Шматмоўная паэзія Вялікага Княства Літоўскага эпохі Рэнесансу
2.50 BYN
Памер: 145x215 мм
Вага: 545 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Манаграфія. — Мінск: Кнігазбор, 2010.— 376 с. Цвёрдая вокладка. Наклад кнігі цалкам прададзены.ISBN 978-985-6976-10-3.
Манаграфія ёсць панарамным даследаваннем шматмоўнай паэзіі Вялікага Княства Літоўскага эпохі Рэнесансу. На аснове сваіх ранейшых публікацый і новых распрацовак аўтар падрабязна ўзнаўляе гісторыю развіцця паэтычнага жанру ў Літве і Беларусі ад пачатку XVI да пачатку XVII ст.
Кніга будзе карысная філолагам, гісторыкам і ўсім, хто цікавіцца культурай Вялікага Княства Літоўскага.
Гэтая кніга напісана беларускім даследчыкам, які шматмоўную паэзію Вялікага Княства Літоўскага эпохі Рэнесансу разглядаў, па-першае, як агульную спадчыну літоўскага, беларускага, украінскага і польскага народаў, а па-другое — як частку шматмоўнай беларускай літаратуры даўніх стагоддзяў,таксама як літоўскія даследчыкі разглядаюць яе як інтэгральную частку літоўскай літаратуры, украінскія — як частку літаратуры ўкраінскай, а польскія — як частку літаратуры польскай.
Выбар шматмоўнай паэзіі Вялікага Княства Літоўскага эпохі Рэнесансу ў якасці аб’екта даследавання стаўся магчымым у Беларусі пасля перагляду беларускім літаратуразнаўствам у 70—80-х гг. XX ст. многіх састарэлых канцэпцый і ацэнак у вывучэнні гісторыі літаратуры. Старадаўняя беларуская літаратура перастала атаясамлівацца выключна з творчасцю на старабеларускай і царкоўнаславянскай мовах праваслаўных па веравызнанні аўтараў, была ўзятая пад увагу шматмоўная спадчына Вялікага княства Літоўскага XVI—XVIII стст… (З “Уводзінаў”.)
Беларускай літаратуры стала больш (Тацяна Нядбай, Будзьма.org)
Паглядзець апісаньне цалкам
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
У кнізе прасочваецца беларуская прысутнасьць у Латвіі з часоў полацкіх калоніяў Герцыке і Кукейнас і да сёньняшнага дня. Ну і самае галоўнае, у выданьні дэталёва і рознабакова дасьледуецца сёньняшняя беларуская мова Латгаліі, даюцца яе ўзоры, а таксама разглядаецца нацыянальная сьвядомасьць яе носьбітаў.
Нумар прысьвечаны эпісталярнай спадчыне эміграцыі — часам лісты ёсьць адзінай крыніцай у вывучэньні тых ці іншых праяваў. “Эпісталярыі, як дэталізаваны адбітак адносінаў паміж аўтарам і адрасатам, шмат даюць для разуменьня часу і спэцыфікі эміграцыйнага жыцьця, тых ці іншых учынкаў у яго кантэксьце”.
Нямецкі гісторык раскрывае феномен беларускай сталіцы як “сацыялістычнага горада”, створанага пасля Другой сусветнай вайны. У кнізе на багатым архіўным матэрыяле разглядаюцца гарадское планаванне і архітэктура, урбанізацыя і міграцыя, і таксама жыллёвае пытанне і штодзённае жыццё горада. Аўтар супастаўляе жаданае і сапраўднае савецкай сістэмы.
