Дзяцел і дупло
Description
Вершы. — Мінск: Галіяфы, 2016. — 76 с.
ISBN 978-985-7140-26-8.
“Дзяцел і дупло” — напэўна, самая вясёлая з выдадзеных на сёння кніг Віктара Жыбуля. Многія вершы, якія склалі яе, неаднойчы гучалі на паэтычна-музычных вечарынах і слэмах у адметным аўтарскім выкананні і паспелі заваяваць прыхільнасць аўдыторыі. Іронія, гратэск, “чорны” гумар, давядзенне да абсурду, гульня словаў і сэнсаў здольныя не толькі выклікаць усмешку, але нярэдка і задумацца над рознымі праявамі нашай зменліва-зманлівай рэчаіснасці.
Віктар Жыбуль пра кнігу у праграме "Вольная студыя" на Радыё свабода
Літанкета Свабоды: Віктар Жыбуль
ВЕРШ З КНІГІ
МАФІЯ
Мы гуляемся ў мафію,
каб забыць пра Сусветную Лажу.
Учора хаваўся ў шафе я,
сёння — з шафы вылажу.
Ціха ноч падкрадаецца
коткай пароды корат.
Калі засынае горад —
мафія прачынаецца.
Цені паўзуць па сцяне
звабныя, як парнаграфія.
Горад залёг у сне,
толькі не дрэмле мафія.
З-пад драпежніцкіх іклаў
сочна пырскае кроў.
Горад даўно ўжо звыклы
губляць сваіх жыхароў.
Хтосьці кагось не далічыцца,
хтосьці кагось не даклічацца,
але цябе і мяне
гэта пакуль не датычыцца.
ЗМЕСТ Паглядзець
ISBN 978-985-7140-26-8.
“Дзяцел і дупло” — напэўна, самая вясёлая з выдадзеных на сёння кніг Віктара Жыбуля. Многія вершы, якія склалі яе, неаднойчы гучалі на паэтычна-музычных вечарынах і слэмах у адметным аўтарскім выкананні і паспелі заваяваць прыхільнасць аўдыторыі. Іронія, гратэск, “чорны” гумар, давядзенне да абсурду, гульня словаў і сэнсаў здольныя не толькі выклікаць усмешку, але нярэдка і задумацца над рознымі праявамі нашай зменліва-зманлівай рэчаіснасці.
Віктар Жыбуль пра кнігу у праграме "Вольная студыя" на Радыё свабода
Літанкета Свабоды: Віктар Жыбуль
ВЕРШ З КНІГІ
МАФІЯ
Мы гуляемся ў мафію,
каб забыць пра Сусветную Лажу.
Учора хаваўся ў шафе я,
сёння — з шафы вылажу.
Ціха ноч падкрадаецца
коткай пароды корат.
Калі засынае горад —
мафія прачынаецца.
Цені паўзуць па сцяне
звабныя, як парнаграфія.
Горад залёг у сне,
толькі не дрэмле мафія.
З-пад драпежніцкіх іклаў
сочна пырскае кроў.
Горад даўно ўжо звыклы
губляць сваіх жыхароў.
Хтосьці кагось не далічыцца,
хтосьці кагось не даклічацца,
але цябе і мяне
гэта пакуль не датычыцца.
ЗМЕСТ Паглядзець