Выбраная паэзія / Абу Убада аль-Бухтуры ; з арабскай ; пераклад Лявона Баршчэўскага. – Мінск : Выдавец Зміцер Колас, 2021. – 84 с. – (Паэты планеты).
ISBN 978-985-23-0149-7
Абу Убада аль-Ўалід аль-Бу́хтуры (821–897), родам з Сірыі, – адзін з самых значных прадстаўнікоў сярэдневечнай арабскай літаратуры, у творчасці якога своеасаблівым чынам спалучыліся традыцыі даўнейшай бедуінскай і пазнейшай ісламскай паэзіі.
Верш з кнігі
Да канца вечнасці баяўся я: цябе не ўбачу,
Памру з мілосцю той, што жаль пазначыў.
О каралева, у мілосці куды больш вабнотаў,
Чым мець у сэрцы вечна гэтулькі турботаў.
Высокая ўладарка, гожая аздоба свету,
Ад пачуцця душа саспела й сэрца гэта.
Зямлі, дзе не хадзіла ты, няйначай
Ані не ўбачыць сонца, лёс яе лядачы.
ЗМЕСТ Паглядзець
З ЧАТЫРОХРАДКОЎЯЎ
***(Сыду ад цябе й толькі тым абыдуся...)
***(Цярпеў я пакуты, як ты была побач...)
***(Адно сваім слязам волю дай...)
***(Я цалаваў яе ў шчаку – яна ж сыйшла...)
***(Сышоў ты – і даўно адсутны ў краі...)
***(Калі са зрэнак неба не пральюцца слёзы...)
***(Адно ўзаемную шаную вернасць...)
***(Пазначаны любы, хто жыў на свеце...)
***(Зрабіў бы мне сябар зло...)
***(Калі б аднойчы не стала яды...)
***(Зусім таямніц не стала да слёз...)
***(Тужу па табе: ты ад дома цяпер далёка...)
***(Сыходзіць збіраецца Абу-Касім...)
***(То дай мне, дай фіялкі ў руку...)
***(Людзі з Меккі здзівіліся, ўбачыўшы нас...)
***(Звышразумным ці шчодрым не быў той...)
***(Калі пазнаёміў двух сваіх сяброў...)
***(Мы працавалі там, куды нас пасылалі...)
З ШАСЦІРАДКОЎЯЎ
***(Абу-Джафар быў братам нам...)
***(Абу-Джафар! Цябе ўслаўляць язык...)
***(Прыйшоў я ў гневе, хоць і схамянуўся...)
***(Настала ціша, скруху ўсіх вачэй...)
***(Рукамі рухай – ці, з прычыны прастаты...)
***(На людзях паказваем нашу няпрыязь...)
***(У адным целе – і твая, й мая душа...)
***(Калі залеўны дзень мінае час «захвалу»...)
***(Яны казалі: сыдуць прэч твае вярблюды...)
***(Сказаў мне неяк лекар мой...)
***(Браток, як бачу, ты ўсё чыніш здзек з мяне...)
***(Палац паўднёвы ўзнёсся там, прастору ўсю запаланіў...)
***(О коннікі, бітваў бясконцых сыны...)
***(У цемрыве яе вачэй таіцца спуджаны пагляд...)
З ВАСЬМІРАДКОЎЯЎ
***(Калі б не ібн Мур, жыццё было б нам горкім...)
***(Жылі мы, нібы дзве галінкі...)
***(Я вочы прыгадаў яго і твар з тугой...)
***(Далі ім мажлівасць урэшце спаткацца...)
***(Да канца вечнасці баяўся я: цябе не ўбачу...)
***(Бо вочы мае вобраз любае ўхапілі...)
***(Я ў скрусе плачу, ты ж не бачыш слёз маіх...)
***(Смерць ад кахання да маёй нібы прыйшла магілы...)
***(Як цудоўны, залаты, з пекнай Поўначы дынар...)
***(Падарожніка ўвесь час вабіць невядомы шлях...)
***(Свой позірк я ўхваляю, да цябе прыкуты...)
***(Мілая, хай прыгажосць...)
***(Хай Бог нас абароніць ад самоты...)
З ДЕСЯЦІРАДКОЎЯЎ
***(Сыходжу з мілосцю, якой анішто ўжо не зменіць...)
***(Прынцэса мая, я ў цябе не прашу анічога...)
***(Я люстра ўзяў. Нашто я ўзяў яго цяпер...)
***(Твае залётнікі прыходзяць да мяне...)
***(Абу аль-Шава́рэб, як з войскам ты рушыў на бой...)
З ДВАНАЦЦАЦІРАДКОЎЯЎ
***(Прыйшла вясна, уцехі поўная, пыхлівая...)
***(Тугою набрыняўшы дрогкай, хмары...)
***(І маладосць прайшла, і ўсё, што з ёй...)
***(Як міласцю сваёй яна пакінула мяне...)
***(Божа, даўно да краіны чужой...)
***(Вось, паглядзіце: у глыбі палаца...)
З ЧАТЫРНАЦЦАЦІРАДКОЎЯЎ
***(Зямля замоўкла, краскі ўкруг загаманілі...)
***(Каб да жанчыны шлях прайсці...)
***(Ці не здзіўляе іншых, што мяне турбуе?..)
***(Сышла навечна маладосць...)
З ІНШЫХ ПАЭТЫЧНЫХ ТВОРАЎ
***(Ты ведаеш: сёння на золку вясна надышла...)
***(О ты, халодная, як лёд...)
***(Палац наведай, у якім...)
***(...То ж чаму, зямля я цемрай...). Урывак
***(Мая паэзія пайшла ва ўсе краіны...)
***(О калі б спачуванне прачнулася ў сэрцы тваім...)
***(О дайце, дазвольце мне слёзы ракою праліць...)
***(Стаяў нядаўна моўчкі я ў даліне між руін глухіх...)
