Раман / Пераклад з французскай Зміцера Коласа. — Мінск: Зміцер Колас, 2014. — 100 с. — (
Littera scripta). Цвёрдая вокладка.
ISBN 978-985-6992-53-0
Пераклад зроблены з выдання:
Jean Echenoz. 14. Les Éditions de Minuit, Paris, 2012.Напісаны ў даволі іранічным стылі, блізкім да чорнага гумару, раман лаўрэата Ганкураўскай і шэрагу іншых літаратурных прэміяў Жана Эшноза (нар. 1947) распавядае пра падзеі і акалічнасці Першай сусветнай вайны і тыя лёсы, якія сустрэлі на ёй галоўны герой Антым, яго брат і тры ягоныя сябры.
Адрасуецца шырокай чытацкай аўдыторыі.
Выданне гэтага твора ажыццёўленае пры падтрымцы Праграмы дапамогі кнігавыданню Французскага інстытута ў рамках ушанавання стагоддзя першай сусветнай вайны.ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець
Надвор'е стаяла на дзіва спрыяльнае і была субота, дзень, калі Антым дзякуючы займанай пасадзе меў права не працаваць, a таму, паснедаўшы, ён выбраўся зрабіць кружочак на ровары. У планах было: скарыстацца шчырым жнівеньскім сонцам, даць трошкі працы мышцам і вясковага паветра лёгкім і, вядома, паваляцца дзе-небудзь на траўцы, дзеля чаго да рамы шпагатам быў прымацаваны пухлы том, занадта тоўсты, каб улезці ў драцяны кош багажніка. Калі ззаду засталіся і горад, дзе ехаць даводзілася амаль на халастым ходзе, і кіламетраў дзесяць роўнядзі, дзе круціць педалі не складала цяжкасці, пачаўся пад'ём, які прымусіў яго адарваць зад ад сядла і, стоячы, перавальваючыся справа налева, добра-такі папацець. Пад'ём быў, ясная рэч, не вялікі, — хто ж не ведае, якія ў Вандэі "горы", — так, проста пагорак, але дастаткова ўздыбісты, каб з яго адкрываўся від на ўсё наваколле.
Як толькі Антым дасягнуў вяршыні, знянацку наляцеў магутны віхор, які ледзьве не збіў картуз з яго галавы і амаль не перакуліў ровар — салідны "Эўнтэс", мадэль, створаную святаром для святароў, — ён купіў яго ў аднаго вікарыя, якога разбіла падагра. Зрухі паветра такой рэзкай, гучнай і нечаканай сілы — рэч y гэтых краях дастаткова рэдкая, асабліва ўлетку ды пры такім сонцы, і Антым быў вымушаны паставіць адну нагу на зямлю і, пакінуўшы другую на педалі, глыбей насунуў картуз на чало пад аглушальны свіст ветру. Пасля ён акінуў позіркам краявід унізе: раскіданыя сям-там шматлікія вёсачкі, бясконцыя палі і пашы. Нябачны адсюль, недзе там, за дваццаць кіламетраў на захад, дыхаў акіян, y які Антыму выпадала разы чатыры, a можа і пяць выходзіць з сябрамі, хоць y такія дні ён, абсалютна неабазнаны ў рыбалцы, быў мала карысны, — і тым не менш, прафесія бухгалтара дазваляла яму выконваць адну заўсёды вітаную ролю: падлічыць і зафіксаваць па вяртанні на прыстань колькасць вылаўленай макрэлі, скумбрыі, мерланаў, калканаў і ўсякай іншай камбалы.
Быў першы дзень жніўня, і Антым няспешна аглядаў панараму ў сябе пад нагамі...
