Кніга прозы. — Мінск: Кнігазбор, 2015. — 240 с. — (
Бібліятэка Бацькаўшчыны; кніга 27).
Наклад кнігі цалкам прададзены.
ISBN 978-985-7119-79-0.
У кнігу “Адвечныя плыні” (27-ю ў серыі “Бібліятэка Бацькаўшчыны”) увайшлі творы Пятра Мурзёнка, якія раней друкаваліся ў альманаху “Беларус”, а таксама неапублікаваныя творы і нататкі аўтара пра жыццё ў Канадзе. Гэта кніга — своеасаблівы працяг творчасці аўтара, які пачаўся выхадам кнігі ўспамінаў “Над Дзісенкай ракой” у 2008 годзе. На вялікі жаль, няўмольны лёс перарваў творчыя задумы, якія былі ў запасе ў гэтага цудоўнага чалавека, бацькі, настаўніка, грамадзяніна і пісьменніка.
ЗМЕСТ Паглядзець
І. Кастусёвы прыгоды (расказы для дзяцей)
Кастусёк
“Петухі”
Вялікі пост
Вялікдзень
Царква
Посік
Маланкаадвод
Лялюсь
Лялька
Ліса
Грак і каршун
Гусак
Баран
Галубы
Чмялі
Вожык
Сава
Коні
Чайкі
Жаўранак
Каршун
Гусі за ракой
Крынічка
ІІ. Навелы і апавяданні
Трагічнае каханне
Зламаныя лёсы
Вячэрня, або Усяночная
Мілыя краявіды
Першае верасня
Дзядуля Тумаш
Дзядзька Сяргей
Юня
Наташа
Плытагоны
Пранук
Міхась
На паляванні
Жыццё... за тры рублі!
Аб адной сям’і
Костусь
Гога
Стараверы
Асаднікі
ІІІ. Аповесці
Яны не былі вінаватыя
Заходняя Беларусь
...17 верасня 1939 года
Вайна
“Радзімая” пляма
Адзін дзень з жыцця ў БНР (аповесць, якая магла б быць быллю)
IV. Над Атавай-ракой (нататкі аб жыцці ў Канадзе)
Уступ
Першыя ўражанні
Падарожжа на Ніягару
З гісторыі і геаграфіі Канады
Адміністрацыйны падзел Канады
Жывёльны і раслінны свет
Наша хата
Кветкі
Ваколіцы Атавы
Што мы слухалі па радыё і глядзелі па тэлебачанні
Як працуюць камунальныя службы
Як тут будуюць
Як гандлююць
Рэлігія
Ахова здароўя
Шпіталь
Беларускі клас у Атаве
Фінансы
Канада святкуе
Святкаванне Дня Канады
Кірмаш у вёсцы Карп (свята ўраджаю)
Хэлаўін
Дзень Успамінаў
Каляды
Культура
Нашы знаёмствы
На матацыкле вакол зямнога шара
Купалле ў Атаве
Прэзентацыя кніг
60-годдзе Згуртавання Беларусаў Канады (ЗБК)
Фестываль славянскай музыкі і песні
Кангрэс Славістаў Канады
Маё пісьменства
V. Артыкулы, пісьмы
Беларуская суботняя школа ў Атаве (газета “Беларус”, № 518, сакавік 2006)
Беларускія пустыні (газета “Беларус”, № 528, студзень 2007)
Каляды ў Атаве (газета “Беларус”, № 529, люты 2007)
Наша перапіска
Ліст ад Авакума Гаўрылавіча Рудава
Ліст ад Таццяны Кузьмінічны Дзіковіч
Ліст ад Вітаўта Кіпеля
Ліст да Вітаўта Кіпеля
Лісты ад Янкі Кацярыніча
Фрагмент з кнігі Паглядзець
“Добры дзень, далёкая і невядомая Канада!” — такімі словамі я закончыў сваю кнігу “Над Дзісенкай ракой”. Ужо шосты год пайшоў, як мы пакінулі родную Беларусь і жывём у Канадзе, але ніколі і нічога не саснілася мне за гэты час канадыйскага. Сніцца мне мая родная Беларусь, Пастаўшчына, Дварчаны, дзе мы пражылі 45 гадоў, Чарэмушнікі Падзісенныя, дзе я нарадзіўся. Сняцца мне суседзі, вяскоўцы, сябры. Сніцца мне хатка, сад, агарод.
Нядаўна прыснілася мне родная мамачка, якую я абняў з вялікай радасцю са слязамі на вачах, што так яе даўно не бачыў. 10 жніўня 1949 года яна пакінула нас, гэта адбылося 59 гадоў таму назад. Толькі 59 гадоў яна пражыла. Рэдка яна мне снілася ў апошні час, можа, і з-за даўнасці гадоў. А тут я так выразна адчуў яе худзенькае цела. Адбылося гэта ў ноч з 13 на 14 жніўня 2008 года, на трэці дзень пасля гадавіны яе смерці. Я кладуся спаць і ўстаю з яе вобразам, я размаўляю з ёй, я чую яе галасок, такі мілы майму сэрцу. Я бачу яе ў маёй роднай хатцы каля печы за гатаваннем ежы або ў агародзе за полівам агуркоў. Я памятаю, як выпраўляла яна мяне ў школу. Калі школа была пабудавана ў вёсцы, то я прыбягаў дамоў на вялікім перапынку, каб чаго смачненькага перакусіць. Яна заўсёды казала: “Прыгожыя вы песні спяваеце ў школе, але твой галасок я добра чую здалёк”. Я ніколі не быў спеваком, а голас мой мама чула. Калі кароўкі прыходзілі з поля, то мы з сястрычкай беглі за кубкамі, каб мама пры даенні нам наліла малачка. Малачко было цёплае, духмянае і вельмі смачнае. Засталося толькі ўспамінаць. Я бачу яе заўсёды жывую і адчуваю побач з сабой. Наступны раз мамачку сасніў у ноч з 2 на 3 верасня 2009 года.
Бацька мне сніцца часцей. Можа таму, што менш гадоў прайшло пасля яго смерці. Памёр ён 19 студзеня 1992 года, не дажыўшы аднаго месяца да сваёй 97-й гадавіны. І яго я бачу заўсёды жывога то за варштатам, габлюючы дошкі, то за плугам на полі ці з касой на сенажаці. А ў святы мы з бацькам і з дзядулем Тумашом лавілі вудачкамі ў Дзісенцы рыбку.
Зараз я ўсіх іх бачу жывымі і здаровымі, чую іх галасы і размаўляю з імі, звяртаюся да іх за парадай, калі ўзнікае пытанне, якое цяжка вырашыць. Думаю, як бы вырашылі тую ці іншую праблему яны, такія дарагія мае родныя. Яны памерлі, але яны жывуць у маёй душы і будуць жыць, пакуль будзе біцца маё сэрца…
(з уступу да нататак “Над Атавай-ракой”)
Пра аўтара Паглядзець
Пётр Мурзёнак (26.02.1930 — 30.06.2010) нарадзіўся ў Чарэмушніках Падзісенных Пастаўскага раёна ў сям’і Сільвестра Мурзёнка (1895—1992) і Надзеі Дзіковіч (1890—1949). Скончыў педвучэльню ў Паставах у 1950. Служыў у войску (1950—1953). Скончыў Мазырскі педінстытут.
Працаваў настаўнікам матэматыкі і фізікі на Пастаўшчыне, у Вайшкунах, Васілінах, Шкіралях, Дварчанах, Шырках. Быў дырэктарам васьмігодкі ў Дварчанах.
У 2003 годзе прыехаў у Канаду. Разам з жонкай Данатай працаваў пяць навучальных сезонаў у суботняй беларускай школе ў Атаве (2004—2009).
У 2008 годзе выйшла першая кніга, “Над Дзісенкай ракой”, якую Пётр Мурзёнак пісаў амаль з прыезду ў Канаду. Публікаваў свае нарысы ў альманаху “Беларус” які выдаецца ў Нью-Ёрку. Пахаваны ў сталіцы Канады Атаве.
