Вершы і паэмы. — Мінск: Кнігазбор, 2010. — 336 с. Цвёрдая вокладка.
Наклад кнігі цалкам прададзены.
ISBN 978-985-6930-87-7.
Гэтую кнігу паэзіі Генадзь Бураўкін напісаў ужо ў XXI стагоддзі. Яе склалі паэмы “Узнясенне” і “Развітанне”, прысвечаныя апосталам Бацькаўшчыны Францішку Багушэвічу і Якубу Коласу, а таксама лірычныя вершы, прасякнутыя балючымі клопатамі нашых дзён, асветленыя сыноўскай любоўю да роднай зямлі і прадыктаваныя ўзвышаным пачуццём чыстага кахання. Як заўсёды ў аўтара, яны гранічна спавядальныя і ўсхваляваныя.
Артыкул пра аўтара на Вікіпэдыі.
ЗМЕСТ Паглядзець
* * * Я кожны дзень складаю лісты…
* * * Што яно — жыццё?..
* * * Па родным краі колькі ні кружы…
* * * Калі з табой побач…
* * * Горка ўспамінаючы нягоды…
* * * Каб не збіўся ты з дарогі…
* * * Думку сваю ў людзі адпусці…
* * * Калі жыццё нялёгкае пражыта…
* * * Як пройдзеш сталасці рубеж…
* * * Зайздроснікі і злоснікі зазвычай…
* * * Колькі помню сябе малога…
* * * Адключыў тэлевізар…
* * * Было…
* * * Калі раз’юшана зямная кара чыніцца…
* * * Хоць няма ў іх красы маляванай…
* * * Мне голас быў…
* * * Так многа намі страчана…
* * * Выток…
* * * У зорак мільгаценні…
* * * Мы некалі шукалі новых тэм…
* * * Атруцілі ластавак даўно…
* * * Хоць затокі зацягнула цінай…
* * * Блукаю ў незнаёмым лесе…
* * * Адпачні душою, адпачні…
* * * Калі мне было нядобра…
* * * Я да стомы хачу нахадзіцца…
* * * Калі пражытыя гады…
* * * Жнівеньскаю цёплаю часінай…
* * * Няўжо ёсць вежа са слановай косці…
* * * Зноў нас лёс бязлітасна дратуе…
Баль Сатаны
* * * Знікае “маўр”…
* * * Хрыпнуць палітыкі…
* * * Як чужою красою ні цешся…
* * * Здаецца, нячутна сплываюць вякі…
* * * Заўсёды сябруйце з зямлёю…
* * * Курлычуць журавы над голай нівай…
Узнясенне. Паэма
* * * Здавалася б…
* * * Кажуць…
* * * На плошчы шматлюднай…
* * * Змрок загусцеў за вакном…
* * * Гэткі ў свеце адвечны парадак…
* * * Дзе тыя словы…
* * * У памяці запаслівыя сховы…
* * * …А нашы дрэвы…
* * * Як бег дадому я…
* * * Трон восені яшчэ зусім пусты…
Канец верасня
* * * Блакітным слупом аж да неба…
* * * Капае, капае дождж…
* * * Я іду…
* * * Прырода змены прывячае…
* * * Мы — розныя…
* * * Скупыя высокія словы…
* * * Ты ўдачлівы…
* * * Ах, колькі развялося ў нас гісторыкаў!..
* * * Столькі шэрага туману…
* * * Нічога выдумляць не трэба…
* * * Не верце людзям…
* * * У кожнага свой час…
* * * Ну што…
* * * Хаця ў кішэнях драбяза брынчыць…
* * * Я і не ведаю нават…
* * * Свет даўно зрабіўся прагматычным…
* * * Не бойцеся начальнікаў…
Фантастычнае, чыста беларускае здарэнне на пачатку XXІ стагоддзя
* * * Дарэмнай працы не бывае…
* * * Мне раілі…
* * * Што не хворы…
* * * Не ўцякай…
* * * Штораніцы гляджуся ў сіняву…
* * * Я думаў…
* * * Начному Мінску я не давяраю…
* * * Быт…
* * * Покуль быў бязгрэшна малады…
* * * Калі б Хрыстос і сапраўды ўваскрос…
Начная адзінота
* * * Душны дзень на пыльнай прызбе ўлёгся…
Восень ідзе
Бабіна лета
* * * Замаўкае вуліца…
* * * Я прачнуўся на досвітку…
* * * Сяброў з гадамі і ў мяне ўсё менее…
* * * Калі вакол агледзецца ўсур’ёз…
* * * Стаміўся жыць…
* * * На зямлі даўно святых няма…
* * * Была святочнасць…
Вецер дзяцінства
* * * Не знаю…
* * * Дачка мне ўчора падарыла ўнучку…
* * * Не ведаю…
* * * Мяне агітуюць на ўсе лады…
* * * Колькі ні прайшоў дарог і сцежак…
* * * Час даўно пераблытаў семафоры і рэйкі…
* * * Матулі не трэба ніякіх гасцей…
* * * Ва ўсе часы былі і смех, і слёзы…
* * * Папракай — не папракай…
* * * Глядзіце…
* * * Не ведаю, ці плакаць…
* * * Хто мне скажа…
* * * Набудавалі храмаў на зямлі…
* * * Усе гады…
* * * Родная мая матуля-мова!..
Ідзе беларус!
Развітанне. Паэма
* * * Ох, як часта вы…
* * * Зірнеш здаволена наўкруг…
Канец лета
* * * Так мне хочацца ціха…
* * * Хаваю ад зайздросных рук…
* * * Раней сустракаліся на вяселлях…
* * * Млечны шлях пагас…
* * * Пэўна…
* * * Не надрывайце мне душу…
* * * А жыццё зусім кароткае…
* * * Прадчуванне расстання…
* * * Гэта няпраўда…
* * * Я ўжо адвык падвохаў апасацца…
* * * Калі б я меў на ўсё адказ…
* * * Вось і неба раіцца са мною…
* * * Мой ціхі полацкі зямляк…
* * * Нішчымныя чаркі і шкваркі…
* * * Прачнуўшыся ў шпітальнай цішыні…
* * * Ты так хацеў бы…
* * * Нахабствам зла пераляканы…
* * * Я не хачу ні зайздрасці…
* * * Ідуць паэты пачкамі…
* * * Вось і да нас прыходзіць горкі час…
Аклікаю…
* * * Хоць сталі ўсе мы даўно дарослымі…
* * * Я недарма слабыя сілы…
* * * Чаго гэтак сумна кувае зязюля на ўзлессі…
* * * Мы ўрэшце ўсе адыдзем…
* * * Чаго ты плачаш…
* * * Ты, горад мой…
* * * Не шукаю адмыслова…
* * * Юныя яршыстыя калегі!..
* * * Прытармазі, браток, свой гнеў…
* * * Памяць назаўсёды захавала…
* * * Гараць у печцы дровы…
* * * Я жыву на лецішчы даўно…
* * * Не крыўдуй на сваю Радзіму…
* * * У подлы час не проста быць няподлым…
* * * Няшчасная краіна…
* * * Гэта ж трэба…
Чаму?
* * * Калі нянавісць просіцца ў радкі…
* * * Народ памёр…
Беларускі характар
* * * Я да славы не раўную…
* * * Мы прывычна храбрымся самохаць…
* * * Калі ў душы адчай гарэў…
* * * Не націскай…
* * * Гады ўжо нашы, як дзяды…
* * * Ну вось і падступаюць халады…
* * * Чорная прыйшла да нас пара…
Даруй!
* * * Ён з намі жыў…
* * * Адыходзяць хлопцы…
* * * Развітваемся з Нінаю Мацяш…
* * * Мы ўсё чакаем…
* * * Я не цягнуў у забыццё…
* * * Мы крочым па жыцці…
* * * Божа мой…
* * * Калі душа ад смутку халадзее…
* * * Павуцінку…
Стомлены журавель
* * * Падаюць кроплі са стрэх…
* * * Ці то лёс мяне карае…
Спёка
Красавіцкі дождж
* * * Камары хварэюць на бяссонніцу…
* * * Сягоння лес не той…
* * * Завея ўсё бліжэе з кожным днём…
* * * Наслядзіла восень…
* * * Сеецца…
* * * Паверце…
* * * Вось і мінулася зіма…
* * * Бурліць…
Сябру, які залішне маладзіцца
* * * Сее, сее дожджык нуднаваты…
* * * Калі ўцякаю спехам ад адчаю…
* * * У свеце пануе…
* * * Што ж ты, сэрца, мяне падводзіш…
* * * Першы жоўты ліст…
* * * Ціша спавядальная…
* * * Абрынулася восень на зямлю…
* * * У палісадніках…
* * * Ішлі дажджы каторы дзень запар…
* * * Грукоча вуліца за вокнамі…
* * * Ледзьве ў небе засвеціцца золак…
* * * Не ганьце наш час убогі…
* * * Яшчэ не вечар, мілая…
* * * Адцвіла вярба…
* * * Паркалёвая сукенка…
* * * Каля сцежак старых, ледзь прыкметных…
* * * Спярша…
* * * Знайшлі ў перапоўненым свеце…
* * * Час гады пражытыя гартае…
Сонейка незакатнае
* * * Дзеўчанятка вылятае куляй…
Расстанне
* * * Для цябе я ўсё зраблю…
* * * Жанчына…
Капрызуля
* * * Баяцца сноў жаніхі-перастаркі…
* * * І ноч не ноч…
* * * Хто ведае…
* * * Як толькі рыпнуць веснічкі ратая…
* * * Вецер ходзіць каля хаты…
* * * Вось і падае лісце…
* * * Век хлусні…
* * * Сцвярджаюць…
* * * Ах, як мне хацелася б…
* * * Вы верыце…
* * * Быць хачу шчаслівым!..
* * * У жыцці ў мяне было ўсяго…
* * * Здаецца…
* * * У змроку лясной хацінкі…
* * * Віна жыцця ўсё не магу напіцца…
* * * Мы ўсе…
* * * У небе высокім…
* * * Я жыву сёння…
* * * Душу маю сумленне дагрызае…
* * * Для мяне ўсё зачынена…
* * * Калі хто спытае…
