Казань пра ката, каторы смяяўся
11.00 BYN
Памер: 130x200 мм
Вага: 360 г
Purchase
Апісаньне
Мінск : Кнігазбор, 2018. — 292 с. — (Бібліятэчка часопіса “Дзеяслоў”; выпуск 22).ISBN 978-985-7180-70-7.
Віктар Казько адлюстроўвае пошукі чалавекам тых сіл, што дапамогуць выстаяць у свеце, напоўненым трагічнымі падзеямі, і дадуць штуршок для руху наперад, да лепшага жыцця. Ён папярэджвае, што без беражлівага захавання спадчыны продкаў, чэрпання з яе адвечнай мудрасці не будзе будучыні ні ў народа, ні ў чалавецтва наагул.
… У маленстве не толькі людзі, а і ўсё жывое яшчэ не ведае дзяльбы на абраных і адрынутых, званых і нязваных. У маленстве людзі і звяры – усе роўныя, якой бы даўжыні не была іх поўсць, якую б форму галавы яны ня мелі, якой бы крыві яны не былі, з якіх краёў не паходзілі – зямля і неба адзінае на ўсіх...
ЗМЕСТ
Ноч пачынае жыць
Пра карысць дзірак на зямлі, у небе, плоце, і не толькі
Хаўрус прымае хату
Улазіны. Бласлаўленне
Раяванне на пупе зямлі
Рай пачынае паказваць зубы
Нябесныя бегі
Братчына
ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець
Сцісла пра аўтара
Віктар Казько. Нарадзіўся ў 1940 г. у Калінкавічах на Гомельшчыне. Празаік, публіцыст, кінасцэнарыст. Працаваў у газетах «Чырвоная змена», «Советская Белоруссия», часопісе «Нёман», сакратар Саюза пісьменнікаў БССР у 1981–1985 гг. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі (1982), прэміі «Гліняны Вялес» (2009), прэміі «Залаты апостраф» часопіса «Дзеяслоў» (2013), Літаратурнай прэміі імя Ежы Гедройца (2014). Аўтар кніг прозы «Добры дзень і бывай», «Суд у Слабадзе», «Высакосны год», «Цвіце на Палессі груша», «Выратуй і памілуй нас, чорны бусел», «Неруш», «Дзікае паляванне ліхалецця», «Бунт незапатрабаванага праху», «Час збіраць косці».
Водгукі
Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.
Раім паглядзець
Няма на складзе
У чарговую кнігу прозы Віктара Казько ўвайшоў аднайменны раман “Бунт незапатрабаванага праху”. У цэнтры ўвагі пісьменніка — мастацкае даследаванне драмы чалавечай душы на пераломе XX і XXI стагоддзяў, калі адной з найважнейшых функцый літаратуры з’яўляецца папярэджанне і прароцтва.
Гэта кніга пра Нараўлянскі палац – стары дом на беразе Прыпяці, напоўнены любоўю, фартэпіяннай музыкай і сямейнымі сакрэтамі. Гэта літаратурнае даследаванне, у якім біяграфія палаца пераплятаецца з асабістай гісторыяй аўтара. Таксама гэта аповед пра людзей, якія называлі палац сваім домам, і пра эпохі, што праносіліся за яго вокнамі.
Журналіст, дворнік, дармаед, гаспадар, пісьменнік. Аўтар гэтай кнігі – чалавек, які шукае сваё месца ў гэтым свеце. Такім месцам магла б стаць утульная рэдакцыя сталічнага часопіса або модны хіпстарскі каворкінг. Але стала дзедава хата на Палессі, на ўскрайку Беларусі, на перакрыжаванні сусветаў. Гэта кніга не пра тое, як аднавіць напаўразбураны дом, саджаць агарод, даіць казу, жыць у вёсцы і не спіцца. Гэта кніга пра тое, як аднавіць напаўразбуранага сябе. Можа быць, яна пра тое, як вярнуцца да каранёў, да роднай моўнай і культурнай стыхіі і пра тое, як важна не згубіць бабуліны аповеды. А можа, пра тое, як стаць сваім для самога сябе.
«Сонька» — гэта вялікая і адначасова камэрная, простая, хоць і нялёгкая, прыцішаная, хоць і жарсная, пацыфічная і адначасова брутальная гісторыя, перапоўненая каханьнем. Аўтар скрыжоўвае канвэнцыі ваеннай і мілоснай прозы, каб расказаць пра «даўным-даўно» і «цяпер», пра «тут» і «там», пра пекла і рай памяці.
