сярэдзіне 1960-х гадоў. Але пры гэтым Антоныч зрабіў моцны ўплыў на сучасную ўкраінскую паэзію.
Актыўная ўдзельніца літаратурнага руху сярэдзіны 1920-х гг. Яўгенія Пфляўмбаўм пакінула не толькі выдатныя творы, але і загадку сваёй біяграфіі, якая застаецца крыніцай разваг аб лёсе творчай жанчыны. Кніга яе выбраных вершаў адметная найперш цікавымі творамі 1920–1930-х гг., якія аўтарка не ўключала ў наступныя зборнікі, і творамі, напісанымі ў канцы жыцця, засталіся ў рукапісах.
„У творчасці паэта ёсць адзін важны верш” - так піша Надзея Артымовіч у сваім эсэ „Паэзія – гэта вольнасць”, змешчаным у яе апошнім зборніку «Жоўтая музыка», выдадзеным нашай рэдакцыяй у 2005 годзе. Я не ведаю, які верш з'яўляецца гэтым адзіным, самым важным для яе самой. Спадзяюся, што ён увесь час пішацца. Але ж усё напісанае дагэтуль Надзеяй Артымовіч дае кожнаму з нас магчымасць адшукаць у яе паэзіі менавіта той самы, адзіны, важны верш – твой верш. Верш, які будзе ўсплываць у тваіх думках у розных неспадзяваных хвілінах і месцах. Верш – мантра, малітва, замова. Замова, мова, слова. Маўчанне – ці ж не самае таемнае і характэрнае для сакрум і прафанум ейнага жыццёва лёсу?
