Адваротны бок люстра
5.10 BYN
Size: 130x200 mm
Weight: 265 g
Purchase
out of stock
Description
Прыгодніцкі раман. — Мінск: І. П. Логвінаў, 2012. — 112 с.ISBN 978-985-6991-67-0
Варвара Станкевіч, пятнаццацігадовая школьніца з Вільнюса, выпадкова набыўшы старажытнае люстра, трапляе скрозь яго ў Вільню сярэдзіны XVI стагоддзя, дзе знаёміцца з юным шляхцічам Міхалам Саколічам. Ім выпадзе даведацца пра таямніцу люстраў, пабываць пры каралеўскім двары Жыгімонта II Аўгуста і Барбары Радзівілл і апынуцца ў самым віры інтрыг і змоў.
Пра кнігу:
Каранацыя Ксеніі Шталянковай (фотарэпартаж)
Ксенія Штале(я)нкова: прарыў моладзевай прозы
"Ты страшэнна даўно жывеш у гэтым горадзе, ходзіш міма гэтых будынкаў і дыхаеш выхлапнымі газамі. У свае амаль шаснаццаць гадоў ты цвёрда верыш у дзве рэчы: тэорыю гравітацыі і Сеціва. Калі табе кажуць пра рамантыку і прыгоды, ты спагадліва ўсміхаешся і стомлена адказваеш, што ўсё гэта ў мінулым і дарэмныя мары не для цябе. І толькі ўвечары, кладучыся спаць, ты сумуеш пра часы, у якія ты ніколі не трапіш, марыш пра нездзяйсняльнае і нават не здагадваешся, што табе ўсяго толькі трэба зазірнуць у люстра…"
Products You May Like
У сусвеце, дзе некалькі краін аб’ядналіся ў звышдзяржаву, пануе ідэалогія адзінай культуры. Адмысловая арганізацыя «С.О.Н.» займаецца знішчэннем помнікаў самабытных культур, каб змяніць гісторыю. Аднак тыя, хто сутыкаецца са згубленай мовай сваёй краіны, пераходзяць на яе і становяцца носьбітамі звышздольнасцяў. Нібы мова здольная змяніць генетычны код. У Мінску такія людзі стварылі падпольнае аб’яднанне «Лабірынт», каб ратаваць спадчыну беларусаў ад сістэмы з дапамогай уласных здольнасцяў. Але ці праўда выклікае забытая мова мутацыі, а не нешта яшчэ? Ці не блукае ў Лабірынце шпіён? І што рабіць, калі блізіцца ноч і «С.О.Н.» ахоплівае розум?
«Ніхто дабром не дасць збаўлення» – трэцяя кніга з «Менскай трылогіі» Сяргея Пясецкага, славутага польска-беларускага празаіка. Мы працягваем сачыць за лёсамі ўжо знаёмых нам герояў менскіх зладзеяў Аліка Барана, Яся Нацэвіча і Філіпа Лысага.
У іранічнай і лірычнай аповесці Андрэя Горвата персанажы стамляюцца быць кардоннымі фігуркамі, стараюцца не патануць у шматслойнасц Існавання і вучацца казаць: «Je vis. Я жыву».
