Ян Ялмужна

3.20 BYN

Памер: 115x180 мм

Вага: 140 г

Purchase

Няма на складзе

Проза Гісторыя Кнігазбор (выдавецтва)Фантастыка і фэнтэзі Лонг-ліст Прэміі Гедройца’2015 Шорт-ліст Прэміі Гедройца’2015 Брыль Антон Францішак

Апісаньне

Казка / Мастак Марына Жвірбля. — Мінск: Кнігазбор, 2014. — 108 с. Наклад кнігі цалкам прададзены.

ISBN 978-985-7119-01-1.

Праглядзець фрагменты кнігі на Google Books:
Пан Ольбрахт Гаштаўт — гаспадар Геранёнскага замка, магутны ваяр, важны ўраднік і найвялікшы ў краі аматар паданняў аб няўпомных часах. Пакоі Гаштаўта размаляваныя дзіўнымі фрэскамі, вакол яго двароў стаяць старажытныя лясы, а ў лясах і на ўзлесках чыняцца небывалыя справы.

Але пана Ольбрахта ніякія цуды, здаецца, не здзіўляюць — ён і сам не просты, і знаёмцы ў яго незвычайныя. І нават пра яго кухмістра Яна Ялмужну можна расказаць цэлую казку.

ЗМЕСТ Паглядзець

Пра аўтара Паглядзець

Антон Францішак Брыль — паэт, перакладчык. Нарадзіўся 18 жніўня 1982 года ў Мінску. У 2004 годзе скончыў факультэт прыкладной матэматыкі і інфарматыкі БДУ па спецыяльнасці “матэматык-праграміст”. Вясной 2008 года атрымаў ступень PhD у Трэнцкім універсітэце ў Італіі па спецыяльнасці “machine learning”. Жыве ў Дубліне, працуе на факультэце інфарматыкі Дублінскага гарадскога ўніверсітэту.

Фіналіст конкурсу маладых літаратараў імя Уладзіміра Караткевіча ў 2005 годзе. Першым на беларускую мову пераклаў гімн Кэдмана — найранейшы помнік стараангельскай паэзіі.

За дэбютны зборнік “Не ўпаў жолуд”, які змяшчае вершы і малыя паэмы, напісаныя ў 2003—2011 гады, атрымаў прэмію “Дэбют” у намінацыі “Паэзія”.

Лаўрэат прэміі часопіса “ПрайдзіСвет” (2011) за пераклады з польскай і лаціны (Ф. Д. Князьнін, А. Э. Адынец, Ю. У. Нямцэвіч, Г. В. Катул).

Пераклаў на беларускую мову паэму “Бэўвульф”, а таксама паасобныя творы Джона Толкіна, Уільяма Батлера Ейтса, Гая Валерыя Катула, Джузэпэ Джаакіна Бэлі і інш.
Пераклад стараангельскай паэмы “Бэўвульф” (апублікаваны асобным выданнем у 2013 годзе) газета “Звязда” назвала “галоўнай беларускай кнігай 2013 года”.

Фрагмент з кнігі Паглядзець

     “…— Паклон госцю! — весела абвясціў Ян, толькі на міг адарваўшы погляд ад гускі. Цешачыся з маладога свайго спрыту, кухмістр нярэдка абыходзіўся без памагатых. Вось і гэтым разам, відаць, з апошнімі прыгатаваннямі збіраўся ўправіцца сам і часу не траціў.
     Пробашч адказаў на вітанне і паскардзіўся на старыя ногі, а тады на саслабелыя вочы, а тады згадаў, як анёл вярнуў зрок сляпому Тавіту, і надоўга заблукаў, як звычайна, у пісаннях прарокаў ды ў жыццях святых. Яну заставалася толькі слухаць, пабожна пагаджацца з усякаю мараллю, якую пробашч выводзіў са свайго прадмета, і не забывацца між тым падбаць пра перац, ды пра імбір, ды пра мушкатовы квет. Вось гуска ўжо выправілася ў печ, Ян мудрагеліў штосьці то з цыбуляю, то з моркваю, то з вяндлінаю, а пробашч праз Аўраама прыйшоў да Мельхісэдэка ды завёў з гэтай нагоды казань аб святарскім стане, і канца гэтай казані не чакалася.
     — І зваж яшчэ, што святарскую годнасць раўнуюць не меней чым да княскай, — працягваў айцец Мацей па немалым часе, — і не толькі біскупа напішуць паўсюль князем біскупам, але і ўсякага пробашча — князем пробашчам. Бо і пробашч на імшы — падабенства Хрыста.
     — Анягож, — падаў голас Ян, які да гэтага маўчаў ад самага Мельхісэдэка. — А кухар, калі разважыць, хіба ж не бывае там-сям падабенствам Хрыста? Вось Хрыстус абярнуў ваду ў віно — а я акурат вывучыўся абарачаць кепскае віно ў прыстойнае. Ён накарміў тысячы, маючы пасілку на тузін, — а калі прыпасаў у кухні застаецца на пяцярых, то благі той кухар, што не накорміць гэтым пятнаццаць. І далей, хто ацаляе хворых часцей за кухара? Дакладна ўжо не пробашч.
     Айцец Мацей, які не чакаў на свае словы ніякага адказу, здзіўлена залупаў вачыма…”

(“Размова ў кухні”)

Водгукі

Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.

Раім паглядзець

Танец мядзведзяў

Шаблоўскі Вітольд

Вітольд Шаблоўскі аўтаспынам абʼязджае Косава, падвозіць мясцовых на Кубе на старэнькім пежо, знаёміцца з бяздомнай полькай на лонданскім вакзале, праходзіць украінскую мяжу разам з перакупамі на кантрабандным аўтамабілі, размаўляе з албанскімі будаўнікамі ды грэчаскімі бізнесоўцамі... Усё дзеля таго, каб пачуць рэальныя гісторыі людзей, якія жывуць у перыяд трансфармацый. Для кожнага героя наступіў новы час, але ці змяніліся старыя звычкі?

Англійскі сусед

Вешым Міхаіл

Балгарыя, Еўрасаюз. Па вёсцы Урадлівая маланкай разлятаецца навіна: паўразбураную хату п’янчугі Ванчы набыў падданы англійскай каралевы Джон. Здзелка з маёмасцю, заключаная паводле ўсіх канонаў тутэйшай нядбайнасці, становіцца пачаткам знаёмства Джона з асаблівасцямі славянскага менталітэту, а вяскоўцаў — з дзіўным англійскім светапоглядам.

Гляну я ў аконца...

Пясецкі Сяргей

«Гляну я ў аконца...» – другі раман з «Менскай трылогіі» Сяргея Пясецкага, славутага польска-беларускага празаіка. Аўтар з уласцівай яму каларытнасцю распавядае пра закрытае і поўнае таямніцаў зладзейскае асяроддзе Менска пачатку ХХ стагоддзя.