Дэжа вю: перавыбранае
6.30 руб.
Памер: 120x185 мм
Вага: 224 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Вершы. — Мінск : І. П. Логвінаў, 2013. — 196 с. — (Серыя “Я кнігу маю”).
ISBN 978-985-562-045-8
Гэтая кніга — падсумаванне пэўнага перыяду, бо выйшла яна да саракагоддзя паэта, і ў яе ўвайшлі найлепшыя вершы, напісаныя за апошнія 15 гадоў.
У 2014-м за гэтую кнігу Андрэй Хадановіч атрымаў прэмію “Залатая літара” (рэпартаж з уручэння ад Аляксандры Дорскай на BUDZMA.ORG)
Андрэй заўсёды быў паэтам надзвычай пластычным. Ягоныя вершы нагадвалі гучанне аркестру, у якім сам Андрэй выконваў функцыю дырыжора — віртуознага й маніякальнага адначасова, што, зрэшты (я пра маніякальнасць), толькі дадавала гэтым вершам лірычнасці...
У нейкі момант ён вырашыў адмовіцца ад аркестроўкі і перайшоў на джазавыя імправізацыі. А джаз, як вядома, гэта музыка дарослых мужчынаў. І трэба захоўваць у сабе дзіцячую непасрэднасць, каб гэта разумець.
(Сяргій Жадан. Уменне граць на трубе)
Хадановіч імкнецца пісаць па-беларуску так, як быццам па-беларуску ўсе наўкол размаўляюць.
(Макс Шчур. “Госць з будучага”, альбо феномен Хадановіча)
Абменнік (верш з кнігі)
Я прыходжу ў “абмен валюты”:
памяняць на верасень люты,
памяняць на грошы гады,
каб — нябедны і малады,
каб яшчэ раз пабыць дзіцёнкам,
абмяняцца з табой пярсцёнкам,
каб жадалі кахання ў тосце,
каб — жывыя ўсе нашы госці...
Па якім мяняеце курсе?
Толькі дзеўчына зноў не ў курсе.
ЗМЕСТ Паглядзець зьмест цалкам
ПРА АЎТАРА
Андрэй Хадановіч нарадзіўся ў 1973 годзе ў Мінску.
Скончыў філалагічны факультэт БДУ (1995) і аспірантуру БДУ па спецыяльнасці замежная літаратура (1999). Выкладае ў БДУ гісторыю французскай літаратуры. Напачатку 2000-х настаўнічаў у Беларускім гуманітарным ліцэі імя Якуба Коласа. Кіраўнік “Перакладчыцкай майстэрні” ў Беларускім калегіуме. Член Саюза беларускіх пісьменнікаў. З 2008 г. узначальвае Беларускі ПЭН-цэнтр.
Вершы перакладаліся на польскую, ангельскую, украінскую, нямецкую, літоўскую, расейскую, чэшскую, латышскую, шведскую, славацкую, іспанскую і славенскую мовы. Друкаваўся ва Украіне: зборнікі “Листи з-під ковдри” (2002), From Belarus with Love (2005) і кніга для дзетак — “Таткові нотатки” (2011). У Швецыі выйшаў зборнік паэзіі Fria verser (2011), а ў Польшчы — Święta nowego rocku (2006).
Лаўрэат некалькіх літаратурных узнагародаў, сярод якіх “Залаты апостраф” (Беларусь, 2007), “Крышталь Віленіцы” (Славенія, 2008). Атрымаў прэмію часопісаў “Сучасність” (Украіна, 2007) і “Современная поэзня” (Расія, 2006), а таксама прэмію імя Збігнева Даміняка (Польшча, 2012). Пераможца некалькіх паэтычных слэмаў. Перакладае з польскай, французскай, украінскай, ангельскай, расійскай, літоўскай і грузінскай.
ISBN 978-985-562-045-8
Гэтая кніга — падсумаванне пэўнага перыяду, бо выйшла яна да саракагоддзя паэта, і ў яе ўвайшлі найлепшыя вершы, напісаныя за апошнія 15 гадоў.
У 2014-м за гэтую кнігу Андрэй Хадановіч атрымаў прэмію “Залатая літара” (рэпартаж з уручэння ад Аляксандры Дорскай на BUDZMA.ORG)
Андрэй заўсёды быў паэтам надзвычай пластычным. Ягоныя вершы нагадвалі гучанне аркестру, у якім сам Андрэй выконваў функцыю дырыжора — віртуознага й маніякальнага адначасова, што, зрэшты (я пра маніякальнасць), толькі дадавала гэтым вершам лірычнасці...
У нейкі момант ён вырашыў адмовіцца ад аркестроўкі і перайшоў на джазавыя імправізацыі. А джаз, як вядома, гэта музыка дарослых мужчынаў. І трэба захоўваць у сабе дзіцячую непасрэднасць, каб гэта разумець.
(Сяргій Жадан. Уменне граць на трубе)
Хадановіч імкнецца пісаць па-беларуску так, як быццам па-беларуску ўсе наўкол размаўляюць.
(Макс Шчур. “Госць з будучага”, альбо феномен Хадановіча)
Абменнік (верш з кнігі)
Я прыходжу ў “абмен валюты”:
памяняць на верасень люты,
памяняць на грошы гады,
каб — нябедны і малады,
каб яшчэ раз пабыць дзіцёнкам,
абмяняцца з табой пярсцёнкам,
каб жадалі кахання ў тосце,
каб — жывыя ўсе нашы госці...
Па якім мяняеце курсе?
Толькі дзеўчына зноў не ў курсе.
ЗМЕСТ Паглядзець зьмест цалкам
ПРА АЎТАРА
Андрэй Хадановіч нарадзіўся ў 1973 годзе ў Мінску.
Скончыў філалагічны факультэт БДУ (1995) і аспірантуру БДУ па спецыяльнасці замежная літаратура (1999). Выкладае ў БДУ гісторыю французскай літаратуры. Напачатку 2000-х настаўнічаў у Беларускім гуманітарным ліцэі імя Якуба Коласа. Кіраўнік “Перакладчыцкай майстэрні” ў Беларускім калегіуме. Член Саюза беларускіх пісьменнікаў. З 2008 г. узначальвае Беларускі ПЭН-цэнтр.
Вершы перакладаліся на польскую, ангельскую, украінскую, нямецкую, літоўскую, расейскую, чэшскую, латышскую, шведскую, славацкую, іспанскую і славенскую мовы. Друкаваўся ва Украіне: зборнікі “Листи з-під ковдри” (2002), From Belarus with Love (2005) і кніга для дзетак — “Таткові нотатки” (2011). У Швецыі выйшаў зборнік паэзіі Fria verser (2011), а ў Польшчы — Święta nowego rocku (2006).
Лаўрэат некалькіх літаратурных узнагародаў, сярод якіх “Залаты апостраф” (Беларусь, 2007), “Крышталь Віленіцы” (Славенія, 2008). Атрымаў прэмію часопісаў “Сучасність” (Украіна, 2007) і “Современная поэзня” (Расія, 2006), а таксама прэмію імя Збігнева Даміняка (Польшча, 2012). Пераможца некалькіх паэтычных слэмаў. Перакладае з польскай, французскай, украінскай, ангельскай, расійскай, літоўскай і грузінскай.
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
"Неба мнагавокае" – першая асобная кніга Наталлі Віншеўскай (1907–1989), паэткі з драматычным лёсам, актыўнай удзельніцы літаратурнага згуртавання "Маладняк". Яе творы вызначаюцца тонкім лірызмам, настраёвасцю, кампазіцыйнай зграбнасцю, яркімі эпітэтамі. У кнігу ўключаны ўсе вядомыя на сёння вершы Наталлі Вішнеўскай, апавяданне "Завея", а таксама лісты 1961–1989 гг., большасць з якіх адрасавана вядомаму паэту, празаіку і перакладчыку Сяргею Грахоўскаму.
У прасторы кнігі «Вербніца» сышліся ў сугучча яркія, эмацыйна вострыя вершы аўтаркі, створаныя яшчэ напрыканцы ХХ стагоддзя, і глыбокія, роздумныя творы нядаўняга часу. Паэзія, проза, эсэістыка на-поўна выяўляюць эстэтыку і духоўныя каштоўнасці пакалення, якому выпала жыць і ствараць на сумежжы эпох.
Вершы з гэтай кнігі Людкі Сільновай прысвечаныя ўзаемаадносінам чалавека і цывілізацыі, з аднаго боку, і чалавека і прыроды, з іншага. Свет трансфармуецца. Ці застаецца ў ім досыць вольнага месца для шчырасці, кахання, сяброўства, чалавечай годнасці і пачуцця бяспекі? Разам з героямі, якія паўстаюць часам нават з сівой даўніны і легендаў, аўтарка даследуе ролю асобнага чалавека ў жыцці сучаснага вялікага горада і інфармацыйнага грамадства. На дапамогу ёй прыходзяць здабыткі сучаснай навукі, музыка і ўласная “тэхніка дэтэктыўнага пісьма”...