Дзённікі і запісы. Выпуск 3. 1979—1982

няма водгукаў

Барадулін Рыгор

18.80 BYN

Памер: 170x240 мм

Вага: 740 г

Purchase

Абраны варыянт адсутнічае на складзе. Калі ласка, абярыце іншы варыянт.

Мэмуары Публіцыстыка Кнігазбор (выдавецтва)Сэрыя "Бібліятэка Бацькаўшчыны"Жыцьцяпісы Барадулін Рыгор

Апісаньне

Укладанне і прадмова Наталлі Давыдзенкі. — Мінск: Кнігазбор, 2016. — 340 с. [8] с.: іл. — (Бібліятэка Бацькаўшчыны. Людзі Беларусі: кніга 3).

ISBN 978-985-7144-70-9.

Трэці выпуск “Дзённікаў і запісаў. 1979—1982” народнага паэта Беларусі Рыгора Барадуліна змяшчае тэксты аб працяглых паездках паэта на Кубу, у Балгарыю, Італію, Чэхаславакію, у многія рэспублікі Савецкага Саюза, а таксама па Беларусі.

Запісы рабочых штодзённікаў і нататнікаў малююць вобраз нястомнага працаўніка, бясконца закаханага ў роднае слова паэта, шчырага сябра і ўважлівага да любых праяў жыцця назіральніка.

Кнігу дапаўняюць сяброўскія эпіграмы, віншаванні і, канечне ж, вершы, якія не ўваходзілі ў зборнікі паэта ці наогул не друкаваліся.

ЗМЕСТ
Ад укладальніка: Наталля Давыдзенка
1979
1980
1981
1982

Ад укладальніка Паглядзець

Трэці выпуск “Дзённікаў і запісаў. 1979—1982” народнага паэта Беларусі Рыгора Барадуліна ахоплівае ўсяго толькі чатыры гады, але па насычанасці творчага жыцця яны не саступяць і папярэднім дзесяцігоддзям. Рыгор Іванавіч без стомы выпраўляўся з адной паездкі ў другую. Адбыліся працяглыя падарожжы на Кубу (1979—1980), у Балгарыю (1980), двойчы на Далёкі Усход (1979, 1982), у Італію (1981, на Міжнародны сімпозіум, прысвечаны творчасці А. Блока), у Чэхаславакію (1982, на курсы чэшскай мовы).

У 1979 г. паэт наведаў Заходнюю Украіну, Казахстан (як удзельнік Усесаюзнай нарады, прысвечанай 25-годдзю асваення цаліны), у 1981 г. — Узбекістан, Азербайджан, Літву і Латвію, у 1982 г. — Таджыкістан, Туркменію і зноў Украіну.

У гэтыя гады Рыгор Іванавіч неаднаразова выпраўляўся ў паездкі разам з Васілём Быкавым па Віцебшчыне, рупліва занатоўваючы яго выступленні на вечарынах і сяброўскія размовы. А разам з фотакарэспандэнтам Валянцінам Ждановічам яны працягвалі назапашваць матэрыялы для альбома “Вяртанне” (1988) аб партызанскай Ушаччыне.

Р. Барадулін быў удзельнікам нарадаў перакладчыкаў і VII з'езда пісьменнікаў СССР у Маскве, вечара паэзіі ў Ленінградзе, праводзіў нарады маладых пісьменнікаў. Ён пабываў у Магілёве, Пінску, Слуцку, Слоніме, Івянцы, Салігорску, неаднаразова ў Полацку і Віцебску. І не было амаль ніводнага месяца, каб не з’ездзіў у родныя Ушачы.

Паездак, выступленняў на тэлебачанні і радыё, спраў у часопісах са сваімі і чужымі вершамі было гэтак шмат, што не пакідае здзіўленне: а калі ж Рыгор Іванавіч спраўляўся працаваць у рэдакцыі перавыданняў і збораў твораў (нормы выпрацоўкі ніхто ж не адмяняў!), рэдагаваць паэтычныя зборнікі, шчыльна ўдзельнічаць у падрыхтоўцы выдавецкага альманаха “Братэрства”, шмат пісаць і перакладаць?!

Калі ў выдавецкім калідоры чуўся яго вясёлы голас, шмат якім супрацоўнікам трэба было пастарацца “адлавіць” усеагульнага ўлюбёнца, каб нешта ўдакладніць, паправіць, падпісаць. А яшчэ ж чакалі з ім сустрэчы маладыя паэты і паэткі, каб уручыць свае сціплыя опусы, пачуць водгук і падказку. І як супрацоўніца выдавецтва цвёрда сведчу: яго часу, увагі, спагады і душы хапала на ўсё і ўсіх!

Пабачылі святло і яго кніга паэзіі “Вечалле” (1980), перакладзеныя ім зборнікі вершаў С. Паптонева “Беларусь — белая балада” (1979, з В. Нікіфаровічам), А. Вазнясенскага “Небам адзіным” (1980), І. Драча “Мелодыя каліны” (1981), кніжка вершаў для дзяцей “Ці пазяхае бегемот?” (1981).

Шмат увагі аддаваў Рыгор Іванавіч дарагім яму старэйшым сябрам — П. Панчанку, А. Вялюгіну, П. Броўку, якога высока цаніў як руплівага дзеяча беларускай культуры і чалавека чыстай душы.

Старонкі рабочых дзённікаў густа запоўнілі імёны сяброў і блізкіх знаёмых: І. Бурсаў, Н. Кіслік, І. Шклярэўскі, В. Тарас, В. Нікіфаровіч, Я. Шабан, У. Караткевіч, В. Зуёнак, К. Шэрман, А. Мальдзіс, Я. Серпер і маладзейшых — С. Законнікаў і У. Някляеў. Усім ім, а таксама многім іншым літаратарам прысвечана безліч сяброўскіх эпіграм, віншаванняў і дарчых надпісаў. Том істотна дапаўняюць вершы, якія аўтар не ўключаў у свае зборнікі ці наогул не друкаваў.

Рыгор Іванавіч заўсёды цікавіўся іншымі мовамі і любіў запісваць на слых словы, назвы, сказы. Не ўсё ўдалася дакладна расшыфраваць ці выправіць. Складальнік выказвае самую шчырую падзяку за зверку, тлумачэнні і пераклад з балгарскай мовы Ганне Дзімавай (Барташовай), з чэшскай — Сяргею Шупу, з іспанскай — Галіне Ляпескай.

Адной зорачкай адзначаны дадатковыя запісы з дакладнай датай, трыма — пазначаныя толькі годам. Курсівам выдзелены падкрэсленыя аўтарам словы, занатаваныя рыфмы, а таксама назвы гарадоў і вёсак, дзе аўтар пабываў. У квадратовых дужках — паясняльныя словы, прозвішчы ці пытальнік пры няпэўна расчытаным слове.

Наступны, чацвёрты выпуск, амаль падрыхтаваны, спадзяюся, таксама дачакаецца свайго выхаду.

Наталля Давыдзенка

Водгукі

Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.

Раім паглядзець

Шчанячыя гады

Ваньковіч Мельхіёр

Успаміны польскага пісьменніка Мельхіёра Ваньковіча (1892–1974) дагэтуль не перакладаліся на беларускую мову, хоць найперш яны цікавыя менавіта беларускаму чытачу. Аўтар — нашчадак заможнага шляхоцкага роду, нарадзіўся ў маёнтку Калюжычы (цяпер Бярэзінскі раён). З ягоных “Шчанячых гадоў” паўстае Беларусь на зломе гістарычных эпох — ад паўстання 1863 года да савецка-польскай вайны 1920 года. Кніга чытаецца захапляльна: тут ёсць і жывы гумар, і глыбінныя светапоглядныя рэчы.

Поўны збор твораў у 14 т. Том 10. Кніга 1

Быкаў Васіль

Дзясяты том склалі аўтабіяграфічныя дыялогі з Алесем Адамовічам “Маладыя гады” (1985, 2001), а таксама выбраная публіцыстыка 1957—1980 гг.: артыкулы, эсэ, прадмовы, інтэрв’ю, гутаркі, аўтабіяграфіі, выступленні.

Наш сусед Караткевіч

Глобус Адам

У кожнага народа ёсць свой вялікі пісьменнік, ёсць свае класікі літаратуры, ёсць паэты, якім дзяржава ставіць помнікі і ў гонар якіх называе вуліцы і станцыі метро, а ёсць яшчэ і любімыя паэты і пісьменнікі. Любімых выбірае сабе народ. Так беларусы выбралі сабе любімага паэта — Максіма Багдановіча і любімага пісьменніка — Уладзіміра Караткевіча. У кнізе «Наш сусед Караткевіч. Словы пра выбітнага літаратара Уладзіміра Караткевіча» Адам Глобус сабраў свае нататкі пра пісьменніка, з якім яму пашанцавала жыць па суседстве, на адной лесвічнай пляцоўцы.