Казкі пра дарослых

няма водгукаў

Глобус Адам

4.50 руб.

Памер: 100x130 мм

Вага: 150 г

Purchase

Няма на складзе

Выдавец Логвінаў Ігар Проза Глобус Адам

Апісаньне

Казкі. — Мінск: Логвінаў, 2013. — 200 с.

У сваіх казачных кнігах Глобус стварае вельмі прыцягальны, густанаселены таямнічы свет. Героі гэтай кнігі — людзі і істоты розных заняткаў і нацыянальнасцяў, захапленняў. І іх хвалюе не толькі тое, каб хутчэй кагосьці з'есці ці нашкодзіць, яны хочуць змяніць культурную парадыгму. (Уладзімір Арлоў)

ISBN 978-985-562-091-5

Кніга намінуецца на Літаратурную прэмію імя Ежы Гедройца за 2014 год (+ фрагменты з кнігі)

Новая кніга Адама Глобуса: чытаць лепш дзяўчатам з 15-ці, хлопцам – з 21 (EURORADIO.FM)

Адам Глобус: Я пішу казкі таму, што з узростам свет становіцца казачным (БелаПАН)

ЗМЕСТ Паглядзець змест цалкам

ФРАГМЕНТЫ З КНІГІ Паглядзець

Белая нітка і новая сталіца

Казку гэтую я пачуў ад сваёй бабы Броні. Пачуў я казку пра Белую нітку даўно, пачуў і забыўся, а тут пабачыў кончык звычайнай чорнай ніткі, што вытыркалася з-пад гузіка на кашулі, пабачыў і пацягнуў за яго. Ёсць у кончыка ніткі такая якасць — прымушае пацягнуць. Трэба ці не трэба, а пацягнеш. Пацягнуў — і выцягнуў усю нітку з гузіка, той адваліўся ад кашулі, упаў на падлогу, падскочыў і пакаціўся пад канапу. Давялося класціся на падлогу і даставаць гузік. Дастаў, тут і згадалася казка пра хлопчыка-пастуха, які пасвіў авечкі каля возера Свіцязь. Падышоў хлопчык да возера, а вада ў Свіцязі чыстая-чыстая, светлая-светлая, празрыстая-празрыстая. І ўбачыў пастух Белую нітку на вадзе ў Свіцязі. Узяў хлопец канец ніткі і пачаў цягнуць, а нітка цягнецца і цягнецца, цягнецца ды не сканчаецца. Пачаў пастух змотваць Белую нітку ў клубок. Калі зматаў ён клубок памерам з гусінае яйка, пабачыў, як з возера выплывае горад. Хлопчык цягне нітку і выцягвае з-пад вады цэлы горад з палацамі ды касцёламі, з цэрквамі ды кірмашамі... У горадзе тым народу процьма, і ўсе вясёлыя... Адно што сабака злы выскачыў з-пад крамнай брамы ды паляцеў з брэхам наўпрост на пастуха. Той спалохаўся, кінуў клубок у Свіцязь і — уцякаць. Адбегся, азірнуўся, а горад ужо зноў схаваўся пад азёрнай вадою. Людзі кажуць, што каб хлопец не змотваў Белую нітку ў клубок, а прывязаў яе да хвойкі, дык чароўны горад Свіцязь так і застаўся б стаяць, а Беларусь атрымала б новую сталіцу. Чарадзейства чарадзействам, а пакуль сталіца ў нас яшчэ старая, давядзецца мне простай ніткаю прышыць да простай кашулі просты гузік.

Шэры генерал і праўда

Шэры генерал загадаў прывесці салдата, які распавядаў саслужбоўцам, нібыта ён быў у пекле падземным і ў раі нябесным. Загад выканалі, салдат стаяў перад шэрымі вачыма генерала: “Сынок, ты наведаў пекла? Як там, пад зямлёю?” — “Горача, таварыш генерал! Чэрці грэшных людзей на агні падсмажваюць”. — “Кажуць, ты ўцёк з пекла і трапіў у рай нябесны. Ці праўда гэта?” — “Праўда, таварыш генерал. Я скраў у д’ябла ключ ад пекла і ўцёк. Гэтым жа ключом я адчыніў і райскую браму. Ключ, Вы не паверыце, універсальны, адчыняе любыя замкі. Д’ябал — выдатны майстра”. — “Сынок, хлопцы кажуць, ты сядзеў за адным сталом з Хрыстом, піў ягонае віно і еў ягоны хлеб. Яшчэ кажуць, нібыта ты ўкраў у Хрыста цыбуліну. Няўжо ты краў не толькі ў пекле падземным, але і ў раі нябесным?” — “Так, таварыш генерал, моцна есці захацелася, агаладаў я ў вандроўках пад зямлёю і на небе, таму і скраў у Хрыста горкую цыбуліну, скраў і з’еў яе з хлебам ды глытком віна. —Малайчына, сынок, ты правільна зрабіў, расказаўшы праўду свайму генералу. Ты маладзец, сынок, але ты — нягодны салдат. Ты — злодзей невыпраўляльны, і табе няма месца ў нашым войску!” — Шэры генерал прыстрэліў злодзея і загадаў прыбраць труп.

Водгукі

Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.

Раім паглядзець

Чаму ўсё так?

Карытка Таццяна

Чатыры маладыя жанчыны прыходзяць на рэаліці-шоу “Мужчына выбірае”, каб знайсці каханне і праславіцца. Але знікненне адной з удзельніц, ананімныя запіскі з перасцярогамі і дзівацкія конкурсы красамоўна падказваюць, што рэжысёр праекта ставіць свой, небяспечны эксперымент, мэта якога зусім не каханне.

Збор твораў у двух тамах

Бабарэка Адам

Цяпер усё апублікаванае А. Бабарэкам пры жыцьці выглядае толькі надводнай часткай айсбэргу, бо большая частка таго, што стваралася пісьменьнікам, у друк ня трапіла. Шмат што засталося ў чарнавіках, накідах, плянах–схемах. Такім чынам, сёньня зьявілася магчымасьць адэкватнай ацэнкі творчасьці і асобы Адама Бабарэкі, а таксама літаратурнага працэсу 1920—30–х гг. увогуле.

Дзедавы казкі

Дзед Янкель

Поўня ўзышла на чорнае неба, яе халодныя прамяні асвячалі пакой, падаючы праз акно. Голасна брахаў суседскі сабака. Я доўга не мог заснуць, таму пэўны час проста ляжаў пад коўдрай і паглядаў у акно. Узгадаў, як мая бабуля вучыла мяне малога, што перад сном у акно глядзець нельга, бо нячыстая можа налякаць. Зразумела, што я, малы хлапчук цікаўны да ўсяго, не мог яе паслухаць. Акно было для мяне нібы дзвярыма ў іншы свет, я падоўгу ўглядаўся ў неба, на якім танчылі халодныя зоры, нават намагаўся іх лічыць. Тады ж бабуля пачынала пужаць мяне «бабамі цыцохамі» і распавядаць мне чарговую байку.