Стамбул. Горад і ўспаміны
22.40 руб.
27.40 руб.
Size: 145x215 mm
Weight: 635 g
Purchase
out of stock
Description
Стамбул. Горад і ўспаміны / Архан Памук ; пераклад з турэцкай Таццяны Урублеўскай-Токер. — Мінск : А. М. Янушкевіч, 2018. — 500 с. : іл. — (Серыя "Noblesse Oblige").
ISBN 978-985-7165-92-6.
Пераклад з турэцкай Таццяны Урублеўскай-Токер паводле выдання:
Orhan Pamuk. Istanbul. Hatıralar ve Şehir. Yapı Kredi Yayınları. 2003.
«Стамбул. Горад і ўспаміны» — адна з самых вядомых кніг славутага турэцкага пісьменніка Архана Памука. Менавіта за атмасферу Стамбула, якая прысутнічае ў творах Памука, ён і атрымаў Нобелеўскую прэмію па літаратуры ў 2006 годзе.
Пісьменнік стварыў нязвыклую кнігу: раман-аўтабіяграфія, сямейная сага, энцыклапедыя горада, альбом з цудоўнымі здымкамі і гравюрамі. Аўтар вядзе чытача за руку па сваіх любімых вулках, напоўненых гукамі і пахамі роднага горада, не бачнага турыстам, схаванага ад мімалётных разявак… Як Дублін — Джойсам, Буэнас-Айрэс — Борхесам, так Стамбул услаўлены Памукам.
Артыкул пра Архана Памука ў Вікіпэдыі
ПРА АЎТАРА
Архан Памук (нарадзіўся ў 1952) – турэцкі пісьменнік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі 2006 года. Яго творы можна лічыць своеасаблівымі гайдамі па Стамбуле, атмасферай якога поўняцца кнігі пісьменніка.
“У пошуках меланхалічнай душы роднага горада аўтар выявіў новыя сімвалы для сутыкнення і перапляцення культур”, – з такой фармулёўкай яго ўганараваў Нобелеўскі камітэт.
Кнігі Памука выйшлі ў перакладах на 64 мовы.
“Я толькі слухаў унутраную музыку, таямніцу якой я не зусім ведаю. І не хачу ведаць”, – так выказаўся пісьменнік пра свайго “анёла натхнення”.
Самыя вядомыя кнігі Архана Памука – “Маё імя – Чырвоны” (1998), “Снег” (2002), “Стамбул” (2003), “Музей цноты” (2008), “Мае дзіўныя думкі” (2014).
ЗМЕСТ Паглядзець
ISBN 978-985-7165-92-6.
Пераклад з турэцкай Таццяны Урублеўскай-Токер паводле выдання:
Orhan Pamuk. Istanbul. Hatıralar ve Şehir. Yapı Kredi Yayınları. 2003.
«Стамбул. Горад і ўспаміны» — адна з самых вядомых кніг славутага турэцкага пісьменніка Архана Памука. Менавіта за атмасферу Стамбула, якая прысутнічае ў творах Памука, ён і атрымаў Нобелеўскую прэмію па літаратуры ў 2006 годзе.
Пісьменнік стварыў нязвыклую кнігу: раман-аўтабіяграфія, сямейная сага, энцыклапедыя горада, альбом з цудоўнымі здымкамі і гравюрамі. Аўтар вядзе чытача за руку па сваіх любімых вулках, напоўненых гукамі і пахамі роднага горада, не бачнага турыстам, схаванага ад мімалётных разявак… Як Дублін — Джойсам, Буэнас-Айрэс — Борхесам, так Стамбул услаўлены Памукам.
Артыкул пра Архана Памука ў Вікіпэдыі
ПРА АЎТАРА
Архан Памук (нарадзіўся ў 1952) – турэцкі пісьменнік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі 2006 года. Яго творы можна лічыць своеасаблівымі гайдамі па Стамбуле, атмасферай якога поўняцца кнігі пісьменніка.
“У пошуках меланхалічнай душы роднага горада аўтар выявіў новыя сімвалы для сутыкнення і перапляцення культур”, – з такой фармулёўкай яго ўганараваў Нобелеўскі камітэт.
Кнігі Памука выйшлі ў перакладах на 64 мовы.
“Я толькі слухаў унутраную музыку, таямніцу якой я не зусім ведаю. І не хачу ведаць”, – так выказаўся пісьменнік пра свайго “анёла натхнення”.
Самыя вядомыя кнігі Архана Памука – “Маё імя – Чырвоны” (1998), “Снег” (2002), “Стамбул” (2003), “Музей цноты” (2008), “Мае дзіўныя думкі” (2014).
ЗМЕСТ Паглядзець
Products You May Like
Поўня ўзышла на чорнае неба, яе халодныя прамяні асвячалі пакой, падаючы праз акно. Голасна брахаў суседскі сабака. Я доўга не мог заснуць, таму пэўны час проста ляжаў пад коўдрай і паглядаў у акно. Узгадаў, як мая бабуля вучыла мяне малога, што перад сном у акно глядзець нельга, бо нячыстая можа налякаць. Зразумела, што я, малы хлапчук цікаўны да ўсяго, не мог яе паслухаць. Акно было для мяне нібы дзвярыма ў іншы свет, я падоўгу ўглядаўся ў неба, на якім танчылі халодныя зоры, нават намагаўся іх лічыць. Тады ж бабуля пачынала пужаць мяне «бабамі цыцохамі» і распавядаць мне чарговую байку.
Гэтую кнігу празаіка складаюць стракатыя — па форме і змесце — апавяданні, у якіх аўтар кідае рэтраспектыўны позірк у мінулае і спрабуе зазірнуць у будучыню.
За аснову сюжэта графічнага рамана «53 тралейбус» былі ўзяты апавяданні Ўладзіміра Рабіновіча з кнігі "Рабіновіч, як табе не сорамна", вольны пераказ неапублікаваных мемуараў адваката Айзіка Ленчнара, гарадская легенда пра тры танкі і іншыя гісторыі. Любое супадзенне з рэальнасцю аўтар лічыць сваёй заслугай.