Кніга вершаў. — Мінск: Кнігазбор, 2016. — 188 с. — (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка”; выпуск 76).
ISBN 978-985-7144-32-7.
Вершы з гэтай кнігі Людкі Сільновай прысвечаныя ўзаемаадносінам чалавека і цывілізацыі, з аднаго боку, і чалавека і прыроды, з іншага. Свет трансфармуецца. Ці застаецца ў ім досыць вольнага месца для шчырасці, кахання, сяброўства, чалавечай годнасці і пачуцця бяспекі? Разам з героямі, якія паўстаюць часам нават з сівой даўніны і легендаў, аўтарка даследуе ролю асобнага чалавека ў жыцці сучаснага вялікага горада і інфармацыйнага грамадства. На дапамогу ёй прыходзяць здабыткі сучаснай навукі, музыка і ўласная “тэхніка дэтэктыўнага пісьма”...
Кніга прызначаная сучаснаму, найперш гарадскому, чытачу з добрай адукацыяй і жаданнем прыстасавацца да хуткаплыннага жыцця ў мега-гарадах будучыні.
ЗМЕСТ Паглядзець
Раздзел I. УРБАНІКА
Мілаград
Вільня
Вілейка
Цёплая згадка
Мегаполіс у снезе
Галубок на трамвайным прыпынку
На скрыжаванні
Чарадзейны Полацак. Верш-фэнтазі
Байкер на праспекце Незалежнасці
Тэлевізар
Красналюдкі. Вясновая казка
Сквер ля Вайсковага шпіталя
Поўня-апельсін
Алімпіяда-2004
З нізкі “Залатая горка”
Залатая горка
Дождж у Менску
Марожанае ля ГУМа
Добрая раніца
З нізкі “Слонімскія каляды”
Карабель
Раздзел II. СВАБОДА-ЗІМА
Свабода-зіма
* * * “Шызы галубок, зялёная шыйка…”
У чаканні зімы
З нізкі “Ваярскія вершы Белай Поўначы”
Дзвіна
Знак часу
Рускія руны
Паядынак
Раўнавага
Другі
Голас
Люблю!
Паўночны баль
Маланка ў блакітным бурштыне
Нетэлефанаванне
Барусія
Мова-мора
Камень і час
Прагулка па Мілаградзе
Летні цёплы дождж
Падрэзала косы вярба
Раздзел III. ТУТЭЙШЫЯ
Модуль
З нізкі “Тэхніка дэтэктыўнага пісьма”
Тутэйшыя
На выставе Льва Дашкевіча (Тры словаздымкі)
Тутэйшы
Пано з абрэзкаў
Партрэт у рамцы за шклом на стале
Тэхніка дэтэктыўнага пісьма
З нізкі “Бляшанае вядро, поўнае чорных ягад”
Маленства
Тры ўзросты
Я веру
“Тутэйшыя”
Чорны сабачка
Без назвы
Ланцуг
Галінка
Восень: тры парасоны
Метал і бетон
Раздзел IV. РЫЦАРСКІЯ ХРОНІКІ
Вікторыя
Васількі
Беларуская руніка
Да Поўні
Сармацкая тайна
З нізкі “Новыя вершы”
Руіны
Сцэна
Сад
Героі
Горад
Агонь і дым
Дым
Сіла
У музеі
Ты, або Кісельны бераг
Васільковая раць
Дарога
Дзьмухавец
Жыццё героя
Дзіравыя словы
З нізкі “Вераснёвы мёд”
Выспа-вікінг
Залатая ніць
Развітанне
З нізкі “Габданк”
Ноч
Вада і жанчына
Эгле
“Габданк”
Духі рускія
Паўночныя Тэрмапілы
Любімы колер
Падары мне меч. Песня жанчыны
Тыя, што знікаюць
Scripta manent
З нізкі “Месяц на востраве Патас”
Дарога
Санаторскія клумбы
Белыя бардзюры
Музыка соснаў
Старое войска
Чарадзейная вада
На востраве Патас
Натуральная школа
Муха
Павуцінне дарог
Душа і пастух
Верасы, або Экскурсія
Ластаўкі ля маёй лоджыі на дзявятым паверсе
Раздзел V. ПАЭТ У МЕГАПОЛІСЕ
Назіральнасць
Паэт у дарозе
Як навальнічная вада
Скалалазка
Апошні прарок
Нататнік
Плённы дзень
Нанатэхналогія
На рынак
Дзяўчынка насупраць мяне ў цягніку
Шосты вагон
Капітан
Паэтэсы
Муза і меч. Верш-фэнтазі
Нанканфармісцкае
Знаёмы твар у натоўпе
Вечар у скверыку ля плошчы Перамогі
Зялёны клён
Раздзел VI. ЯГО ЗАВУЦЬ ВЕЦЕР
Паўночны вецер
Алень і вецер
Свята
* * * Я для цябе — вецер
Любімы вецер
Назіральніца
Раздзел VII. БЕЛЫ КОДЭКС
* * * Любіце кнігі! Яны — ластаўкі
Бібліятэка-гарбуз
Быць, а не здавацца!
Вехі гісторыі
Год-пераход
Белы кодэкс
Маладзечанская бібліятэка
Параўнальная анамастыка
Бібліятэка
Кнігіня
Ранішняя ўверцюра
Палімпсест
Раздзел VIII. ХАРАСТВО ХРЫСТА
Каля касцёла Святога Юзафа
* * * І кагосьці маё слова сагрэе
Добры дар
Цячэ паўз нас рака
Сонца і поўня
Вялікдзень
Мой Садзе ясны
Я вучуся
Сыходзіць мір
Музыка
Касцельныя клумбы
Пакуль ідзе імша
Раздзел IX. УСХОДНІ МІКРАРАЁН
Шахматы
Рубаі
Усходні матыў
Раздзел X. КАВАВЫЯ ЭКСПРОМТЫ
Верш, напісаны за кубачкам кавы
Медытацыя
Кававыя экспромты
Зварыць кавы
Раздзел ХІ. СУМЁТЫ
Сумёты
Прасцей
Капялюшык
З нізкі “Пленэр у Польшчы”
Смелае дрэва
Ружанысток
На агляднай пляцоўцы
Раздзел XII. СНЯЖЫНКІ (мініяцюры)
Алесь
Камень
Ж.......
* * * Людка, Людка
* * * Кожны хоча, каб яго любілі
Надпіс на адваротным баку фотакарткі
Перлінка
Сняжынкі
ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець
Мілаград
І.
Неадступна, наўздагад
Выплывае Мілаград
З мора васільковых хваляў,
Запаветны горад-сад.
Пасярод яго — палац,
Там дзяды нямоцна спяць
Малаком бялеюць сцены,
Макам макаўкі гараць...
ІІ.
Як вужака, у траве
Рэчка бліскае — заве
У таемную прастору,
Што па два бакі яе.
Выпарэнні, галасы?
Нетутэйшае красы
Шэпчуць скрыўленыя словы
Залатыя каласы...
III.
І з якой такой імглы
Точыцца да нас стары,
Быццам гук вандроўнай ліры,
Лёгкі, як уздых зямлі,
Ўвесь у зелені прысад,
Чарадзейны, як смарагд,
Крышталёвага аблічча
Горад-казка — Мілаград?..