Партрэты
5.90 BYN
Памер: 130x200 мм
Вага: 295 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Мінск: Галіяфы, 2014. — 96 с.ISBN 978-985-7021-28-4
У кнізе сабраная калекцыя літаратурных партрэтаў. Большасць калекцыі складзена з вобразаў блізкіх і вельмі блізкіх людзей, якіх аўтар цудоўна ведаў. Таму тэксты прасякнуты цёплымі пачуццямі любові і спагады. А таксама ў кнізе змешчаны партрэты творцаў, з якімі аўтар не быў асабіста знаёмы, але чые творы моцна на Адама Глобуса паўплывалі.
Артыкул пра аўтара ў “Вікіпэдыі”
Блог аўтара ў “LiveJournal”
ЗМЕСТ
Частка першая. Блізкія людзі
Максім. Словы пра паэта Максіма Танка
Валодзя. Словы па скульптара Валодзю Жбанава
Еўдакія. Словы пра паэтку Еўдакію Лось
Уладзімір. Словы пра пісьменніка Уладзіміра Караткевіча
Міхась. Словы пра паэта Міхася Стральцова
Янка. Словы пра пісьменніка Івана Антонавіча Брыля
Міхаіл. Словы пра мастака Міхаіла Савіцкага
Гаўрыла. Словы пра мастака-манументаліста Гаўрылу Вашчанку
Май. Словы пра мастака-жывапісца Мая Данцыга
Частка другая. Партрэты
Майсей. Словы пра літаратара Майсея Кульбака
Кастусь. Словы пра скульптара Кастуся Сароку
Частка трэцяя. Бацькі
Чэсь. Словы пра тату майго, Чэся (Вячаслава) Адамчыка, напісаныя да ягонага 80-годдзя
Ніна. Словы пра сыход мамы маёй — Ніны Глобус
Фрагменты з кнігі Паглядзець
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Апавяданьні, уключаныя ў зборнік знакамітага польскага пісьменьніка Зьбігнева Уладзімежа Фрончка "Анёлы, чэрці і кабеты", ненавязліва прымушаюць чытача думаць. Пра хуткаплыннае жыцьцё, пра сваю місію ў ім, пра каханьне і нянавісьць, пра добрае і нядобрае. Напісаныя па-майстэрску, зь цёплым польскім гумарам, ад якога хочацца ўсьміхацца, а часам і плакаць.
«Знахар» — польскі бэстсэлер 1937 года. Меладраматычны раман Тадэвуша Далэнгі-Мастовіча расказвае пра выбітнага варшаўскага хірурга, прафесара Рафала Вільчура, які пасля страты памяці і шматгадовых бадзянняў пад імем Антонія Касібы трапляе ў рытуал на млын у мястэчку на Браслаўшчыне, дзе нечакана выяўляе ў сабе невытлумачальную здольнасць лячыць людзей.
У іранічнай і лірычнай аповесці Андрэя Горвата персанажы стамляюцца быць кардоннымі фігуркамі, стараюцца не патануць у шматслойнасц Існавання і вучацца казаць: «Je vis. Я жыву».
