Толькі вершы
7.50 BYN
Size: 120x190 mm
Weight: 240 g
Purchase
out of stock
Description
Новая кніга. — Мінск: Кнігазбор, 2016. — 112 с. — (Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў “Кнігарня пісьменніка”; выпуск 82).
ISBN 978-985-7144-42-6.
ISBN 978-985-7144-42-6.
Кніга цалкам прададзеная.
Шмат хто з літаратуразнаўцаў заўважаў, што паэзія Уладзіміра Някляева не страчвае з гадамі энергетыкі, толькі набірае глыбіню. Чарговае сведчанне таму — новая кніга вершаў, што складаецца з двух раздзелаў: болей лірычнага, “Падманы празрыстай вады”, і больш эпічнага, “Турэмная бібліятэка”. Шмат у якіх вершах Уладзімір Някляеў, як заўсёды ў новых творах, нечаканы нават для даўніх прыхільнікаў ягонай творчасці.
ПРАДМОВА Паглядзець
Фрагмент з кнігі
На тосце
Рака — нібы ва ўскрытай вене
Зямная кроў.
І бляск лятучага імгнення
Між берагоў,
І чалавечыя маленні,
І рык звяроў,
Усё — як з берага каменне
У скрут віроў,
Дзе круцяцца ў шалёнай пене
Млыны гадоў!..
Старэйшых за мяне ўсё меней
Маіх сяброў.
21.07.2015
Якуб Колас
Алесю Юркойцю
Калі ў небе за кратамі
гэтак нема і пуста, і гола,
глуха так — хоць кладзіся ў куце паміраць,
можа раптам падаць
пералётная птушка свой голас
Над турмой, што завецца Пішчалаўскім замкам,
Дзе прачнуўся па звычцы сялянскай на ранку
Настаўнік Міцкевіч Кастусь...
Спіць яшчэ Беларусь.
Невядома: прачнецца — ці не?
Хто яна ў сваім сне?
Папялушка?..
Пералётная птушка,
Што голас з нябёс падае?..
Што за люд
тут жыве,
які лёс свой праплакаў,
што за край тут
Якубаў ды Янкаў?..
Родны кут —
хтось надрапаў
у куце
на турэмнай сцяне,
у Пішчалаўскім замку.
16.10.2014
Шмат хто з літаратуразнаўцаў заўважаў, што паэзія Уладзіміра Някляева не страчвае з гадамі энергетыкі, толькі набірае глыбіню. Чарговае сведчанне таму — новая кніга вершаў, што складаецца з двух раздзелаў: болей лірычнага, “Падманы празрыстай вады”, і больш эпічнага, “Турэмная бібліятэка”. Шмат у якіх вершах Уладзімір Някляеў, як заўсёды ў новых творах, нечаканы нават для даўніх прыхільнікаў ягонай творчасці.
ЗМЕСТ Паглядзець
ПРАДМОВА Паглядзець
Фрагмент з кнігі
На тосце
Рака — нібы ва ўскрытай вене
Зямная кроў.
І бляск лятучага імгнення
Між берагоў,
І чалавечыя маленні,
І рык звяроў,
Усё — як з берага каменне
У скрут віроў,
Дзе круцяцца ў шалёнай пене
Млыны гадоў!..
Старэйшых за мяне ўсё меней
Маіх сяброў.
21.07.2015
Якуб Колас
Алесю Юркойцю
Калі ў небе за кратамі
гэтак нема і пуста, і гола,
глуха так — хоць кладзіся ў куце паміраць,
можа раптам падаць
пералётная птушка свой голас
Над турмой, што завецца Пішчалаўскім замкам,
Дзе прачнуўся па звычцы сялянскай на ранку
Настаўнік Міцкевіч Кастусь...
Спіць яшчэ Беларусь.
Невядома: прачнецца — ці не?
Хто яна ў сваім сне?
Папялушка?..
Пералётная птушка,
Што голас з нябёс падае?..
Што за люд
тут жыве,
які лёс свой праплакаў,
што за край тут
Якубаў ды Янкаў?..
Родны кут —
хтось надрапаў
у куце
на турэмнай сцяне,
у Пішчалаўскім замку.
16.10.2014
Recommended Products
out of stock
Паэтам Беларусі называў яго Васіль Быкаў. Пімен Панчанка пісаў: “Помніце, я заўсёды верыў і веру і ўсюды сцвярджаю, што Вы — адзіны па-сапраўднаму таленавіты, арыгінальны і патэнцыяльна вялікі паэт…”. Генадзь Бураўкін гаварыў, што ягонае імя павінна знаходзіцца ў адным шэрагу з найлепшымі еўрапейскімі творцамі. Размова пра Уладзіміра Някляева, пра якога Яўген Еўтушэнка пісаў: “Паэт у Беларусі — гэта таксама больш, чым паэт”. А Рыгор Барадулін характарызаваў наступным чынам: “Адкрыты, як абсяг, замроены, як далягляд, заглыблены, як час… Інтэлектуал і багемшчык, эпікурэец і аратай на ўдзірванелых загонах нашае паэзіі. Наватар і дасведчаны традыцыяналіст, артыст перад аўдыторыяй і роспачны дапытнік сам з сабою… Радок Някляева, голас Някляева, манеру жыць і тварыць не зблытаеш ні з кім”.
Мацей Казімір Сарбеўскі (1595-1640) – новалацінскі паэт польскага паходжання. Лічыцца ці не самым знакамітым паэтам лацінскай мовы ў XVII ст., бо яшчэ пры жыцці займеў у Еўропе мянушку «хрысціянскага» або «сармацкага» Гарацыя. Істотная частка жыцця Сарбеўскага-паэта, а таксама выкладчыка рыторыкі і паэтыкі, звязана з Вільняй, Полацкам, Нясвіжам.
Хуан Рамон Хіменэс (1891-1958) – іспанскі паэт, лаўрэат літаратурнай Нобелеўскай прэміі 1956 года, майстар кароткага верша. Захапленне жывапісам і еўрапейскай класічнай музыкай выхавала ў паэце абсалютны зрок ва ўспрыманні шматколернасці жыцця і абсалютны слых у адчуванні яго поліфанічнасці.
“Забытыя песні” — зборнік старажытнаісландскай паэзіі, у які ўвайшлі найбольш адметныя творы, прысвечаныя рунам, шчытавыя драпы ды іншыя яскравыя прыклады скальдычнай літаратуры, познія аўтарскія паэмы па матывах “Песень пра герояў”, а таксама ўсе вядомыя на сённяшні дзень “казачныя песні” — паэмы гэтага ўнікальнага паджанру маюць рысы як эдычнай літаратуры, так і народных баладаў. У якасці дадатку кніга змяшчае надзвычай важную для беларускай культуры “Паэму пра Торвальда Вандроўніка”. Выданне ўтрымлівае неабходныя каментары да кожнага твора.
