Легенды НЕстарой Гародні

10.50 руб.

Памер: 135x180 мм

Вага: 215 г

Purchase

Няма на складзе

Гісторыя Навукова-папулярная літаратура Фальклёр ЮрСаПрынт (выдавецтва)Павач Андрэй БНР (Беларуская Народная Рэспубліка)

Апісаньне

Легенды НЕстарой Гародні / Андрэй Павач. – Гродна: ТАА “ЮрСаПрынт”, 2018. – 158 с.

ISBN 978-985-7134-54-0

Кніга змяшчае большасць легенд пра Гродна – як старажытных, так і найноўшага часу. Кніга будзе карысна экскурсаводам, настаўнікам гісторыі, вучням старшых класаў, і ўсім, хто цікавіцца загадкамі Гродна.

ЗМЕСТ Паглядзець

ФРАГМЕНТ З КНІГІ Паглядзець

Нямая рака

Сённяшняя назва ракі Нёман сугучная са славянскім “нямы”, што магчыма патлумачыць як “ціхі, спакойны”. У той частцы, дзе Нёман працякаў па тэрыторыі Усходніх Прусаў, ён змяняў сваё імя на Мемель, што зноў жа азначала нямую, ціхую раку. Літоўскую ж назву Нямунас звычайна тлумачаць як “хатні”, “абжыты”. Польскі храніст Ян Длугаш пісаў пра Нёман: “Ён цячэ гэткім няроўным ды заблытаным шляхам, што падарожнік, плывучы цэлы дзень, прыстаўшы да берага, бярэ агонь з вогнішча, якое паліў мінулым вечарам…”. Праўда, некаторыя даследчыкі бачылі ў назве куды больш старажытныя, кельцкія карані і выводзілі яе ад слоў “неўтаймаваная” ды “жахлівая”. Ведаючы падманлівы нораў ракі, гэта не здзіўляе.

Кронан

Існуе і другое імя Нёмана – Кронан, пад якім яго згадвалі яшчэ рымскія географы. Часцей за ўсё паходжанне самой назвы звязваюць са старажытнагрэчаскім тытанам Хронасам, бязлітасным сімвалам часу. Пад гэткай жа назвай Нёман упершыню трапіў на еўрапейскія мапы, паводле якіх ён выцякаў з легендарнага возера Кроне. Нічога дзіўнага, што слова “Кронан” вельмі спадабалася гарадзенскім гісторыкам, а з іх лёгкай рукі – і мясцовым бізнэсоўцам, якія пачалі надаваць гучнае імя новапаўсталым рэстарацыям ды гатэлям, не вельмі зважаючы на двухсэнсоўнасць гэткага сімвала.

Зялёная даліна

Гэткую назву даў аднаму з яроў побач з вусцем рэчкі Ласасянка геолаг Готліб Берант яшчэ ў сярэдзіне XIX стагоддзя. Ён знайшоў там глаўканітавы пясок насычанага зялёнага колеру. Пра даліну, аднак, хутка забыліся, пакуль праз паўстагоддзя яе ў чарговы раз яе не “адшукалі” сябры мясцовага педагагічнага таварыства. Сюды пачалі рабіць турыстычныя экскурсіі, нават выдалі адмысловыя паштоўкі. А пазней… зноў “згубілі”. Канчаткова Зялёную даліну знішчылі ўжо пасля вайны, калі мясцовы пясок пайшоў на будаўнічыя патрэбы горада.

(канец фрагмента)

Водгукі

Неабходны Лагін або Рэгістрацыя, каб напісаць водгук.

Раім паглядзець

Беларускі гістарычны агляд. Том 26

Аўтары нумару: Ігар Скачыляс (Ігор Скочиляс), Дзмітрый Віцько, Яўген Анішчанка, Наталля Анофранка, Мічыхіра Ясуі (Michihiro Yasui), Тамаш Камусэла (Tomasz Kamusella), Святлана Куль-Сяльверстава, Алесь Смалянчук, Генадзь Сагановіч, Андрэй Чарнякевіч, Зміцер Дрозд, Аляксей Братачкін, Ніна Здановіч, Уладзімір Падалінскі, Сяргей Грунтоў, Аляксандр Цымбал, Андрэй Унучак, Віктар Адзіночанка.

Беларускі Гістарычны Агляд. Том 20

Аўтары нумару: Томас Бон, Васіль Варонін, Юры Грыбоўскі, Марыя Каламайска-Саед, Антон Лявіцкі, Войцех Матэрскі, Жанна Некрашэвіч-Кароткая, Генадзь Сагановіч, Ганна Харашкевіч, Ян Шумскі ды іншыя.

Скарбы, курганы, замкі і іх даследчыкі

Плавінскі Мікалай

Пад вокладкай “Скарбаў…” — артыкулы пра беларускія скарбы эпохі вікінгаў IX—XI стагоддзяў (у тым ліку пра “Гараўлянскі скарб”, знойдзены на Глыбоччыне), раздзел пра так званы Пояс Вітаўта, нарысы пра “таямніцы сівых курганоў”, раскопы ў Браславе і Мядзелі, два артыкулы пра Язэпа Драздовіча і захапляльны аповед пра сярэднявечныя “фотаздымкі” — графіці.