Паляванне на ліса
11.30 руб.
Памер: 210x290 мм
Вага: 410 г
Purchase
Няма на складзе
Апісаньне
Мастак Свэн Нурдквіст; пераклад са шведскай Надзеі Кандрусевіч. — Мінск: Кнігазбор, 2017. – 32 с.: іл. — (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка”. Падсерыя “Каляровы ровар”; выпуск 12).ISBN 978-985-7144-41-9
Кніга цалкам прадалася.
Пераклад зроблены паводле выдання: Sven Nordqvist “Rävjakten”, Bokförlaget Opal AB, Bromma, 2012.
Пэтсан, ягоны каток Фіндус і некалькі курэй жывуць на хутары. Аднойчы да іх прыйшоў сусед Густаўсан і сказаў, што збіраецца паляваць на ліса, бо той крадзе курэй.
Хутка ты даведаешся, што прыдумалі Пэтсан і Фіндус, каб напужаць ліса.
Кнігі Свэна Нурдквіста ўжо сталі класікай дзіцячай літаратуры, а яго гісторыі пра старога Пэтсана і коціка Фіндуса перакладзеныя на больш як 30 моваў свету. Незвычайныя ілюстрацыі будуць цікавыя не толькі дзецям, але і іхным бацькам.
Фрагмент з кнігі
...Пэтсан і яго коцік Фіндус жылі на хутары ў дамку сярод палёў ды лугоў. У куратніку побач з домам жылі куры, у паветцы было поўна дроваў, а ў майстэрні — усялякіх неабходных у гаспадарцы рэчаў. Госці да іх заходзілі нячаста, але Пэтсан з Фіндусам і без гасцей не сумавалі.
Аднойчы да іх завітаў сусед Густаўсан з сабакам на павадку і стрэльбай за плячыма. Ён быў нечым моцна раззлаваны.
— Здароў, Пэтсан, — буркнуў Густаўсан. — Да цябе таксама ліс панадзіўся?
— Ды не, не было тут ліса, я дык прынамсі не бачыў, — адказаў Пэтсан.
— Ну калі б ён прыходзіў, ты б дакладна заўважыў, — прамармытаў Густаўсан. — Бо ён крадзе курэй. Гэтай ноччу ён залез у мой куратнік ды знёс курыцу. Але больш я яму не дам. Няхай толькі трапіцца мне на вочы — застрэлю. Ты б можа таксама дастаў стрэльбу, Пэтсан. Можа, сёння ўначы ён прыйдзе да цябе, калі пабачыць, што я зачыніў сваіх курэй. І Густаўсан пайшоў.
— Ага, дык сёння ўвечары да нас можа завітаць ліс, — сказаў Пэтсан сам сабе і паглядзеў у след Густаўсану. — Тады нам таксама лепш замкнуць курэй. Як лічыш, Фіндус?
Калі прыходзіў Густаўсан, Фіндус ускараскаўся Пэтсану на капялюш, і ўсё яшчэ сядзеў там.
— Мне здаецца, лепш было б замкнуць Густаўсана, — адказаў коцік і паглядзеў на Пэтсана. — Нешта я не давяраю суседзям са стрэльбай.
Пэтсан засмяяўся.
— Можа і добра, калі Густаўсан застрэліць гэтага ліса, бо інакш ён і нашых курэй перацягае.
— Не трэба забіваць ліса. Лепш яго абхітрыць. Я так заўсёды раблю, — сказаў Фіндус.
— Ага, магу сабе ўявіць, — усміхнуўся Пэтсан. — Але так, шкада забіваць ліса. Лепш падумаем, як яго напалохаць, каб ён больш ніколі не цягаў курэй...
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Гэтая прыгожая кніга Стыяна Холе «Неба Ганны» поўная смутку, любові ды пяшчоты. У дзяўчынкі Ганны памерла маці, і яна разам з татам спрабуе ўявіць сабе неба, куды трапіла мама, і што яна там робіць. Старыя ўспаміны і новыя думкі змешваюцца, і ўрэшце становіцца не так самотна і сумна. Наша фантазія не мае межаў і дапамагае нам перажываць самыя складаныя моманты ў жыцці і спраўляцца з самымі вялікімі нашымі страхамі.
Першае дзіцячае «тата», першыя няўпэўненыя крокі... Што можна цалкам выразіць радасць і захапленне бацькоў, якія назіраюць узрастанне новага чалавека?
Цудоўныя ілюстрацыі і рэфрэн: «Ты быў дадзены мне, цябе моцна люблю» – дапамагаюць кнізе перадаць пяшчэту, што звязвае бацьку і дзіця – назаўжды.
Ты хочаш абрэзаць коскі, але бабуля кажа, што “лысенькія” ходзяць толькі хлопчыкі? А вось і няпраўда. Хлопчыкі, калі захочуць, могуць адрасціць сабе хаер ці пракалоць вушы. І памяняць сваю машынку на тваю ляльку. Бо гуляцца трэба з тым, што падабаецца. Галоўнае, каб было цікава!
